Saltar ao contido

Los Solidarios

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

O grupo Los Solidarios, tamén coñecido como Crisol, foi un grupo de acción armada formado entre 1922 e 1923 en Barcelona como resposta á guerra sucia emprendida por sectores patronais e gobernamentais contra os sindicatos.

Xordeu como sucesor dun grupo anterior chamado "Los Justicieros" creado en Zaragoza.

Integrado por anarcosindicalistas, montaron unha rede para a compra e depósito de armas coas que se atentaba contra elementos do Sindicato Libre patronal. Atribúenselles atracos a bancos como o do Banco de España (setembro de 1923) ou o asasinato do cardeal zaragozano Juan Soldevila y Romero (1923). Despois deste feito e coa presión da ditadura de Primo de Rivera, Durruti, Ascaso e outros membros fuxiron a Francia primeiro e a América Latina despois, onde se lles imputan máis atracos. Volveron a Europa establecéndose en Francia, onde viviron clandestinamente despois de seren acusados de intentar asasinar o rei Afonso XIII nunha visita a París. Expulsados finalmente dese país, establecéronse en Bélxica, onde lles foi permitida a residencia. Coa proclamación da República (1931) algúns dos membros que puideron volver a Cataluña deciden ingresar na Federación Anarquista Ibérica co nome de "Nosotros", aínda que con posicións máis radicais que as da federación. Ó declararse a guerra civil española o grupo deixou de actuar como tal.

Consérvase unha gravación sonora dun discurso de Joan García Oliver [1] cualificando ós membros do grupo, incluíndose el mesmo, como os mellores terroristas da clase traballadora, os que mellor podían devolver golpe por golpe o terrorismo branco contra o proletariado como os asasinatos de Salvador Seguí ou Francesc Layret por parte da patronal.[2]

Integrantes

[editar | editar a fonte]

Formaron parte, entre outros:

Canción Homenaje a Los Solidarios

Historia de tres amigos/

De la dulce libertad:/ Si se hicieron anarquistas,/ No fue por casualidad./

Buenaventura Durruti/ Ascaso y García Oliver/ Llamados Los Solidarios/ Que desprecian al Poder/

Buscados y perseguidos/ Por el campo y la ciudad,/ Si acabaron en la cárcel,/ No fue por casualidad./

Buenaventura Durruti/ Ascaso y García Oliver:/ Tres hojas de trébol negro/ Contra el viento del Poder./

Siguiendo con su costumbre/ De burlar la Autoridad,/ Si cruzaron la frontera/ No fue por casualidad./

Buenaventura Durruti/ Ascaso y García Oliver:/ La negra sombra del Pueblo/ Contra el brillo del Poder./

Después de una temporada,/ Se volvieron para acá,/ Si temblaron los burgueses/ No fue por casualidad./

Buenaventura Durruti/ Ascaso y García Oliver:/ Tres balas negras de plomo/

Apuntando hacia el Poder/
Canción de Chicho Sánchez Ferlosio en lembranza de "Los Solidarios" [3]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Abel Paz, Durruti, le peuple en armes. París, Tête de Feuille, 1972

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]