Manuel María Puga Feijoo
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1807 Celanova, España |
| Morte | 1879 (71/72 anos) Arteixo, España |
| Lugar de sepultura | Pazo de Anzobre |
| Actividade | |
| Ocupación | militar |
| Carreira militar | |
| Rango militar | Xeneral |
| Familia | |
| Fillos | Luciano Puga Blanco |
Manuel María Puga Feijoo, nado en Espiñoso (Cartelle) o 19 de maio de 1807 e finado en Arteixo o 5 de outubro de 1879, foi un militar galego.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Militar de profesión e fervoroso carlista, loitou nas filas do carlismo galego[1] durante máis de cinco anos, ata que en 1839 se acolleu ao Convenio de Vergara, sendo admitido no exército isabelino co grao de Capitán, e continuou ascendendo ata chegar a Coronel.
Destinado en Celanova, trabou relación cos Condes de Ximonde e co escribán da vila Jose María de Curros Vázquez, pai de Curros Enríquez.
Casou en 1833 con Carmen Blanco Álvarez de Castro, e foi pai de Luciano Puga Blanco
Influencia política
[editar | editar a fonte]A súa proximidade e influencia sobre a condesa de Ximonde, Jacoba Cisneros de Puga, que apoiaba a causa carlista en Galicia[2] levou á Condesa a designalo herdeiro universal[3], polo que recibiu xunto coas súas propiedades, gran parte do poder político tiñan os Condes.
Xunto co Pazo de Anzobre, recibiu da Condesa o Pazo de Ramirás ou Pazo dos Condes de Xelmírez, en Santiago de Compostela, as Torres de Couso, na comarca de Tabeirós - Terra de Montes, e a chamada Horta do Xeneral, na Coruña, ademais de extensas propiedades agrarias.
Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Blanco Rey, Manuel (1999). "D. Luciano Mª Puga Blanco (1842-1899): un personaje rescatado del olvido" (PDF). Anuario Brigantino 22: 189–206. Consultado o 17 de decembro de 2012. (en castelán)