Saltar ao contido

Marajó

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía físicaMarajó
(pt) Marajó Editar o valor en Wikidata
Vista aérea
Imaxe
Tipoilla Editar o valor en Wikidata
Localización
ContinenteAmérica do Sur Editar o valor en Wikidata
División administrativaPará, Brasil Editar o valor en Wikidata
Mapa
 0°58′43″S 49°34′54″O / -0.97861, -49.58167
Bañado porAmazonas Editar o valor en Wikidata
Características
Altitude19 m Editar o valor en Wikidata
Dimensións204 (ancho) × 297 (lonxitude) km
Superficie40.100 km² Editar o valor en Wikidata

Marajó é unha illa costeira situada na desembocadura do Amazonas, na zona setentrional da costa atlántica do Brasil. A súa superficie é de 40.100 km², que chega a 49.602 km² incluíndo as illas veciñas coas que conforma un arquipélago, cunha poboación que non supera os 250.000 habitantes.

É a maior illa do mundo rodeada tanto por auga doce como por auga mariña. É, tamén, a maior illa costeira do Brasil.

Xeografía

[editar | editar a fonte]
Un mapa detallado con Marajó
Un mapa detallado con Marajó

A costa nordeste de Marajó enfróntase ao océano Atlántico. O caudal do río Amazonas entre xaneiro e xullo é tan grande que o mar na desembocadura e de auga doce a certa distancia da costa. A cidade de Belém atópase ao sur a través da bifurcación sur (tamén chamada o río Pará) da boca do río. A illa séntase case directamente no ecuador.

Xunto coas illas veciñas máis pequenas, separadas de Marajó polos ríos, forma o Arquipélago Marajó, cunha superficie de 49.602 km². O arquipélago está contido na Área de Protección Ambiental do Arquipélago Marajó, unha unidade de conservación de uso sostible establecida en 1989 para protexer o medio ambiente da rexión do delta.[1]

Grandes partes das illas inúndanse durante a tempada de choivas debido aos maiores niveis de auga do río Amazonas ao longo da costa e fortes choivas no interior. Marajó é case completamente plana. Durante a tempada de choivas, gran parte da illa inúndase como un gran lago.

Hai 20 grandes ríos na illa. Debido aos cambios nos niveis de auga e as inundacións estacionais regulares, moitos asentamentos están construídos sobre pilotes (Palafitas).

A illa é coñecida polo fenómeno da pororoca, un fenómeno de macareu no río que crea grandes ondas que alcanzan 4 m. de altura. É un destino turístico, especialmente entre os entusiastas do surf.

Urna de enterro Marajoara, Museo de Historia Natural americana

A illa era o sitio dunha sociedade pre-colombiana avanzada, a cultura Marajoara, que existiu de aproximadamente do 400 aC ao 1600 dC. A illa foi un centro de exploración arqueolóxica e estudos desde o século XIX. Os eruditos desde principios dos anos 80 dividiron o período precolombiano na fase Ananatuba (c. 1100–c. 200 BC), a fase Mangueiras (c. 1000 BC–c. 100 AD), a fase Formiga (c. 100-400 AD), a fase Marajoará (c. 400-1200 AD), e a fase Aruã (1200-1500 AD).

Desde os anos noventa, houbo un debate sobre as orixes e a sofisticación da sociedade precolombiana de Marajó. Baseado no traballo de campo nos anos 40 e os anos 50, o arqueólogo Betty Meggers discutiu inicialmente que a cultura Marajoara fundárase por emigrantes dos Andes e que a sociedade declinou constantemente ata o seu derrubamento final ao redor do 1400 dC, debido á pobre fertilidade do chan de Marajó e a outros factores ambientais. As hipóteses de Megger asociáronse posteriormente co determinismo ambiental. Con todo, as súas afirmacións foron desde entón rexeitadas pola arqueóloga Anna Curtenius Roosevelt, quen volveu a escavar Marajó nos anos 80. Segundo Roosevelt, a cultura Marajoara desenvolveuse de forma independente dentro da Amazonía, e contou cunha agricultura intensiva de subsistencia e con obras públicas de grande envergadura.[2]

Roosevelt estimou que Marajó tivo unha poboación de posiblemente máis de 100.000 habitantes no seu apoxeo.[3] A poboación vivía en fogares con pisos de terra apisonada, organizábanse en matrilinealidades e dividían as tarefas por sexo, idade e nivel de habilidade.

A chegada dos europeos no século XVI foi catastrófica para a poboación indíxena da illa; O 90% faleceu debido á alta mortalidade causada polas enfermidades contaxiosas de Eurasia. Carecían de inmunidade contra estas enfermidades, que eran endémicas en cidades europeas e asiáticas.

Con todo, na pandemia mundial de 1918-1919 da pandemia de Gripe de 1918, Marajó foi a única área poboada importante que non tivo ningún caso documentado da enfermidade.

  1. APA Arquipélago do Marajó (en Portuguese). ISA: Instituto Socioambiental. Consultado o 2016-06-27. 
  2. Mann, Charles C. (2006-10-10). 1491 (Second Edition): New Revelations of the Americas Before Columbus (en inglés). Knopf Doubleday Publishing Group. pp. 328–340. ISBN 9780307278180. 
  3. Mann, Charles C. (2006-01-01). 1491: New Revelations of the Americas Before Columbus (en inglés). Vintage Books. p. 335. ISBN 9781400032051. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]