Muhammad XII de Granada
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | c. 1459 Granada (Reino de Granada) |
| Morte | 1494 (34/35 anos) Fez (Dinastía watasida) |
.svg){kind=small} Sultán de Granada Reino de Granada | |
| 1487 – 1492 (Abdicación) | |
| Sultán de Granada | |
| 1482 – 1483 | |
| Datos persoais | |
| Relixión | Islam |
| Actividade | |
| Ocupación | monarca |
| Outro | |
| Título | Sultán |
| Familia | Nazarí |
| Cónxuxe | Moraima |
| Pais | Abu al-Hasan Ali de Granada e Aixa |
| Irmáns | Juan de Granada |
| Descrito pola fonte | Grande Enciclopedia Yuzhakov Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron |
 | |
Abū ʿAbd Allāh Muḥammad b. ʿAlī (en árabe: أبو عبد الله محمد ابن علي) nado en Granada posiblemente no ano 1459 e finado en Fez, Marrocos no 1533, foi o derradeiro rei do Reino de Granada. Membro da dinastía dos nazarís, era coñecido entre os cristiáns como Boabdil el Chico ou Boabdil.
Arrebatoulle o trono o seu pai Muley Hacén e durante un tempo estivo en disputa por este tanto con el, coma co seu tío el Zagal. Abu 'Abd Allāh, na fala granadina debía pronunciarse como Bu Abdal-lah ou Bu Abdil-lah, e de aí derivou o nome castelán de Boabdil, ao cal se lle engadiu o epíteto d'o Chico para distinguilo do seu tío Abu 'Abd Allāh o Vello.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]
Nado na Alhambra, fillo de Muley Hacén e da sultana Aixa, sublevouse en Guadix contra o seu pai en 1482 e accedeu ao trono grazas ao apoio dos Abencerraxes e da súa propia nai. Combateu o seu pai e tío, os cales tamén considerábanse lexítimos reis de Granada. Durante a batalla de Martín González, no termo municipal de Lucema, foi apresado polos Reis Católicos.
A súa liberación implicou darlle ao Reino de Castela a parte do reino que gobernaba el Zagal, o que favoreceu a penetración castelá e a finalización da guerra o 2 de xaneiro de 1492 coa toma de Granada polos Reis Católicos. Boabdil asegurouse a colaboración das tropas castelás no seu exilio en Fez en 1493 ante unha posible rebelión.
Segundo unha lenda andaluza cando saíu de Granada camiño do exilio nas Alpujarras, no momento de coroar un outeiro, volveu a cabeza para ver a súa cidade por última vez e chorou mentres a súa nai lle dicía:
Chora como unha muller o que non soubeches defender coma un homeAixa, nai de Boabdil.
Debido a isto ese outeiro recibe o nome do Puerto del Suspiro del Moro.
No seu exilio nas Alpujarras instalouse na poboación almeriense de Laujar de Andarax, sendo esta a súa última residencia na Península Ibérica antes de partir cara África.
