Olga Lucas
.jpg) (2018)  | |
| Nome orixinal | (es) Olga Lucas Torre |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 1947 (76/77 anos) Tolosa, Francia |
| Actividade | |
| Ocupación | Escritora, poetisa, tradutora |
| Empregador | Generalitat Valenciana Ràdio Klara (pt)  |
| Xénero artístico | Conto e poesía |
| Familia | |
| Cónxuxe | José Luis Sampedro |
  | |
Olga Lucas Torre, nada en Tolosa en 1947, é unha tradutora e escritora española.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Os seus pais coñecéronse durante a resistencia francesa contra a ocupación nazi, tras sufrir o exilio da guerra civil e os campos de refuxiados. Ao pai capturárono e enviaron ao campo de concentración de Buchenwald, onde compartiu infortunio con Jorge Semprún. Tras a liberación de Francia en 1945 volve a Tolosa para reunirse coa súa muller, sendo deportado en 1950 a Córsega baixo a presión do goberno de Franco, e de alí a Polonia. A familia, tras diversas penalidades para sobrevivir, reuniuse en Checoslovaquia e máis tarde en Hungría.
De nena, Olga sufriu unha caída con importantes secuelas para a súa saúde, entre elas unha significativa perda de visión que, xunto cos avatares políticos da familia.
Con 12 anos Olga Lucas participou nun programa de radio en Budapest e con 15 anos xa prestaba servizos de intérprete ao goberno húngaro. Vivir temporalmente nos países do leste permitiulle aprender distintas linguas eslavas que logo utilizaría para traballar como intérprete, tradutora e locutora de radio.
De regreso a España traballa como funcionaria da Generalitat Valenciana. Paralelamente participa nas distintas actividades culturais que levan a cabo en ámbitos e locais alternativos de Valencia.
En 1997 coincidiu no Balneario de Termas Pallarés, en Alhama de Aragón, con José Luis Sampedro, a quen consideraba desde moitos anos atrás, e sen coñecelo en persoa, como o seu amor imposible). Para ela Sampedro era un importante referente literario, como José Saramago ou Mario Benedetti. Ao cabo dun ano, decidiron vivir xuntos, e en 2003 casaron en Alhama de Aragón.
Obra
[editar | editar a fonte]A súa actividade literaria desenvolveuse principalmente en círculos non comerciais.
Impulsora do Taller de los Etcéteras en Radio Klara e da Esfera Azul, publicou contos na revista Al Margen e participou nos actos e lecturas públicas do Instituto de Estudos Modernistas (Valencia) e o faladoiro literario La Buhardilla, en cuxas antoloxías figuran poemas seus.
Olga Lucas publicou contos e poemas en diversas obras colectivas. É autora de Poemas de andar por casa (Instituto de Estudos Modernistas, 1993), Cuentos para ciegos (Instituto de Estudos Modernistas, 1994), El tiempo no lo cura todo (Plaza y Janés 2006), El vals de las orquídeas (Random House Mondadori 2011) e coautora con José Luis Sampedro de Escribir es vivir (Areté 2005); Cuarteto para un solista (Random House Mondadori 2011) e La ciencia y la vida (Random House Mondadori 2008) xunto con Valentín Fuster e José Luís Sampedro.
En 2010 recibiu o XIX Premio Glauka, outorgado pola Asociación Amigas de la Lectura de Cuenca.
Colaborou na edición de Economía humanista (Debate, 2008) con artigos de José Luis Sampedro coidadosamente seleccionados por ela e por Carlos Berzosa.
En La mujer do poeta, la generación de los 50 vista por Ellas (Mira Editores, 2009) con prólogo de Carme Riera e epílogo de José Luis Sampedro, Olga Lucas relata a crónica dos Encontros de Mulleres de Escritores que baixo o título La mano que mece la pluma tiveron lugar en Jaca en abril de 2007 e maio de 2008.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- “‘Él siempre dice que si yo me muero antes, no continúa'”, entrevista en Magazine de El Mundo, 11 de xaneiro de 2004 (en castelán).
- "La gente tuvo santa paciencia", entrevista en El País, 5 de decembro de 2005 (en castelán).
- "Rincones de vida", recensión de Escribir es vivir de Jordia Gracia no suplemento Babelia de El País, 24 de decembro de 2005 (en castelán).
- "Olga Lucas, ¡vaya sorpresa!"Arquivado 04 de febreiro de 2018 en Wayback Machine., recensión de El tiempo no lo cura todo de Josep Maria Miró Llull, 4 de xullo de 2006 (en castelán).
