Padre Sobreira
 | Este artigo contén varias ligazóns externas e/ou bibliografía ao fin da páxina, mais poucas ou ningunha referencia no corpo do texto. Por favor, mellora o artigo introducindo notas ao pé, citando as fontes. Podes ver exemplos de como se fai nestes artigos. |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (gl) Xoán Sobreira Salgado  1746 Beade, España |
| Morte | 30 de abril de 1805 (58/59 anos) Madrid, España |
| Abade | |
| | |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor, relixioso, botánico |
| Orde relixiosa | Orde de San Bieito |
| Descrito pola fonte | Diccionario bio-bibliográfico de escritores, (vol:3, p.364-365) |
  | |
O padre Sobreira, nado como Xoán Sobreira Salgado en Beade en 1746[1] e finado en Madrid en 1805[2], foi un relixioso e polígrafo galego da Ilustración.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Ingresou na Orde de San Bieito, tomando o hábito no mosteiro de Santa María de Sopetrán (provincia de Guadalaxara) en 1761.
Compuxo diversos textos sobre a xeografía de Galiza, e traballou durante máis de oito anos na idea dun dicionario galego, que había levar o título de Glossario General de la Lengua Gallega. Consideraba vergoñento que o galego carecese del cando todas as outras linguas da Península Ibérica o tiñan. Este dicionario, ao seu ver, sería útil para conservar por escrito o idioma galego. Consideraba necesario que o galego acadase un status similar ao doutras linguas da península, seguindo as ideas do Padre Sarmiento:
"para los infinitos que sin ser gallegos vienen a Galicia a administrar rentas públicas, justicia, sacramento. Algunos de estos suelen aficcionarse a la lengua, o porque les gusta o porque la juzgan necesaria para tratar con los rústicos del país, sin necesitar de interpretes."
Sobreira foi tamén un dos primeiros en detectar a existencia da modalidade lingüística que coñecemos hoxe polo nome de "castrapo"[Cómpre referencia], especialmente presente nesa época na fala dos habitantes das cidades e vilas máis populosas:
"los gallegos que habitan los lugares muy populosos o de comercio, estos ni hablan puro gallego, ni puro castellano, sino el tercer idioma champurrado".
Obras
[editar | editar a fonte]- (1794) Ensayo para la Historia General Botánica de Galicia, que deberá comprenderse en el Diccionario ó Glosario general de la lengua gallega, Biblioteca da RAH, manuscrito.
- (s/d) Nombres (gallegos) de yerbas y plantas, cuya correspondencia no había podido averiguar (José) Cornide, Biblioteca da RAH, manuscrito.
- (1774) Memoria sobre la pesca de la sardina en las costas de Galicia, Madrid: Imp. Ibarra.
- (1979) Papeletas de un diccionario gallego, Edición y estudio crítico por J.L. Pensado, Instituto de Estudios Orensanos «Padre Feijóo».
- (s/d) Papeletas de nombres de peces.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Dosil Mancilla, F. J. (29 de xuño de 2012). "Un beneditino seducido polas plantas e os seus nomes galegos". Álbum da Ciencia. Consello da Cultura Galega.
- ↑ Couceiro Freijomil, A. (1954). "Sobreira Salgado, Juan". Diccionario bio-bibliográfico de escritores (en castelán) III. Santiago de Compostela: Bibliófilos Gallegos. p. 364.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- "Sobreira Salgado, Xoán". Dicionario biográfico de Galicia 3. Ir Indo Edicións. 2010-2011. p. 246.
- Abascal, J. M. e Cebrián, R. (2009). Los viajes de José Cornide por España y Portugal de 1754 a 1801. RAH. ISBN 978-84-96849-55-6.
- Axeitos, Xosé Luís (2005). "Sobreira Salgado, Frei Juan". Gran Enciclopedia Galega (DVD). El Progreso. ISBN 84-87804-88-8.
- Pensado Tomé, J. L. (1974). Opúsculos lingüísticos gallegos del siglo XVIII Vigo. Editorial Galaxia. ISBN 84-7154-218-8.
- Pedret Casado, P. (15 de decembro de 1933). "Unha variante dun refrán popular recollida pol-o P. Sobreira". Nós (120): 259.
