Saltar ao contido

Ponç Pons Giménez

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaPonç Pons Giménez
Biografía
Nacemento1956 Editar o valor em Wikidata (67/68 anos)
Alaior, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritor , tradutor Editar o valor em Wikidata
Pseudónimo literarioPonç Pons Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua catalá, lingua castelá e lingua francesa Editar o valor em Wikidata
Premios
Sinatura
Editar o valor em Wikidata

BNE: XX970106 Discogs: 5449651 Editar o valor em Wikidata

Ponç Pons Giménez, nado en Alaior, Menorca, en 1956, é un poeta, narrador, crítico literario e tradutor menorquín.[1]

Lector precoz e gran coñecedor da literatura francesa, portuguesa e italiana. Vive a literatura como unha paixón obsesiva, lúcida e devoradora. Segundo el mesmo, a súa poesía é clásica no ritmo, moderna na expresión e contundente no contido. A súa obra foi traducida a moitos idiomas.[2][3]

Poeta alófono en lingua galega, en Camp de Bard inclúe un poema de 52 versos en idioma galego titulado Os latexos da néboa.[4]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Home de gran cultura, casado e pai de familia, comezou a súa afección pola literatura dende moi novo, cando se interesou polos libros do seu tío, como Don Quixote da Mancha, nunha edición moi antiga. Con 10 anos decidiu que quería ser escritor, un día pasou por unha tenda da vila e viu un debuxo dun home vestido moi estraño escribindo cun bolígrafo, este home era Cervantes e decidiu que quería ser coma el. Esa noite, escribiu o seu primeiro poema sobre o seu cuarto.

Os seus inicios considéranse integramente casteláns, aínda que pouco despois descubriu o francés. Aos 17 anos decidiu estudar a gramática de Francesc de Borja Moll, con quen aprendeu catalán por si mesmo. Anos máis tarde licenciouse en filoloxía hispánica e converteuse en profesor de literatura catalá.

Tamén coñecedor da literatura francesa, portuguesa e italiana, a partir de 1981 comeza a publicar as súas obras como Cor de pàgina esbrellada ou Vora un balcó sota un mar inaudible.

En 1986 Poems from the spanish islands foi traducido ao inglés, na Universidade de Nova York. Durante este período escribiu algunhas obras máis ata que en 1989 foi galardoado co premio Cavall Verd de tradición poética. En 1990, outra das súas obras tamén foi traducida ao alemán na Universidade de Frankfurt e foi en 1992 cando publicou os seus primeiros contos infantís e pouco despois unha obra máis nova.

Entre 1995 e 1996 recibiu algúns premios literarios como o premio da cidade de Palma Joan Alcover, o premio dos Jocs Florals de Barcelona, o premio Carles Riba, entre moitos outros.

Xunto co debuxante Francesc Calvet, publicou un conto e un libro, Abissínia, traducido a idiomas como o chinés, entre outros.[5]

Ponç Pons traballou como profesor no IES Miquel Guàrdia da súa cidade natal.[6]

Obras[editar | editar a fonte]

Poesía[editar | editar a fonte]

  • Poesia. Palma: Universitat de les Illes Balears.
  • Dins un perol d'aigua infecta (1977). Ciudadella.
  • Quadern d'amorositats i altres interferències (1979). Palma de Mallorca: Guaret.
  • Al Marge (1983). Palma de Mallorca: Moll.
  • Lira de Bova (1987). Manacor: Col. Tià de Sa. Real.
  • Desert Encès (1989). Barcelona: Quaderns Crema.
  • Faunes que fugen (1992). Maó: Caixa de Balears.
  • On s'acaba el sender (1995). Barcelona: Edicions 62. Prólogo de Francesc Parcerisas.
  • Estigma (1995). Barcelona: Edicions 62. Prólogo de Pere Rosselló Bover.
  • El salobre (1997). Barcelona: Proa. Prólogo de Sam Abrams.
  • Abissínia (1999). Ilustracións de Francesc Calvet. Barcelona: Columna Edicions.
  • Pessoanes (2003). Alzira: Edicions Bromera.
  • Dillatari (2005).B arcelona: Quaderns Crema.
  • Nura (2006). Barcelona: Quaderns Crema.
  • El rastre blau de les formigues (2014).Barcelona: Quaderns Crema.[8]
  • Camp de bard (2015). Premi Miquel de Palol.
  • Els ullastres de Manhattan (2020). Barcelona: Quaderns Crema.
  • “Humanum est” (Epigrames de Claudi Valeri) (2023). Barcelona: Quaderns Crema.

Narrativa[editar | editar a fonte]

  • Vora un balcó sota un mar inaudible (1981). Palma: Editorial Moll.

Infanto-xuvenil[editar | editar a fonte]

  • Cor de pàgina esbrellada (1984). Athor.
  • El drac Basili (1992). Palma: Editorial Moll.
  • Miquelet, el futbolista (1992). Palma: Editorial Moll.
  • Memorial de Tabarka (1993). Barcelona: Cruïlla.
  • Entre el cel i la terra (1993). Barcelona: La Galera.
  • L'hivern a Belleville (1994). Barcelona: Cruïlla.
  • El vampiret Draculet (1994). Barcelona: Cruïlla.
  • El rei negre (2002). Barcelona: La Galera.
  • La mar i en Pop (2007). Menorca: Fundació Sa Nostra.
  • Els Ullastres de Manhattan (Dietari) (2020). Barcelona: Quaderns Crema.

Teatro[editar | editar a fonte]

Premios[editar | editar a fonte]

  • 1994: Green Horse Prize for Poetic Translation: Quatre poetes portuguesos .
  • 1994: Premio Cidade de Palma-Joan Alcover de Poesía en Catalán, por On s'acaba el sender
  • 1995: Premio Guillem Cifre de Colonya, por Entre el cel i la terra
  • 1995: Premio Flor Natural nos Xogos Florais de Barcelona: Estigma .
  • 1996: Premio Josep Maria Llompart Cabalo Verde de poesía: Estigma .
  • 1996: Premio Carles Riba de poesía, por El salobre
  • 2002: Premio Viola de Ouro nos Xogos Florais: Nura .
  • 2003: Premio Alfonso o Magnánime: Pessoanes.
  • 2004: Premio Josep Maria Llompart Cabalo Verde de poesía: Pessoanes .
  • 2006: Premio da Crítica de Poesía Catalana, por Nura .
  • 2007: Premio da Crítica Serra d'Or de poesía, de Nura .
  • 2007: Premio Ramon Llull .
  • 2015: Premio Miquel de Palol de poesía, por Camp de Bard[9]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Ponç Pons". Literatura Infantil y Juvenil SM. Consultado o 2024-06-15. 
  2. "Ponç Pons, biografía, galería y obras TalentIB". www.talentib.com. Consultado o 2024-06-15. 
  3. "Editorial de libros en galego e portugués Edicións Laiovento". laiovento.gal. Consultado o 2024-06-15. 
  4. Alonso Montero, Xesús (2017-02-10). "Ponç Pons, poeta alófono". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 2024-06-15. 
  5. Catalunya, Universitat Oberta de. "Ponç Pons - Autores en lletrA - Literatura catalana en internet" (en castelán). 
  6. "Biografia Associació d'Escriptors en Llengua Catalana". www.escriptors.cat (en catalán). Consultado o 2024-06-15. 
  7. "Edicións Laiovento - NURA". laiovento.gal. Consultado o 2024-06-15. 
  8. Aragay, Ignasi «Un home que respira les paraules». Ara llegim, 07-06-2014 [Consulta: 8 xuño 2014].
  9. "‘La bíblia andorrana’ d’Albert Villaró guanya el Prudenci Bertrana". Núvol (en catalán). Consultado o 2024-06-15. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]