Premio Narrativas Quentes
O Premio Narrativas Quentes foi un premio literario de narrativa erótica que convocou Edicións Positivas entre 2002 e 2019 cunha periodicidade bianual.[1]
Características
[editar | editar a fonte]Podía concorrer calquera obra narrativa inédita, fose novela ou relatos, escrita en galego. O premio non tiña remuneración económica e consistía na publicación da obra en Edicións Positivas. O premio deixou de convocarse logo de que se declarase deserto nas edicións de 2018 e 2019.
Obras gañadoras
[editar | editar a fonte]- 2002: Infidelicidades, de Manuel Lourenzo González.
- 2004: O lobo da xente, de Alberte Momán.[2]
- 2006: deserto.
- 2008: Os Milagres de Cristamar, de Chelo Suárez.[3]
- 2010: Organoloxía, de Eva Moreda.[4]
- 2012: deserto.
- 2016: Corazón e demais tripas, de Emma Pedreira.[5]
- 2018: deserto.[6]
- 2019: deserto.[7]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Marcos Pérez Pena (8 de xaneiro de 2018). ""Narrativas Quentes debería desaparecer e este erotismo pasar ao resto da literatura"". Praza Pública.
- ↑ "O escritor ferrolán Alberte Momán gaña o certame de narrativa erótica de Edicións Positivas". Cultura Galega. 16 de setembro de 2003.
- ↑ R. G. (3 de abril de 2008). "A obra de Chelo Suárez «Os milagres de Cristamar» gaña o Narrativas Quentes". La Voz de Galicia.
- ↑ "'Organoloxía', de Eva Moreda, premio Narrativas Quentes". Vieiros. 2 de marzo de 2010.
- ↑ Montse Dopico (22 de abril de 2016). ""Ridiculizar, animalizar, personalizar, ironizar ou des-intimar sobre o desexo faino máis próximo"". Praza Pública.
- ↑ "O xurado deixa declara deserta a VIII edición do premio Narrativas Quentes". Nós Diario. 7 de setembro de 2018.
- ↑ "Decisión do xurado do IX Premio de Erotismo Narrativas quentes". AELG. 3 de decembro de 2019.