Saltar ao contido

Proporcionalidade (matemáticas)

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Proporción (matemáticas)»)
Variábeis proporcionais relacionadas por unha función linear.
Variábeis proporcionais relacionadas por unha función linear.

A proporcionalidade é unha relación entre magnitudes. É un dos escasos conceptos matemáticos amplamente difundidos entre a poboación debido a que é en boa medida unha noción intuitiva e de uso moi común.

Dúas funcións e son proporcionais se a súa proporción é unha función constante .

Se varios pares de variábeis comparten a mesma constante de proporcionalidade directa, a ecuación que expresa a igualdade destas razóns chámase proporción, a/b = x/y = ⋯ = k (para outros detalles véxase Ratio).

A proporcionalidade está moi relacionada coa linearidade.

Se temos dúas variábeis relacionadas e :

  • A proporcionalidade directa dáse cando un incremento na variábel produce un incremento na variábel . Logo e son directamente proporcionais.
  • A proporcionalidade inversa dáse cando un incremento na variábel produce unha diminución na variábel . Logo e son inversamente proporcionais.

O factor constante de proporcionalidade pode utilizarse para expresar as relacións entre as magnitudes.

O símbolo matemático '∝' utilízase para indicar que dous valores son proporcionais. Por exemplo, A ∝ B.

En Unicode este é o símbolo: U+221D.

Proporcionalidade directa

[editar | editar a fonte]

Dada unha variábel independente e unha variable dependente , temos que é directamente proporcional a '[1] se hai unha constante positiva tal que:

.

A pode chamarlle constante de proporcionalidade.

A receita dunha torta de vainilla indica que para catro persoas necesítanse 200 g de fariña, 150 g de manteiga, catro ovos e 120 g de azucre vainillado. Como adaptar a receita para cinco persoas?

Segundo varios estudos, a maioría da xente calcularía as cantidades para unha persoa (dividindo entre catro) e logo as multiplicaría polo número real de persoas, cinco; outras só lle sumarían o que a unha persoa lle corresponde. Unha minoría non sente a necesidade de pasar polas cantidades unitarias (é dicir, por persoa) e multiplicaría os números da receita por 5/4 = 1,25 (o que equivale a engadir cinco ovos, 250 g de fariña, 187,5 g de manteiga e 150 g de azucre), e a torta terá o mesmo sabor que a outra, se o cociñeiro afeccionado é tan bo como o chef que escribiu a receita.

Dise que a cantidade de cada ingrediente é proporcional ao número de persoas (ou directamente proporcional), e se representa esta situación mediante unha táboa de proporcionalidade: coeficiente k non nulo ( no exemplo) tal que

Se consideramos e como valores de variábeis e , entón dise que estas variábeis son proporcionais; a igualdade y = k·x significa que y é unha función lineal de x.

A representación gráfica desta función é unha recta que pasa pola orixe do sistema de coordenadas. Unha variación (incremento ou decremento) de dá lugar a unha variación proporcional de (e reciprocamente, posto que :

Son as funcións máis sinxelas que existen e as primeiras que se estudan na clase de matemáticas, con alumnos de trece anos aproximadamente.

A relación "Ser proporcional a" é

  • reflexiva (toda variábel es proporcional a si mesma, co coeficiente 1)
  • simétrica (cando y é proporcional a x entón x o é a y, co coeficiente inverso) e
  • transitiva (se x é proporcional a y, e y a z, entón x o é con z, multiplicando os coeficientes)

polo que se trata dunha relación de equivalencia. En particular dúas variábeis proporcionais a unha terceira serán proporcionais entre si).

A táboa do primeiro exemplo pódese descompoñer en tres de formato dous por dous:

Exemplo proporcionalidade directa
Exemplo proporcionalidade directa


por tanto as propiedades da proporcionalidade ilústranse preferentemente con táboas de catro cuadrículas.

Tres maneiras de ver a proporcionalidade.
Tres maneiras de ver a proporcionalidade.

Unha proporción está formada polos números , se a razón entre e é a mesma que entre e .

Unha proporción está formada por dúas razóns iguais: , onde son distintos de cero e lese é a como é a .

Na proporción hai catro termos; e denomínase extremos; e chámanse medios. En toda proporción o produto dos extremos é igual ao produto dos medios.

Para establecer que unha táboa é proporcional, pódese:

  1. verificar que a segunda columna é múltiplo da primeira, (primeira táboa: para pasar do primeiro cadro ao segundo, hai que multiplicar por ; na segunda liña tense que multiplicar por , logo estas fraccións deben ser iguais para obter columnas proporcionais)
  2. verificar que a segunda liña é múltiplo da primeira (segunda táboa, cun razoamento parecido) ou
  3. verificar a igualdade dos produtos cruzados: . (terceira táboa: as igualdades anteriores equivalen a , cando non hai valores nulos, que por certo non teñen un grande interese neste contexto).

Proporción múltipla: Unha serie de razóns está formada por tres ou máis razóns iguais:

Exemplo múltiple

[editar | editar a fonte]

Dous albaneis constrúen un muro de doce metros de superficie en tres horas; que superficie construirán cinco albaneis en catro horas?

Hai dous parámetros que inflúen na superficie construída: o número de albaneis e o tempo de traballo. Non hai que resistir a tentación de aplicar dúas veces a proporcionalidade pero, iso si, explicitando as hipóteses subxacentes.

Afirmar que o traballo realizado é proporcional ao número de albaneis equivale a dicir que todos os obreiros teñen a mesma eficacia no traballo (son intercambiábeis); e afirmar que a superficie á proporcional ao tempo de traballo supón que o rendemento non cambia co tempo: os albaneis non se cansan.

Proporcionalidade múltipla.
Proporcionalidade múltipla.

Admitindo estas dúas hipóteses, pódese contestar á pregunta pasando por unha etapa intermedia: que superficie construirían dous albaneis en catro horas?

O parámetro "número de albaneis" ten un valor fixo, logo aplicamos a proporcionalidade co tempo (subtáboa vermella). A superficie construída será multiplicada por . Logo, fixando o parámetro tempo en catro horas, e variando o número de obreiros de 2 a 5, a superficie se multiplicará por (a subtáboa azul é proporcional).

O resultado final é metros cadrados.

A proporcionalidade múltipla resólvese así, multiplicando polos coeficientes correspondentes a cada factor:

Caso xeral da proporcionalidade múltipla.
Caso xeral da proporcionalidade múltipla.

Proporcionalidade inversa

[editar | editar a fonte]
Proporcionalidade inversa con produto x y = 1.

Dúas variábeis son inversamente proporcionais (ou están en proporción inversa)[2]se cada unha das variábeis é directamente proporcional ao inverso multiplicativo (recíproco) da outra, ou de forma equivalente se o seu produto é unha constante.

Por tanto é inversamente proporcional a se existe unha constante distinta de tal que

ou equivalentemente, . Daí a constante é o produto de e .

Dous autos percorren exactamente o mesmo camiño. O primeiro tardou dúas horas e media en chegar ao destino, rodando a unha velocidade media de 70 km/h. O segundo roda a 100 km/h. Canto tempo tardará en chegar?

Canto maior sexa a velocidade, menor tempo durará a viaxe. Se multiplicamos por dous a velocidade, a duración da viaxe se dividirá por dous. Aquí, claramente o tempo do percorrido non é proporcional á velocidade senón xustamente o contrario: é inversamente proporcional, é dicir, proporcional á inversa da velocidade. Isto permite responder á pregunta:

Exemplo de proporcionalidade inversa.
Exemplo de proporcionalidade inversa.

cambiando unha multiplicación por unha división (primeira táboa) ou aplicando a proporcionalidade coa inversa da velocidade (segunda táboa).

O tempo será , é dicir, unha hora e 45 minutos.

Máis xeralmente, se unha variábel y é inversamente proporcional a outra variábel x, pódese aplicar a proporcionalidade con .

É dicir, que o produto dos valores correspondentes (aquí na mesma liña) é constante. No exemplo: , que é a lonxitude do percorrido.

Podemos dicir que velocidade e tempo son inversamente proporcionais, a máis velocidade menos tempo.

Táboa de variación proporcional

[editar | editar a fonte]

Unha táboa de variación proporcional é aquela que segue unha secuencia utilizando de base o prezo dalgún obxecto ou outra cousa que poida aumentar ou diminuír certo número ou obxecto de forma proporcional.

Exemplo:
nº de bólas / prezo
2 bólas / 50 céntimos
4 bólas / 1 euro
6 bólas / 1,50 euros

Magnitudes directamente proporcionais

[editar | editar a fonte]

Dúas magnitudes son directamente proporcionais cando ao multiplicar ou dividir unha delas por un número, a outra queda multiplicada ou dividida respectivamente polo mesmo número.

Exemplo:
Un automóbil consome 10 litros de gasolina por cada 120 km de percorrido. Cantos quilómetros percorre con 30 litros?
Observamos que as magnitudes son directas. Se a razón ou cociente entre elas é un valor constante. Cos datos da táboa, achamos a razón.
Elaboramos unha táboa de proporcionalidade:
Gasolina 10 1 10 20 40
(litros)
Percorrido 120 12 240 480
(quilómetros)
Con 20 litros de gasolina, o coche percorre 240 quilómetros: cantos máis quilómetros se percorran, máis litros de gasolina se consumirán. O número de quilómetros percorridos é directamente proporcional (D.P.) ao número de litros de gasolina, sempre que as demais condicións se manteñan constantes, isto é, que non se modificaran as condicións climáticas ou xeográficas que modificaran o consumo. Polo tanto, con 30 litros de gasolina o coche percorrerá 360 quilómetros.

Aplicación en xeometría

[editar | editar a fonte]

O concepto de proporcionalidade é equivalente ao de semellanza cando se comparan dous triángulos semellantes. De feito, as propiedades da proporcionalidade (reflexividade, simetría e transitividade) son as mesmas que as da semellanza.

Proporcionalidade nas ciencias

[editar | editar a fonte]

A proporcionalidade[3][4] en ciencias é unha relación matemática que se define como unha correspondencia unívoca entre magnitudes medidas. Alén das matemáticas, a proporcionalidade é fundamental en moitas outras disciplinas científicas para describir relacións consistentes e previsíbeis entre variábeis.

En física

[editar | editar a fonte]

En física, a proporcionalidade xoga un papel crucial en leis como a de Hooke para resortes, onde a forza é directamente proporcional á extensión,[5] e na Lei de Ohm, onde a corrente é directamente proporcional á tensión aplicada e inversamente proporcional á resistencia.[6]

En química

[editar | editar a fonte]

En química, a lei das proporcións constantes indica que en compostos químicos definidos, as proporcións en masa dos elementos son constantes, independentemente da orixe da mostra ou do método de preparación.[7]

En bioloxía

[editar | editar a fonte]

Na bioloxía, a proporcionalidade pode observarse nos ritmos metabólicos, onde cambios na masa corporal teñen efectos proporcionais na taxa metabólica[8].

  1. Weisstein, Eric W. "Directly Proportional". MathWorld un recurso web de Wolfram.
  2. "Inverse variation". math.net. Consultado o outubro 31, 2021. 
  3. "proporcionalidade (matemáticas)". aplicacions.usc.es; bUSCatermos. Consultado o 2024-12-14. 
  4. "proporcionalidade". Dicionario da Real Academia Galega. Consultado o 2024-12-14. 
  5. "Hooke's Law" (en inglés). Encyclopædia Britannica. Consultado o 2024-12-14. 
  6. "Ohm's Law" (en inglés). Encyclopædia Britannica. Consultado o 2024-12-14. 
  7. "Law of Definite Proportions" (en inglés). Encyclopædia Britannica. Consultado o 2024-12-14. 
  8. "The Impact of Body Mass on Metabolic Rate" (en inglés). Nature. Consultado o 2024-12-14. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]