R-4D
 Motor R-4D dunha nave Apollo. | |
| País de orixe | Estados Unidos[1] |
|---|---|
| Primeiro voo | 1966[1] |
| Deseñador | Marquardt Corporation[1] |
| Aplicación | Control de actitude das naves Apollo e de satélites.[1] |
| Motor de combustible líquido | |
| Propelente | Tetróxido de nitróxeno[1] / MMH[1] |
| Taxa de mestura | 1,65[1] |
| Configuración | |
| Taxa da tobeira | 13,7[1] |
| Rendemento | |
| Pulo | 490 N[1] |
| Presión na cámara | 6,93 bares[1] |
| Impulso específico | 312 s[1] |
| Tempo de acendido | Ata unha hora[1] |
| Dimensións | |
| Lonxitude | 55,41 cm[1] |
| Diámetro | 27,94 cm[1] |
| Peso seco | 3,63 kg[1] |
| Usado en | |
| Proxecto Apollo[1] | |
R-4D é a designación dun motor foguete fabricado por Marquardt Corporation e utilizado nas cápsulas do proxecto Apollo para o control de actitude. Versións máis modernas úsanse en varios tipos de satélites artificiais para control de actitude e posición.[1]
Características
[editar | editar a fonte]Os motores R-4D están formado por un grupo de catro tobeiras, o que lle da características direccionais. Foi usado por primeira vez na misión Apollo 201, no voo dunha cápsula non tripulada. Os motores teñen unha masa duns 3,6 kg, unha lonxitude de 55 cm e un diámetro máximo de 28 cm. Usan tetróxido de nitróxeno e MMH como propelentes.[1]
Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: R-4D |