Ramón Troncoso Fernández
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 28 de agosto de 1897  Covelo, España |
| Morte | 26 de novembro de 1971 (74 anos) Cidade de México |
| Actividade | |
| Ocupación | político |
| Partido político | Partido Socialista Obrero Español |
 | |
Ramón Troncoso Fernández, coñecido como Piel Roja, nado en Covelo o 28 de agosto de 1897 e finado e Cidade de México o 26 de novembro de 1971, foi un comerciante e político galego.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Foi xerente do comercio de tecidos e xastrería do seu pai Casa Antonio Troncoso Bugaín en Ponteareas. Sindicalista da UGT de Ponteareas dende 1921 e afiliado ao PSOE dende 1923. Na Segunda República foi presidente da Agrupación Socialista, concelleiro de Ponteareas, tenente alcalde e deputado provincial por A Cañiza-Ponteareas. Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 agochouse en Gondomar na casa duns parentes e logrou pasar a zona leal. Reclamado polo xuíz militar de Vigo mediante requisitoria o 12 de decembro de 1936 xunto con Victoriano Martínez Martínez,[1] foi xulgado en Vigo por rebelión e declarado en rebeldía. Instalouse en Barcelona, ingresou no Grupo Socialista Gallego de Refugiados, foi un dos fundadores de El Socialista Gallego e funcionario da Caja General de Reparaciones do Ministerio de Facenda; incorporouse ao exército republicano formando parte da 1ª Compañía do 39 Batallón de Carabineiros.
Coa caída da República pasou a Francia cruzando a fronteira por La Jonquera o 5 de febreiro de 1939. Residiu en París desde onde escribiu á Embaixada de México en Francia solicitando axuda para trasladarse a ese país o 7 de marzo. Recibiu axudas do Centro Renovación de Ponteareas de Buenos Aires para poder sobrevivir. Despois ingresou no campo de concentración de Saint-Cyprien desde o que volveu a escribir á Embaixada o 4 de abril. Ao saír do campo estivo en Lagny-sur-Marne (Sena e Marne) ata que o 16 de maio embarcou no Flandre no porto de Saint-Nazaire rumbo a México arribando ao porto de Veracruz o 1 de xuño de 1939. En México traballou como comerciante e fundou, xunto con outros exiliados, a Alianza Nazonal Galega en 1943, da que foi o secretario de solidariedade e finanzas e director do periódico Galicia que editaba esa institución.
Vida persoal
[editar | editar a fonte]Casou en Ponteareas con Carmen Estévez Galindo o 28 de novembro de 1927.[2]
Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Rodríguez Gallardo, Ángel (2006). O ruído da morte. A represión franquista en Ponteareas (1936-1939). Sada: Do Castro. p. 112. ISBN 84-8485-236-9.
