Selección de fútbol de Cataluña-Levante
![]() | ||
---|---|---|
| ||
| ||
Asociación | desaparecida | |
Confederación | {{{Confederación}}} | |
Código FIFA | nunca recoñecida | |
Alcume | ||
Clasificación FIFA | {{{Ranking}}} | |
Clasificación ConIFA | {{{Ranking ConIFA}}} | |
Seleccionador | desaparecida | |
Máis encontros | ||
Máximo goleador | Igoa (1) Hernández (1) | |
Estrea internacional![]() ![]() (Barcelona, 23 de febreiro de 1950) | ||
Maior vitoria![]() ![]() (Barcelona, 23 de febreiro de 1950) | ||
Maior derrota |
A selección de fútbol de Catalunya-Levant foi unha selección creada no ano 1950, cunha selección mixta de xogadores de equipos de Cataluña e da Comunidade Valenciana, formando así a selección de fútbol dos Países Cataláns, coa finalidade de disputar un partido ante o Club Atlético San Lorenzo de Almagro arxentino, que estaba a facer unha xira por Europa. Paralelamente creouse unha selección Centro-Norte que se enfrontou o mesmo día ao Racing Club de Avellaneda.
Xogadores da selección
[editar | editar a fonte]# | Nome | Lugar de nacemento | Club | ||
---|---|---|---|---|---|
Porteiros | |||||
1 | Ignacio Eizaquirre | ![]() |
![]() | ||
Defensas | |||||
2 | Vicente Asensi | ![]() |
![]() | ||
3 | Josep Parra | ![]() |
![]() | ||
Centrocampistas | |||||
4 | Gonzalvo II 14px|Capitán | ![]() |
![]() | ||
5 | Gonzalvo III ![]() |
![]() |
![]() | ||
6 | Toni Puchades | ![]() |
![]() | ||
Dianteiros | |||||
7 | Estanislau Basora | ![]() |
![]() | ||
8 | Rosendo Hernández | ![]() |
![]() | ||
9 | Cèsar Rodríguez | ![]() |
![]() | ||
10 | Silvestre Igoa | ![]() |
![]() | ||
11 | Vicente Seguí García | ![]() |
![]() | ||
Suplentes | |||||
Antoni Ramallets | ![]() |
![]() | |||
Josep Artigas | ![]() |
![]() | |||
Francesc Calvet ![]() |
![]() |
![]() | |||
Josep Seguer | ![]() |
![]() |
O partido
[editar | editar a fonte]A selección de fútbol Catalunya-Lenvat, xogou o seu único partido no Camp de les Corts de Barcelona contra o Club Atlético San Lorenzo de Almagro. Este equipo arxentino era considerado un dos mellores do continente americano, e gañara partidos amigábeis contra a selección española e a selección portuguesa. O partido recibiuse con moita expectación e un estadio case cheo.
A pesar de ser un partido moi igualado, e con moitas ocasións por parte de ambos, o San Lorenzo non puido facer nada ante os dous goles de Igoa e Hernández. Calvet substituíu a Gonzalvo III a dous minutos da final. O partido finalizou co resultado 2-1.[1]