Senado de Francia

O Senado (en francés Sénat) constitúe a cámara alta do Parlamento francés. Exerce o poder lexislativo xunto coa Asemblea Nacional. É, en virtude do artigo 24 da Constitución da Vª República, a cámara de representación das entidades territoriais e dos franceses no estranxeiro. É coñecido tamén coloquialmente como Alta Asemblea.

O Senado atópase no Pazo de Luxemburgo, no 6º arrondissement de París e está vixiado pola Garda Republicana. Enfronte do edificio está o xardín do Senado, o Xardín de Luxemburgo, que está aberto ao público.

Historia

A Historia de Francia dá diferentes nomes á cámara alta:

A Constitución termidoriana de 1795 (1795-99) crea o Senado co nome de Consello de Anciáns.
Convértese en Senado conservador durante o Consulado e o Imperio (1799-1814).
Despois chamouse Cámara dos pares na Restauración (1814-30) e durante a monarquía de xullo.
Durante o Segundo Imperio pasa a chamarse Senado (1851-1870).
A IIIª República establece o Senado Republicano (1875-1940).
En 1946 convértese no Consello da República ata 1958, comezo da Vª República.

Atribucións

Segundo a Constitución francesa o Senado ten case as mesmas funcións cá Asemblea Nacional. As iniciativas lexislativas proveñen do Goberno (proxectos de lei) ou dos membros do Parlamento (proposicións de lei). As dúas asembleas deben aprobar o texto antes de ser promulgado.

No caso de que a Asemblea Nacional e o Senado non consigan chegar a un acordo, o goberno pode decidir -a través dun complexo procedemento chamado comisión mixta paritaria- outorgar a decisión final á Asemblea Nacional, cuxa maioría está habitualmente ao lado do goberno. Isto non ocorre con frecuencia: a maioría de ocasións as dúas sedes ponse de acordo finalmente ou o goberno decide retirar a iniciativa. Con todo, este poder dá á Asemblea Nacional unha posición preponderante no proceso lexislativo.

O Senado tamén participa na acción de control do goberno mediante a publicación de varios informes ao longo do ano acerca de diversos temas.

Interinidade na Presidencia da República

A Constitución de 1958 confía ao Presidente do Senado a función de asumir o cargo de Presidente da República interinamente (ata unhas novas eleccións) no caso de que o Consello Constitucional constatase a vacante temporal ou definitiva por falecemento, enfermidade, dimisión ou outras razóns.

Alain Poher ocupou en dúas ocasións o Elisio por esta razón: en 1969 tras a dimisión de Charles de Gaulle e en 1974 tras a morte de Georges Pompidou.

Composición e modo de elección

O Senado componse de 331 senadores:

313 son elixidos nos departamentos metropolitanos e de ultramar (cada departamento ten polo menos un representante).
1 en Nova Caledonia.
1 na Polinesia Francesa.
1 en Wallis e Futuna.
2 en Mayotte.
1 en Saint-Pierre-et-Miquelon.
12 elixidos polos franceses residentes no estranxeiro.

Ata o ano 2004 os senadores eran elixidos por 9 anos por sufraxio indirecto, polos grandes electores (grands électeurs), que eran elixidos por sufraxio directo e eran renovados por terzos cada 3 anos (series A, B e C).

A partir da renovación de setembro de 2004 a duración do mandato vaise reducindo progresivamente a 6 anos. A renovación de aí en diante farase cada 3 anos en dúas series (series 1 e 2). Unha parte dos senadores elixido en 2004 terá un mandato de 6 anos e a outra de 9. Os elixidos en 2008 serán todos elixidos por 6 anos. A nova lei ademais baixa a idade necesaria para ser elegible de 35 a 30 anos.

Así mesmo, modifica a repartición dos escanos por departamentos para reflectir as evolucións da poboación francesa. Así, os membros do Senado pasarán a ser 341 en 2008 e 346 en 2011 coa seguinte repartición:

326 dos departamentos metropolitanos e de ultramar.
2 da Polinesia Francesa.
2 de Nova Caledonia.
2 de Mayotte.
1 de Saint-Pierre-et-Miquelon.
1 de Wallis e Futuna.
12 representantes dos franceses residentes no estranxeiro.

Os representantes dos franceses no estranxeiro son elixidos pola Asemblea de franceses no estranxeiro.

En cada renovación parcial, é dicir, cada tres anos, o Senado elixe ou reelixe o seu órgano de goberno e o seu Presidente. O Presidente do Senado é actualmente Jean-Pierre Bel.

Os grandes electores son:

dunha parte (95% do colexio electoral) os representantes das comunas, alcaldes, adxuntos á alcaldía, conselleiros municipais e delegados dos consellos municipais nas comunas máis importantes; o seu número é fixado en función da poboación da comuna.
doutra parte (5% do colexio electoral) os conselleiros xerais, conselleiros rexionais e os deputados.

Últimas eleccións

Grupos		Escanos			Grupo
Resultados das eleccións ao Senado do 26 de setembro de 2004.
Grupos		2001	2004	/-	Composición	Presidente do grupo
	Ou.M.P	*** 134 (168)	155 46,8%	21	UMP: 146 Outros: 9	Josselin de Rohan
	Socialista	83	97 29,3%	14	PS: 90 Os Verdes: 4 Outros: 3	Jean-Pierre Bel
	Unión Centrista	53	33 10,0%	-20	UDF: 33	Michel Mercier
	C.R.C.*	23	23 6,9%	0	PCF: 21 Outros: 2	Nicole Borvo Cohen-Seat
	R.D.S.E.**	19	16 4,8%	-3	PRG e valones: 15 Outros: 1	Jacques Pelletier
	Independentes	6	7 2,1%	1	-	Delegado: Philippe Adnot
Total		321	331	10	6 grupos
Fontes: Sitio oficial do Senado francés Arquivado 24 de marzo de 2008 en Wayback Machine. (fr); Resultados e arquivos (fr)

* Comunista, Republicano & Cidadán.
** Reagrupamento Democrático e Social Europeo (grupo parlamentario máis antigo de Francia).
*** a UMP non existía no 2001, o número de senadores é o do RPR e RI. Entre paréntese o número de senadores que uníronse á UMP dende a súa creación.

Véxase tamén

Outros artigos

Ligazóns externas

Sitio oficial