Tahira Tahirova

Tahira Tahirova

Biografía
Nacemento	7 de novembro de 1913 Baýramaly, Turkmenistán (pt)
Morte	26 de outubro de 1991 (77 anos) Bakú, Azerbaidján
Lugar de sepultura	II Alley of Honor (en)
Membro do Consello Supremo da Unión Soviética
Datos persoais
Educación	Academia Diplomática do Ministerio de Asuntos Exteriores da Federación Rusa (–1959) Universidade Estatal Petroquímica de Azerbaidján (–1935)
Actividade
Ocupación	diplomática, política, sindicalista
Partido político	Partido Comunista da Unión Soviética
Participou en
14 de febreiro de 1956	XX Congresso do Partido Comunista da União Soviética (pt)
Familia
Cónxuxe	Abdulla Bayramov
Premios
Orde de Lenin  Bandeira Vermella do Traballo  Bandeira Vermella do Traballo  Bandeira Vermella do Traballo  Orde da Amizade dos Pobos  Bandeira Vermella do Traballo  Orde da Insignia de Honra  Bandeira Vermella do Traballo

Tahira Akbar qizi Tahirova (en azerí: Tahirə Əkbər qızı Tahirova, en ruso: Таи́ра Акпе́ровна Таи́рова), nada o 7 de novembro de 1913 e finada o 26 de outubro de 1991, foi unha política e diplomática soviética. Traballou como Ministra de Asuntos Exteriores da República Socialista Soviética de Azerbaidján de 1959 a 1983.

Traxectoria

Tahirova naceu o 7 de novembro de 1913 en Bayram-Ali (actualmente en Turkmenistán). Despois de graduarse na Universidade Estatal do Petróleo e Industria de Azerbaidján (entón Instituto de Industria de Azerbaidján) en 1935, converteuse na primeira muller profesional acerbaixana en obter un título de educación superior relacionado coa industria petroleira. En 1940, foi nomeada directora do Instituto de Investigacións Científicas de Azerbaidján. A partir de 1942, traballou no Comité Central do Partido Comunista de Azerbaidján e estivo a cargo de entregar as subministracións de petróleo necesarias para o Exército Soviético que loitaba contra o inimigo na fronte durante a segunda guerra mundial. En 1949, comezou a impartir cursos sobre exploración e desenvolvemento de pozos de petróleo na Academia de Petróleo de Azerbaidján e en 1953 obtivo o seu doutoramento.

A partir de 1954, Tahirova ocupou varios postos de alto rango no Consello da Unión de Traballadores de Azerbaidján, Consello de Ministros da República Socialista Soviética de Azerbaidján. En 1957, foi nomeada Ministra de Asuntos Exteriores da República Socialista Soviética de Azerbaidján. Con todo, o seu traballo non comezou até 1959 cando se graduou da Academia Diplomática do Ministerio de Asuntos Exteriores da URSS. De acordo coas leis soviéticas da época, o Ministro de Asuntos Exteriores dunha república unida tamén estaba a cargo doutras funcións gobernamentais. Durante o seu mandato, logrou a separación de funcións e, a petición súa, foi relevada dos seus cargos adicionais dentro do goberno en 1968 e comprometeuse completamente co servizo diplomático. Tahirova é coñecida por levar máis diplomáticos acerbaixanos ao servizo exterior da Unión Soviética e a academia diplomática do Ministerio de Asuntos Exteriores. Con frecuencia foi membro de equipos diplomáticos soviéticos nas sesións da Asemblea Xeral da ONU. Ademais diso, como mediadora, Tahirova dirixiu o equipo de pacificación soviético durante a guerra Irán-Iraq de 1980-1988.

Tahirova faleceu o 26 de outubro de 1991. Foi sepultada na Avenida do Cemiterio dos Honrados.

Premios

En 1976, Tahirova foi galardoada coa Orde da Amizade dos Pobos pola súa contribución especial ao Ministerio de Asuntos Exteriores da URSS, así como coa Orde da Bandeira Vermella do Traballo, a Orde de Lenin e a Orde da Insignia de Honra. Falaba turco, inglés e ruso con fluidez.