Tarxelias
As Tarxelias (grego θαργήλια thargēlia) eran unha das principais festividades relixiosas atenienses na honra de Apolo e Artemisa, celebrados nos seus aniversarios, o sexto e sétimo día do mes de Targelión (cara ao 24 e 25 de maio).
Esencialmente un festival agrícola, as Tarxelias incluían unha cerimonia purificadora e expiatoria. Mentres o pobo ofrecía os primeiros froitos da terra ao deus en mostra de agradecemento, era ao mesmo tempo necesario propicialo, para que non arruinase a colleita pola calor excesiva, posibelmente acompañado da peste. A purificación precedía ao servizo de acción de grazas. Sobre o sexto día unhas ovellas eran sacrificadas a Deméter Cloe na acrópole, e quizais uns porcos ás Moiras, pero o ritual máis importante era o seguinte. Dous homes, o máis feo que podía ser atopado (o phármakos) era escollido para morrer, o outro (segundo algúns, unha muller) polas mulleres. No día do sacrificio eran levados por todas partes con cordas de figos nos seus pescozos, e azoutados nos xenitais con varas de figueira e esquilas. Cando alcanzaban o lugar do sacrificio na beira, eran apedreados até morrer, os seus corpos queimados, e as cinzas tiradas ao mar (ou sobre a terra, para fertilizala).
Estase de acordo en que tiña lugar un verdadeiro sacrificio humano, substituído en épocas posteriores por unha forma máis leve de expiación. Así en Leucas un criminal era anualmente lanzado dunha roca ao mar como chivo expiatorio: pero a súa caída era atenuada por aves vivas e as plumas pegábanse conectaban á súa persoa, e os homes miraban desde abaixo en barcos pequenos, quen o atrapaban e acompañaban máis aló do límite da cidade. De forma semellante, en Massilia, con ocasión dunha gran calamidade (unha praga ou a fame negra), un dos habitantes máis pobres ofreceuse voluntariamente como chivo expiatorio. Durante un ano era alimentado a expensas públicas, vestido con pezas de vestir sacras, conducido pola cidade no medio de execracións e expulsado máis aló dos límites da cidade.
A cerimonia do sétimo día era de carácter alegre. Toda clase de primicias eran levadas en procesión e ofrecidas ao deus, e nas pianopsias, ramas de oliveira vendadas con la, levadas por nenos, eran fixadas por eles nas portas das casas. Estas ramas, orixinalmente pensadas como amuletos para evitar as malas colleitas, foron despois consideradas parte dun servizo suplicante. No segundo día os coros de homes e nenos tomaban parte nos concursos musicais, cuxo premio era un trípode. Ademais, neste día eran adoptadas persoas que eran solemnemente recibidas nos genos e as fratrías dos seus pais adoptivos.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Preller-Robert, Griechische Mythologie, i. (1894).
- G. F. Schemann, Griechische Alterthumer (4th ed. por J. H. Lipsius, 1897-1902).
- P. Stengel, Die griechischen Kullusalterthumer (1890).
- Smith, W. Dictionary of Greek and Roman Antiquities, revisado por L. C. Purser (3ª ed., 1891).
- A. Mommsen, Feste der Stadt Athen (1898).
- L. R. Farnell, Cults of the Greek States, iv. (1906), pp. 268–283.
- J. G. Frazer, Golden Bough (2nd ed., 1900), ii. appendix C, "Offerings of First-Fruits," e iii. p. 93, 15, " On Scapegoats".
- W. Mannhardt, Antike Wald- und Feldkulte (2ª ed. por W. Heuschkel, 1904-5).
