Antonio Negri
.jpg)
Antonio Negri, con frecuencia citado como Toni Negri, nado en Padua (Italia) en 1933 e finado en París o 16 de decembro de 2023, foi un filósofo moral e político e un dos autores de cariz marxista que xera máis controversia na actualidade.
Vida e obra
[editar | editar a fonte]Negri foi membro inicialmente do grupo radical Potere Operaio (Poder Obreiro) e, posteriormente, do grupo Autonomia, escribindo conxuntamente con moitos outros traballadores e estudantes, vencellados ao movemento autonomista, durante os anos 60 e 70 como son Raniero Panzieri, Mario Tronti, Sergio Bologna, Romano Alquati, Félix Guattari, Mariarosa Dalla Costa e François Berardi. Tempo despois escribiu para Futur Antérieur con xente como Paolo Virno. E coñecido, porén, principalmente por ser o coautor, xunto con Michael Hardt de Impero.
Negri foi declarado culpábel e encarcerado, baixo o cargo de ser, el e a súa obra, "culpábeis morais" de actos de violencia, a causa da súa defensa da insurrección armada contra o Estado italiano, durante os anos 60 e 70. No 1983, mentres aínda estaba na cadea preso, foi elixido deputado, sendo liberado en base ao principio de inmunidade parlamentaria. Mais exiliouse en Francia onde residiu durante 14 anos. En 1997 retornou, por propia vontade, a Italia, sendo encarcerado de novo a fin de que terminase por cumprir a súa pena. No 2003 foi liberado, se ben seguiu inhabilitado para exercer cargos públicos e impartir docencia.
A prolífica, iconoclasta, cosmopolita, orixinal e, a miúdo, tamén densa e difícil, obra filosófica de Negri investiga os puntos críticos da maior parte dos movementos intelectuais do último século, póndoos ao servizo dunha nova análise marxista do capitalismo. A controvertida tese de Imperio de que a globalización dos mercados mundiais, levada a cabo desde finais da anos 60, ten producido un desenvolvemento sen precedentes do que el nomea a absorción real da existencia social por parte do capital, toca directamente e, con moita forza, un bo número de temas relacionados coa economía rede, a globalización e a sociedade da información, polo que conseguiu unha grande repercusión desde o mesmo momento en que foi publicada no ano 2000.
A tese central da obra Impero, segunda a cal o estado-nación tería retrocedido como formación política primaria para deixar lugar a un mecanismo global de poder, difuso e descentralizado, que denomina, precisamente, "imperio", ten sufrido numerosas críticas, especialmente a partir do rol agresivo e unilateralista adoptado polos Estados Unidos a partir do 11 de setembro.
A influencia de Impero foi en aumento desde a súa publicación e serviu de fonte de inspiración para moitos proxectos arredor do mundo, entre os cales destacan noborders, Libre Society, KEIN.ORG, NEURO-networking europe e D-A-S-H. A continuación de Impero, titulada Moltitudine, foi publicada en agosto de 2004.
Quizais o mellor resumo do proxecto de Negri se debe ao crítico neoliberal John Reilly, que etiqueta Impero como "un esquema posmoderno para derrocar a Cidade de Deus". De feito, a relación que tivera Negri con movementos de traballadores católicos e coa teoloxía da liberación a principios dos anos 50 deixou unha profunda pegada no seu pensamento. Unha das súas obras máis recentes A hora da revolución (2003) baséase en temas esbozados por Agostiño de Hipona e máis Spinoza e pode ser descrita como un intento de encontrar a Cidade de Deus sen axuda de ilusións transcendentais e da teoloxía do poder, do cal Negri atopa trazos en pensadores tan distantes como Martin Heidegger e John Maynard Keynes, mesmo estendendo e corrixindo a crítica de Karl Marx á ideoloxía como falsa conciencia.
Temas centrais da obra de Negri
[editar | editar a fonte]Entre os temas centrais da obra de Negri figuran o Marxismo, a Antiglobalización, o Anticapitalismo, o Posmodernismo, o Neoliberalismo, a Democracia e a Multitude. O propio Negri recoñece a influencia de Michel Foucault, David Harvey (especialmente da obra A condición da posmodernidade de 1989), Frederic Jameson (a obra Posmodernismo ou a lóxica cultural dun capitalismo tardío de 1991) e da obra de Gilles Deleuze e Felix Guattari Anti-Edipo: Capitalismo e esquizofrenia
Obras (escolma básica)
[editar | editar a fonte]- Marx oltre Marx. Quaderno di lavoro sui Grundrisse. Milán: Feltrinelli (1979)
- L'anomalia selvaggia. Saggio su potere e potenza in Baruch Spinoza. Milán: Feltrinelli (1981)
Con Michael Hardt
[editar | editar a fonte]- Impero. Il nuovo ordine della globalizzazione, Milán: Rizzoli (2002). ISBN 88-17-86952-X
- Moltitudine. Guerra e democrazia nel nuovo ordine imperiale, Milán: Rizzoli (2004). ISBN 88-17-00200-3
- Assemblea. Mián:Ponte alle Grazie (2018). ISBN 978-88-333-1064-0
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Da revolta italiana á potencia da multitude. Monografía en galego sobre o pensamento de Negri. De Abraham Rubín, de Proxecto Derriba
| Control de autoridades |
|
|---|
