Xosé Conde Corbal

Xosé Conde Corbal
Biografía
Nacemento	5 de abril de 1923 ; Pontevedra, España
Morte	5 de marzo de 1999 (75 anos); Vilagarcía de Arousa, España
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Ocupación	pintor , gravador
Lingua	Lingua galega

Xosé Conde Corbal, nado en Pontevedra o 5 de abril de 1923 e finado en Vilagarcía de Arousa o 5 de marzo de 1999, foi un debuxante, gravador e pintor galego.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Era fillo de José Conde Pérez e Trinidad Corbal Souto. Fixo os estudos de primaria na escola privada de dona Estrellita e despois no Colexio Balmes, e o bacharelato no Instituto de Pontevedra. Comezou a estudar dereito, e despois química, na Universidade de Santiago. Nesa cidade formou grupo artístico co pintor Rafael Alonso e o fotógrafo Juan Manuel Castuera.^[1] Despois de abandonar a universidade, dirixiu unha fábrica de cerámica en Benavente. En 1954 dirixiu unha mina de volframio en Lobios.

Achegouse ao PCE, para abandonalo nos anos noventa e achegarse ao Partido Galeguista.

Colaborou en El Imperio de Zamora, La Región, Diario de Pontevedra e Faro de Vigo.

En 1958 expuxo gouaches de temática mariñeira e paisaxística no Liceo Recreo Ourensán, na Sala Velázquez de Vigo, no Salón de Actos do concello de Pontevedra, e na oficina de turismo de Santiago.^[2] Entre 1969 e 1975 viviu en Madrid.

A súa obra recolle a fauna, a flora, as paisaxes e os monumentos de Galiza, así como persoeiros da Xeración Nós, Ramón María del Valle-Inclán, Manuel Curros Enríquez, Miguel de Cervantes ou Enrique Líster. En 1961 publicou El Orense perdurable e en 1964 Orense monumental, con textos de Ferro Couselo. Entre 1936 e 1986 pintou a serie O fardel da guerra. O artista estaba "marcado polo desprezo dunha burguesía que se viu retratada na súa complicidade cos responsables do terror".^[3] O seu estilo expresionista inspírase no esperpento de Valle-Inclán.^[4] Conde Corbal quería democratizar a arte abaratando os medios de reprodución e socializándoa. Para iso chegou a unha técnica de reprodución orixinal: impresión en máquina de offset a partir dun orixinal sobre acetato, no que mesturaba tinta acrílica negra e látex. Con este método aforraba os custos dos fotolitos (clixés negativo e positivo) empregados na época.^[4]

Teñen obra súa o Museo de Pontevedra a Colección Afundación e o Museo Municipal Quiñones de León de Vigo.

Vida persoal[editar | editar a fonte]

En 1947 casou con Margarita Escuredo Lago, filla de Eugenio Escuredo Lastra (da fábrica de cerámica Celta de Pontecesures e da conserveira Yago do Grove). Foi pai de once fillos.

Exposicións[editar | editar a fonte]

1957: Meloxo, O Grove
1958: Liceo Recreo Ourensán
1958: Sala Velázquez (Vigo)
1958: Salón de Actos do Concello de Pontevedra
1958: Oficina de Turismo de Santiago
1960: Liceo Recreo Ourensán
1960: Sala de Arte Xuvenil (Ourense)
1960: Sala de Arte La Troya (Ourense)
1961: Orense perdurable (Claustro do Museo Arqueolóxico de Ourense)
1962: Sociedad de Amigos del Arte da Biblioteca Nacional (Madrid): exposición colectiva de artistas ourensáns
1962: Instituto de Pontevedra
1966: Xentes do mar (Caixa de Aforros Municipal de Vigo
1968: Románico galego (Santiago)
1969: Sala Toisón (Madrid)
1972: Obra gráfica. Valle-Inclán (Ourense)
1973: Centro educativo Rutgers (New Jersey)
1973: Bradley University (Pretoria, Illinois)
1978: A dorna e os que viven dela (Ourense)
1982: Vivente Risco e o seu tempo (Museo de Pontevedra)
1983: Gravados sobre a obra de Valle-Inclán (Museo de Pontevedra)
1987: O fardel da guerra (Museo de Pontevedra; Museo do Pobo Galego)
1993: Conde Corbal. Pintura 1991-1993 (Vilagarcía)
2024: O fardel da guerra 1936-1986 (Museo de Artes do grabado)