Saltar ao contido

A morte de Sócrates

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

A morte de Sócrates

Tipopintura Editar o valor en Wikidata
Movementoneoclasicismo e Academicismo Editar o valor en Wikidata
Xénero artísticoPintura de historia Editar o valor en Wikidata
Materialpintura ao óleo e lenzo Editar o valor en Wikidata
PropietarioCharles-Louis Trudaine de Montigny (en) Traducir, Olivier de Saint-Georges de Vérac (pt) Traducir, Adolphe de Rougé (pt) Traducir e Marius Bianchi Editar o valor en Wikidata
Autoría
Creador/aJacques-Louis David Editar o valor en Wikidata
Temática
Tema principalSócrates Editar o valor en Wikidata
Representa ajulgamento de Sócrates (pt) Traducir, Cicuta, Sócrates, suicidio, cama, escaleira, rolo (pt) Traducir, beca (pt) Traducir, home, suicidio forzado, Cadea (obxecto), Facho e tristura Editar o valor en Wikidata
Datas
Data de creación1787 Editar o valor en Wikidata
Dimensións
Altura129,5 cm Editar o valor en Wikidata
Anchura196,2 cm Editar o valor en Wikidata
Localización
LocalizaciónMetropolitan Museum of Art Editar o valor en Wikidata
ColecciónMetropolitan Museum of Art Editar o valor en Wikidata
Descrito pola fonte
Wikidata ]

A morte de Sócrates (en francés: La Mort de Socrate) é unha pintura de 1787 realizada polo francés Jacques-Louis David. O cadro céntrase nun tema clásico como moitas das súas obras desa década, neste caso a historia da execución de Sócrates segundo a contou Platón en Fedón.[1][2]

Foi unha encarga dos irmáns Trudaine[3] e exponse no Metropolitan Museum of Art de Nova York.

Descrición

[editar | editar a fonte]

A obra representa a escena da morte do filósofo grego Sócrates, condenado a morrer bebendo cicuta por expresar as súas ideas en contra da crenza nos deuses ancestrais e corromper os mozos atenenses.

Critón é o discípulo que pon a súa man na coxa do mestre, como tentando facelo desistir da súa decisión. Na parte esquerda, sentado e abatido, atópase Platón, que, segundo el mesmo escribiu en Fedón, en realidade non estaba presente ese día por estar enfermo. O carcereiro téndelle a copa de cicuta cun xesto de non querer facelo, sen poder sequera miralo. Domina a escena o propio Sócrates, alzándose de xeito decidido, resolto a tomar o veleno tras pronunciar o seu discurso sobre a inmortalidade da alma.

  1. De Nanteuil, Jacques-Louis David,64.
  2. Lajer-Burcharth, Necklines,57.
  3. Vidal, "David among the Moderns", 598.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Bordes, Philippe. “David: Paris and Versailles.” The Burlington Magazine' 132, no. 1043 (Feb. 1990): 154–156.
  • De Caso, Jacques. “Jacques-Louis David and the Style 'All' antica'.” The Burlington Magazine 114, no. 835(Oct.1972):686-690.
  • De Nanteuil, Luc. Jacques-Louis David. Nova York: Harry N. Abrams, Inc., 1990.
  • Lajer-Burcharth, Ewa. Necklines: The Art of Jacques-Louis David after the Terror. New Haven: Yale, 1999.
  • Maleuvre, Didier. “David Painting Death.” Diacritics' 30, no. 3 (Fall 200): 1–27.
  • Plato, Eva T. H. Brann, Peter Kalkavage, Eric Salem . Phaedo. Focus Publishing/R. Pullins: Bloomington,1998.
  • Vidal, Mary. “David among the Moderns: Art, Science, and the Lavoisiers.” Journal of the History of Ideas56, no. 4 (Oct. 1995):595–623.

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]