Abadía de Selby

Abadía de Selby
País	Reino Unido
Localización	Selby
Coordenadas	53°47′04″N 1°04′05″O
Diocese	Diocese de York
Páxina web	http://www.selbyabbey.org.uk
[ editar datos en Wikidata ]

A abadía de Selby é unha antiga abadía beneditina e actual igrexa parroquial anglicana na cidade de Selby, North Yorkshire, Inglaterra.

Historia monástica

Fundouna Bieito de Auxerre en 1069, e posteriormente construíuna a familia Lacy. É unha das poucas igrexas abaciais conservadas da época medieval e, sen ser catedral, é unha das maiores. En 1256, a abadía recibiu a concesión dunha mitra polo papa Alexandre IV.

O arcebispo Giffard visitou a abadía en 1275, e varios monxes e o abade foron acusados de varias faltas, entre elas a "vida solta", (moitas queixas referíanse a malas condutas con mulleres casadas). En 1279 o arcebispo de Wickwane culpou o abade, entre outras cousas, de non observar a regra de San Bieito e non cantar misa. En 1306, o arcebispo William Greenfield e outras visitas en anos posteriores deron lugar a descubrimentos similares.

A comunidade reconstruíu o coro a principios do século XIV, pero en 1340 un incendio destruíu varias partes da abadía e a igrexa, que foron reparadas. En 1393, Bonifacio IX concedeu unha indulxencia aos peregrinos que contribuíron á conservación da capela da Santa Cruz. No século XV engadíronse as xanelas perpendiculares no cruceiro norte e no extremo oeste da nave e a Sedilia no Santuario. Unha das últimas incorporacións foi a capela dedicada a Santa Catarina en 1465.

No Valor Ecclesiasticus de 1535, a abadía foi valorada en 719 £. A comunidade relixiosa formábana un abade e 23 monxes, que recibían pensións en cantidades variables. O abade recibiu a pensión anual máis alta, de 100 libras.

Historia pos-monástica

Movemento na cantería adxacente á torre do cruceiro

Un tempo despois da disolución a igrexa quedou sen uso, pero en 1618 converteuse na igrexa parroquial de Selby. Durante a Guerra civil inglesa e o período da Commonwealth, o edificio sufriu a destrución da ventá do cruceiro norte e as estatuas dos soportes do coro foron demolidas.

Coma York Minster, a igrexa descansa sobre unha base de area e sufriu un afundimento asento diferencial. Moitos tramos derrubáronse por completo durante o século XVII, incluíndo a torre central en 1690 que destruíu o cruceiro sur. A Torre foi reconstruída, pero non o cruceiro. No século XVIII o coro encheuse de galerías, e pasou a empregarse para servizos; a nave, en troques, só era usada para fins seculares.

Entre 1871 e 1873, sir George Gilbert Scott restaurou gran parte da nave, e entre 1889 e 1890 o seu fillo John Oldrid Scott restaurou o coro. A torre restaurouse nos primeiros anos do século XX. O retablo, deseñado por Robert Lorimer, engadiuse en 1901.

Incendio de 1906

A abadía despois do incendio de 1906

Os organeiros de John Compton estiveron traballando até as 11.00 horas pm do venres 19 de outubro, e pouco despois da medianoite do sábado o organista Frederick William Sykes viu chamas procedentes da cámara do órgano. Os construtores de órganos estiveran instalando un novo motor de gas cinético para proporcionar enerxía ao novo órgano. Os informes iniciais de que o novo equipo de órganos era o culpable do lume resultou posteriormente inexacto.

O lume arrasou o tellado do coro e tamén se destruíu a espadana e o repique de oito campás. Tamén se destruíron todos os elementos interiores pero grazas á actuación dos bombeiros da localidade salváronse as vidreiras do século XIV da fiestra Leste. O domingo produciuse un incendio secundario no tellado da nave, pero este quedou rapidamente extinguido.

A abadía reconstruíuse baixo a supervisión de John Oldrid Scott cun custo de preto de 50.000 £ (equivalente a 5,545,000 £ en 2021) e reabriuse en 1909. A restauración do cruceiro sur completouse en 1912, financiada por William Liversedge.

Despois do século XX

En 1935 o arquitecto Charles Marriott Oldrid Scott, fillo de John Oldrid Scott, elevou a altura das torres da fronte.

En 1952 a abadía recibiu o status de listado de grao I.

En 1969, Selby Abbey converteuse na primeira igrexa parroquial en celebrar o servizo anual para a distribución do Royal Maundy.

Restauración de 2002

Escudo de armas da familia Washington en vidreiras do século XV na abadía de Selby, Inglaterra

En 2002 a abadía sufriu unha ampla restauración, que custou varios millóns de libras. A etapa 6, a restauración do Scriptorium completouse cun custo de £ 795.000. O custo de 400.000 libras para restaurar o Coro Sur Aisle e a "Washington Window" foi asumido na súa totalidade por British American Tobacco. World Monuments Fund comprometeu máis de 800.000 dólares en obras exteriores, incluídas as reparacións do tellado, a partir de 2002.

Arquitectura

A torre é normanda, pero o extremo oriental é de estilo gótico decorado, e a fronte oeste unha mestura de normando, gótico e vitoriano. O interior ten certa semellanza co da catedral de Durham, na que se modelou o deseño. En toda a igrexa atópanse capiteis ricamente labrados e moldurados. Unha característica importante é a fiestra leste, que contén vidro medieval orixinal e representa a Árbore de Xessé, un tema popular daquel período. Pénsase que a cantería do presbiterio foi deseñada por Henry Yevele.

Unha característica destacada da abadía é a xanela de Washington, do século XV, que presenta as armas heráldicas dos devanceiros de George Washington, o primeiro presidente dos Estados Unidos. O deseño, con tres estrelas vermellas sobre dúas bandas vermellas nun escudo branco, formou o modelo para a bandeira do Distrito de Columbia.

Órgano

Órgano de 1909, por John Oldrid Scott

O órgano da abadía é amplamente recoñecido como un dos mellores instrumentos "románticos" deste tipo en Gran Bretaña. Tras un gran incendio en 1906 e a posterior restauración da abadía, William Hill & Son recibiu o encargo de construír un novo órgano en 1909. Con 67 paradas de fala e 4 manuais, este instrumento ocupa dous estoxos (cases) magníficos, deseñados por John Oldrid Scott, colocados a cada lado do quire.

O extremo oeste da abadía

O órgano foi restaurado por primeira vez en 1950 por Hill, Norman & Beard. Os recitais de apertura correron a cargo de Francis Jackson e Melville Cook. A principios dos anos 60, o célebre organista italiano Fernando Germani fixo unha serie de gravacións en LP na Abadía de Selby para HMV: isto levou o órgano á atención internacional. En 1975 producíronse outras modificacións, con adicións feitas por John T. Jackson. En 2014-2016, Geoffrey Coffin e os principais órganos de tubos de York levaron a cabo unha importante restauración do órgano,

O órgano anterior foi instalado en 1825 por Renn e Boston, nunha galería do lado leste da parede do coro. Foi reconstruído varias veces por Booth de Wakefield, Forster e Andrews de Hull e Conacher de Huddersfield. En 1868 o órgano foi reconstruído e trasladado a unha baía do quire. O recital de apertura correu a cargo de William Thomas Best. Este órgano foi reconstruído en 1891 por James Jepson Binns de Bramley e trasladouse de novo, esta vez ao lado norte do quire. John Compton realizou unha reconstrución en 1906, pero o órgano foi destruído polo gran incendio dese ano, que case destruíu tamén a abadía.

Véxase tamén

Outros artigos

• Abadía
• Anglicanismo
• Asento diferencial

Ligazóns externas

• Galería en liña de Selby Abbey Arquivado 13 de xullo de 2018 en Wayback Machine. Arquivado
• Sitio web oficial de Selby Abbey.
• Vistas da abadía de Selby.
• Imaxes da abadía de Selby
• Apelación ao órgano de Selby Abbey Arquivado 16 de maio de 2013 en Wayback Machine.