Alfredo Kindelán y Duany
.jpg)
.svg){kind=small}
Alfredo Kindelán y Duany, nado en Santiago de Cuba o 13 de marzo de 1879 e finado en Madrid o 14 de decembro de 1962, foi un militar español. Durante os primeiros anos da súa carreira dedicouse á introdución da aeronáutica no exército español.
Participou na Guerra do Rif como xefe de escuadra e na Guerra civil española como xefe da aviación militar do exército franquista.
Entre 1942 e 1947, participou nun complot para substituír a Franco por Juan de Borbón, que fracasou. Por iso foi detido na súa casa e non foi posto en liberdade até anos despois. En 1961 foi nomeado marqués de Kindelán, e ao ano seguinte, o 5 de abril de 1962, morrería en Madrid.[1] En 1988 o Ministerio de Defensa de España creou a Cátedra Alfredo Kindelán,[2] retirada en 2017 grazas a unha proposición non de lei de ERC; a mesma afirmaba sobre Kindelán "Unha das súas novidades foi a xeneralización dos bombardeos masivos contra obxectivos civís e poboacións, polo que España converteuse nun laboratorio militar que o fascismo europeo utilizou como campo de probas".[3]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]
Fillo de Ultano Kindelán e Manuela Duany. A súa familia procedía de Irlanda, como Jean de Kindelan,[4] e tiña tradición militar. Con 14 anos, e pola morte do seu pai cando tiña 13, ingresou no corpo de enxeñeiros.
En 1899 foi nomeado tenente e pronto se interesou pola aeronáutica. En 1901 obtén o título de piloto de globo aerostático polo Servizo Aeronáutico Militar de Guadalaxara e en 1905 asiste á Primeira Conferencia da Federación Aeronáutica Internacional como representante español. Xunto con Leonardo Torres Quevedo, desenvolveron un prototipo de dirixible semirríxido en 1906.[5] Posteriormente encargou ao artista valenciano Ricard Causarás i Casaña o deseño dun monoplano triangular, un ala-delta ríxido, que patentaría en 1909.
En 1911, obtivo o primeiro título de piloto militar de España. En 1913 estalou a Guerra do Rif, onde Kindelán dirixiu a primeira escuadra que realizou un bombardeo aéreo.[1]
En 1922 foi nomeado xefe das forzas aéreas na África española e quedaría gravemente ferido. Unha vez recuperado, dirixiu o escuadrón expedicionario no desembarco de Alhucemas en 1925. Durante a década dos 20 tamén colaborou no desenvolvemento da aviación civil.
A súa carreira veríase truncada temporalmente en 1931, coa vitoria da República. Kindelán era un fervente monárquico e exiliouse. En 1934 volveu a España e axudou a orquestrar o golpe de Estado.
Durante a Guerra civil, Kindelán dirixiu a aviación do bando sublevado.[5] Kindelán foi o responsable dos bombardeos de varias cidades baixo control republicano, como Barcelona, Lleida etc.
Despois da guerra, de 1941 a 1942 foi capitán xeral de Cataluña. Posteriormente participou nunha tentativa de golpe de estado contra o dictador Franco, pretendendo substituílo por Juan de Borbón. Esta conspiración fracasou e Franco tívoo en arresto domiciliario durante anos. Máis tarde foi liberado grazas ás negociacións do Vaticano e á presión internacional. En 1961 recibiu o título de Marqués de Kindelán e morreu ao ano seguinte.[1]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 "Alfredo Kindelán y Duany". L'Enciclopèdia.cat. Barcelona: Grup Enciclopèdia Catalana. (en catalán)
- ↑ Ara (2013-11-16). "Defensa homenatja un alt comandament franquista". Ara.cat (en catalán). Consultado o 2023-03-06.
- ↑ "Congreso aprueba quitar honores a Alfredo Kindelán y el nombre de su cátedra". La Vanguardia (en castelán). 2017-06-27. Consultado o 2023-03-06.
- ↑ Godchot, Simon (1924). En Danemark: les espagnols du marquis de la Romana. París: A. Picard. p. 504.
- ↑ 5,0 5,1 "Doc". ejercitodelaire.mde.es. 2013. Arquivado dende o orixinal o 28 de decembro de 2014. Consultado o 06 de marzo de 2023.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Alfredo Kindelán y Duany  |
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- "Alfredo Kindelán y Duany". L'Enciclopèdia.cat. Barcelona: Grup Enciclopèdia Catalana.
