Apramicina
Nome IUPAC: (2R,3R,4R,5S,6R)-5-amino-2- [((1R,2R,3R,4R,6R,8R)-8-amino-9- [(1R,2S,3R,4R,6R)-4,6-diamino-2,3- dihidroxi-ciclohexil]oxi-2-hidroxi-3-metilamino-5,10-dioxabiciclo[4.4.0]dec-4-il)oxi]-6- (hidroximetil)oxano-3,4-diol.
A apramicina (tamén coñecida como Nebramycin II ou Apralan) é un antibiótico do grupo dos aminoglicósidos, que se utiliza en veterinaria, pero non en medicina humana. Está formada por dous residuos de azucre e unha desoxiestreptamina monosubstituída [1]. Prodúceo a bacteria Streptomyces tenebrarius [2]. Está indicada para o tratamento de diversas infeccións por bacterias gramnegativas en animais, como coliformes ou salmonelas [3]. Na Unión Europea está permitida para tratar a porcos, vacas, coellos e polos, pero non para tratar animais que produzan leite ou ovos para consumo humano.
Mecanismo de acción
[editar | editar a fonte]A apramicina diferénciase doutros aminoglicósidos no seu mecanismo de acción, que consiste en bloquear a translocación durante a síntese proteica. Ademais ten a capacidade de unirse tamén ao sitio de descodificación dos ribosomas eucarióticos malia as diferenzas que existen en residuos chave necesarios para o recoñecemento con respecto ao sitio de descodificación bacteriano. A apramicina únese ao suco profundo do ARN, que forma unha hélice amontoada, que comprende emparellamentos non canónicos entre as bases nitroxenadas C-A e G-A e unha adenina que sobresae. O modo de unión da apramicina ao sitio de descodificación do ARN humano é distinto do modo en que recoñecen ese sitio os aminoglicósidos nas bacterias, o que suxire unha base molecular na acción da apramicina en bacterias e eucariotas.
