Ariane 3

Ariane 3
Función	Lanzador espacial de capacidade media
fabricante	Arianespace
país de orixe	Europa
Tamaño
altura	48,7 m
diámetro	3,80 m
masa	248.300 kg
Etapas	3
Carga GTO
masa	2580 kg
foguetes derivados
Familia	Ariane
Lanzamento históricos
Estado	Retirado
Sitios	Centro Espacial de Kourou
Total de lanzamentos	11
exitosos	10
fallos	1
Voo inaugural	4 de agosto de 1984
Último voo	12 de xullo de 1989
Acelerarores – PAP-10
altura	8,32 m
diámetro	1,07 m
masa baleiro	2313 kg
masa cheo	9663 kg
potencia máxima	689,99 kN
Impulso específico	240 s
propelente	Propelente sólido
Primeira etapa – L144
altura	18,4 m
diámetro	3,80 m
masa baleiro	13.750 kg
masa cheo	160.030 kg
impulsado por	4 Viking 5
potencia máxima	2771,940 kN
Impulso específico	281 s
propelente	N2O4/UDMH
Segunda etapa – L33
altura	11,50 m
diámetro	2,60 m
masa baleiro	3625 kg
masa cheo	37.130 kg
impulsado por	1 Viking 4
potencia máxima	720,965 kN
Impulso específico	296 s
propelente	N2O4/UDMH
Terceira etapa – H10
altura	11,53 m
diámetro	2,66 m
masa baleiro	1457 kg
masa cheo	9687 kg
impulsado por	1 HM7-B
potencia máxima	61,674 kN
Impulso específico	443 s
propelente	LOX/LH2
[ editar datos en Wikidata ]

Ariane 3 foi o nome do terceiro modelo da familia de foguetes Ariane.

Características

Tralo fracaso da antiga ELDO, predecesora da ESA, de poñer en marcha un programa de foguetes funcionais debido aos fallos dos foguetes Europa 1 e Europa 2 e de planear construír un Europa 3, o CNES francés propuxo construír un novo foguete con tecnoloxía xa probada. Foi durante a quinta Conferencia Espacial Europea, en decembro de 1972, e na que se constituíu a ESA, na que se acordou iniciar o programa do novo foguete, que terminaría por denominarse Ariane. O seguinte paso despois dos éxitos do Ariane 1 foi mellorar o modelo básico, para o que se creou un novo modelo, que pasaría a denominarse Ariane 2, mellorando o pulo dos motores Viking 4 e Viking 5 da primeira e segunda etapa, substituíndo o propelente UDMH por UH25, o alongamento da terceira etapa en 1,3 metros e substituíndo o motor por un HM7-B. Coa adición de dous foguetes de propelente sólido creouse unha terceira versión, Ariane 3.

Historial de lanzamentos

Voo	Data	Rampla de lanzamento	Carga	Resultado	Notas
V-10	4 de agosto de 1984	ELA-1	ECS 2 / Telecom 1A	Éxito	Primeiro voo.
V-11	10 de novembro de 1984	ELA-1	Spacenet 2 / MARECS 2	Éxito
V-12	8 de febreiro de 1985	ELA-1	Arabsat 1A / Brasilsat A1	Éxito
V-13	8 de maio de 1985	ELA-1	GStar 1 Telecom 1B	Éxito
V-15	12 de setembro de 1985	ELA-1	Spacenet 3 / ECS 3	Errado
V-17	28 de marzo de 1986	ELA-2	GStar 2 / Brasilsat A2	Éxito
V-19	16 de setembro de 1987		Aussat A3 / ECS 4	Éxito
V-21	11 de marzo de 1988	ELA-1	Spacenet 3R / Telecom 1C	Éxito
V-24	21 de xullo de 1988	ELA-1	Insat 1C / ECS 5	Éxito
V-25	8 de setembro de 1988	ELA-2	GStar 3 / SBS 5	Éxito
V-32	12 de xullo de 1989	ELA-1	Olympus F1	Éxito	Último voo.

Notas

• Mark Wade (2011). "Ariane 2/3" (en inglés). Consultado o 6 de abril de 2012. 
• Arianespace, ed. (2012). "Ariane heritage > Ariane 1-3" (en inglés). Consultado o 5 de abril de 2012. 
• Jean-Jacques Serra (2012). "Launchers Ariane 1 - 4" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 14 de novembro de 2012. Consultado o 5 de abril de 2012. 
• Gunter Dirk Krebs (2011). Gunter's Space Page, ed. "Ariane-3" (en inglés). Consultado o 6 de abril de 2012. 

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Ariane 1, 2, 3 Arquivado 06 de setembro de 2012 en Wayback Machine.