Bóveda de canón

Esquema dunha bóveda de canón sobre catro columnas.

Bóveda de canón con arcos faixóns na catedral de Santiago de Compostela.

A bóveda de canón é aquel tipo de bóveda xerada polo desprazamento dun arco de medio punto ao longo dun eixo lonxitudinal. O seu emprego ten como resultante un pulo horizontal considerable, que se absorbe mediante a utilización de contrafortes ou muros de contención. Empregouse para cubrir espazos lonxitudinais, como as naves das igrexas e os seus transeptos. Utilizábana na arquitectura romana e despois na románica. Cando os arcos de medio punto evolucionaron estilisticamente a arcos apuntados, as bóvedas de canón tamén seguiron a mesma tendencia, por iso apareceron logo as de carácter apuntado e finalmente abandonouse en beneficio da de bóveda de aresta que empregaba menos material cunhas prestacións moi superiores de luz. Polo xeral, tódalas bóvedas xeradas por un arco directriz son de canón, se é rebaixado a bóveda é de canón rebaixado e se é oxival será unha bóveda de canón apuntado. Este tipo de bóvedas van xeralmente reforzadas por un tipo de arcos denominados faixóns.