Coregonus albula

O corégono branco frito é un alimento popular no verán en Finlandia

Sete corégonos brancos no escudo de armas de Viitasaari

Coregonus albula é unha especie de peixe osteíctio da orde dos salmoniformes, familia dos salmónidos, subfamilia dos coregoninos e xénero Coregonus.

Propio do norte de Europa, coñécese vularmete en galego como corégono branco.

Taxonomía

Descrición

A especie foi descrita por Linneo na 10ª edición do seu Systema Naturae baixo o nome de Salmo albula.

Etimoloxías

Para a do xénero, ver Coregonus.

O epíteto específico, albula, é unha voz do latín científico titada do latín clásico albula, feminino de albulus, "abrancazado", derivado de albus, "branco".

Sinónimos

Ademais de polo seu nome actualmente válido, a especie coñeceuse polos sinónimos:

• Coregonus albula finnica Günther, 1866
• Coregonus albula ladogae Pravdin, Golubev & Belyaeva, 1938
• Coregonus albula ladogensis Berg, 1948
• Coregonus albula olonensis Borisov, 1924
• Coregonus albula perejaslawica Polyakov, 1874
• Coregonus albula pereslavicus Berg, 1932
• Coregonus albula pereslawicus Borisov, 1924
• Coregonus albula topozeri Novikov, 1947
• Coregonus albula var. norvegica Günther, 1866
• Coregonus albula vodlosericus Lukash, 1939
• Coregonus brevis Mäklin, 1869
• Coregonus sardinella marisalbi Berg, 1916
• Coregonus sardinella vessicus Dryagin, 1933
• Cyprinus muraenula Wulff, 1765
• Salmo albula Linnaeus, 1758 (protónimo)
• Salmo maraenula Bloch, 1779
• Salmo maraenula Bloch, 1782
• Salmo vimba Linnaeus, 1758

Notas taxonómicas

Coregonus albula está moi relacionado con Coregonus sardinella e tamén con Coregonus peled, aínda que as diferenzas fenotípicas son claras.

Dentro desta especie suxeríronse subdivisións taxonómicas tanto por motivos xeográficos como entre ecotipos simpátricos. FishBase considera as poboacións británicas deste corégono como unha especie separada, Coregonus vandesius, pero esta distinción non é aceptada pola maioría os ictiólogos.

Características

Coregonus albula é un peixe delgado e estilizado, que presenta unha aleta adiposa, unha pequena aleta adicional no dorso entre a aleta dorsal e a aleta caudal, como é típico na familia dos salmónidos. A súa mandíbula (maxilar inferior) é máis longa que o maxilar superior. Ten unha aparencia semellante tanto a Coregonus lavaretus, cuxo maxilar superior é máis longo que o inferior, como a Coregonus peled, cuxos maxilares son de igual lonxitude. O dorso é de cor verde azulada ou marrón, os flancos son prateados e o ventre branco.

Pode alcanzar unha lonxitude máxima de 48,0 cm, pero a maioría dos espécimes miden uns 20,0 cm. O máximo peso rexistrado foi de 1,0 kg.

Hábitat e distribución

O corégono branco é un peixe marino, dulciacuícola e de augas salobres, bentopeláxico, anádromo, que habita en augas temperadas a pofundidades de até os 30 m, entre os 66° N e os 59° N, e os 16° L e os 31° L.

Encóntrase en ríos e lagos das concas do mar Báltico, do Branco e do Norte, ao leste do río Elba, e nos afluentes norteños do río Volga. Anádromo no golfo de Finlandia e mariño na parte máis ao norte do golfo de Botnia. Existen grandes poboacións en lagos e encoros de Alemaña e Polonia.

Bioloxía

Hábitos

Coregonus albula é unha especie lacustre e mariña de augas abertas. No mar, aliméntase preto da costa). Forma cardumes peláxicos nos lagos máis profundos. É anádromo no Báltico.

Nutrición

Aliméntase de crustáceos planctónicos

Reprodución

Coregonus albula desova ao longo das costas, a 3-10 m de profundidade, raramente até os 22 m de profundidade ou xusto debaixo da superficie. Desova máis profundamente en lagos claros e máis preto da superficie en lagos con augas húmicas. A desova efectúase sobre substratos pouco profundos de area ou de grava.

Reprodúcese xeralmente no outono, pero en varios lagos do norte de Europa existen poboacións distintas de corégonos que desovan na primavera, algunhas das cales foron descritas como especies separadas: en Suecia, como Coregonus trybomi, e en dous lagos do norte de Alemaña, como Coregonus fontanae e Coregonus lucinensis. Estas poboacións son simpátricas con corégonos que se reproducen no outono e parecen ter evolucionado posglacialmente a partir delas de forma independente en cada lago.^{[Cómpre referencia]}

Relacións cos humanos

A especie é obxecto de pesca comercial. Figura nos escudos de armas de moitas cidades e pobos onde se pesca.

No arquipélago sueco da baía de Botnia prodúcese o famoso "Kalix löjrom" (caviar de Kalix), que adoita servirse nos banquetes reais, e é común nos dos premios Nobel.

Estado de conservación

A Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais, tendo en conta que é unha especie que está moi estendida e que non se coñecen grandes ameazas sobre ela, cualifuica o seu status como LC (pouco opreocuopante). Poeén, cómpre confirmar as identidades dalgunhas poboacións lacustres.

Figura no Apéndice III da Convención de Berna.

Véxase tamén

Bibliografía

• Froese, Rainer & Pauly, Daniel, eds. (2022): Coregonus albula (Linnaeus, 1758) en FishBase.
• Kottelat, M. & Freyhof, J. (2007): Handbook of European Freshwater Fishes. Cornol, Xura, Suíza: Publications Kottelat. ISBN 978-2-8399-0298-4.
• Nelson, Joseph S. (2006): Fishes of the World. Hoboken, Nova Jersey, USA: John Wiley & Sons. ISBN 0-471-25031-7.
• Svetovidov, A. N. (1984): "Salmonidae". páxs. 373-385 en Whitehead, P. J. P., Bauchot, M. L., Hureau, J. C., Nielsen, J. & Tortonese, E., eds. Fishes of the North-eastern Atlantic and the Mediterranean. Volume 1. París: UNESCO. ISBN 9-2300-2215-2.

Outros artigos

• Salmoniformes
• Salmónidos
• Coregoninos
• Coregonus