Dragóns na mitoloxía grega

Cadmo e o dragón; detalle dunha crátera do Museo do Louvre.

Os dragóns (δράκων, drákōn do verbo δέρκομαι (dérkomai : ver, ollar ou fitar) son unhas criaturas das antigas mitoloxías grega e latina con aparencia de cobras. A diferenza dos dragóns medievais, estes non poden ser asimilados, non teñen patas, nin ás e tampouco son quen de botar lume. Nos mitos, estas criaturas monstruosas adoitan ser consagradas polos deuses como gardiáns de tesouros e lugares sagrados. O termo drákōn dos textos gregos refírese ó mesmo tempo á cobra xigante e ó gardián. Este dobre senso salienta o papel de vixilancia atribuído a estas criaturas míticas.

É preciso diferenciar ben os drákontes da mitoloxía grecolatina dos dragón do imaxinario popular actual. Os textos antigos describen ós dragóns como cobras de gran tamaño que posúen un atributo fabuloso e característico que os diferencia, como un sopro envelenado ou un gran número de testas. Estas criaturas tamén poden ser citadas nos textos antigos polo nome d'ὄφις (óphis): cobra en grego. Deste xeito, na Teogonía de Hesíodo, Ladón é chamado pola perífrase δεινὸν ὄφιν, cobra terrible .