Gran Premio de Suecia

Gran Premio de Suecia
Tipo	evento deportivo recorrente
Deporte	deportes de motor
Organizador	Federación Internacional do Automóbil
Localización e Datas
Localización	Scandinavian Raceway (Gislaved (municipio)) 57°15′51″N 13°36′05″L / 57.264166666667, 13.601388888889
País	Suecia
Vixencia	1973 –
Período de ocorrencia	1 ano

O Gran Premio de Suecia (en sueco: Sveriges Grand Prix) foi unha carreira do Campionato do Mundo de Fórmula 1 de 1973 a 1978. Levouse a cabo no Scandinavian Raceway (Circuíto de Escandinavia) en Anderstorp (Municipio Gislaved), a uns 30 km de Jönköping, en Småland, Suecia. A década de 1930 tivo dúas carreiras de gran premio, o Gran Premio de Suecia de verán e unha carreira sobre xeo, o Gran Premio de Suecia de inverno, similar ás carreiras celebradas en Estonia , Finlandia e Noruega.

Na década de 1960 houbo carreiras de Fórmula 2 chamadas Gran Premio de Suecia.

Historia

Antes da guerra

As carreiras en Suecia teñen unha longa historia, foi en 1931 que houbo unha carreira titulada Gran Premio. O primeiro Gran Premio de Suecia de Inverno levouse a cabo nun circuíto xigantesco de 46 quilómetros preto do Lago Rämen, cun tempo de volta de aproximadamente de 35 minutos.

En 1933, o primeiro Gran Premio de Suecia de verán levouse a cabo nun circuíto de 30 quilómetros en Norra Vram, unha carreira que pode ser comparada cos modernos grandes premios. A primeira volta, viu unha colisión múltiple con varios pilotos feridos, dous de gravidade, e un mecánico resultou morto. Un dos coches provocou un incendio que se expandiu a unha casa próxima e ruduciuna a cinzas. A carreira continuou, mentres que os servizos de urxencia asistiron ó accidente e a carreira foi gañada finalmente por Antonio Brivio (Alfa Romeo). As carreiras importantes pararonse logo diso.

Carreira de 1973

O éxito de Ronnie Peterson co Team Lotus foi o catalizador dun Gran Premio sueco, e a carreira celebrouse por primeira vez en 1973 nun circuíto chamado pomposamente circuíto escandinavo. Peterson non defraudou aos seus fans e acadou a pole na cualificación, no seu Lotus.

Durante 70 voltas, parecía que ía ser un dobrete para o equipo Lotus con Peterson primeiro e o campión do mundo Emerson Fittipaldi segundo. Con todo, ocorreu o desastre, Fittipaldi retirouse por un fallo na caixa de cambios. Mentres tanto, Denny Hulme foi pechando rapidamente a brecha coa cabeza, Peterson tiña problemas importantes co desgaste dos pneumáticos e loitaba por manterse na pista.

Na volta 79 e penúltima volta Hulme foi capaz de pasar ó heroe local e arrebatarlle a vitoria, a decisión do neozelandés de montar pneumáticos duros no seu McLaren -Cosworth deu resultado. Peterson foi o segundo. Iso foi o máis cerca que calquera sueco chegou a estar de gañar na súa terra natal.

Vale a pena sinalar que durante a tempada de 1973 , o motor Cosworth DFV V8 acadou á vitoria en todas as carreiras da tempada un total de 15, un suceso que nunca máis se repetiría.

Carreira de 1974

En 1974 o Gran Premio de Suecia foi totalmente dominado polos dous 'Tyrrell- Cosworth 007 de Jody Scheckter e Patrick Depailler. Foi o francés o que logrou a pole por diante do seu compañeiro de equipo, con todo Scheckter gañoulle por 0´380 segundos na carreira.

Foi o primeiro surafricano en gañar un Gran Premio.

Carreira de 1975

Niki Lauda a miúdo refírese a 1975 como "o ano incrible".

No seu segundo ano co Caballino Rampante o equipo proporcionaralle un Ferrari 312T un coche que era tecnicamente moi superior a calquera da competencia. Gañou o seu primeiro título mundial con cinco vitorias e unha ampla marxe sobre o segundo no campionato.

En Anderstorp logrou a súa terceira vitoria consecutiva da tempada logo da de Mónaco e Bélxica.

A pole position foi para Vittorio Brambilla no seu March, Lauda clasificouse quinto e o seu compañeiro de equipo Clay Regazzoni 11. Na carreira Brambilla tomou a iniciativa, pero na volta 16 foi alcanzado polo Brabham de Carlos Reutemann. Mentres tanto, Lauda foi un progresando constantemente na pista e na volta 42 era segundo. Fixo unha serie de voltas rápidas, acercousese o Reutemann e superouno para gañar o Gran Premio por 6 segundos. Reutemann terminou segundo con Regazzoni terceiro no segundo Ferrari 312T.

Carreira de 1976

O GP de Suecia de 1976 rexistrou a primeira (e única) vitoria dun coche de seis rodas o Tyrrell P34. A teoría era que as súas catro pequenas rodas dianteiras aumentarían o agarre dianteiro - con máis goma na estrada - e así eliminar o subviraxe, mentres que ao mesmo tempo melloraba nas curvas e no freado.

Cando apareceron foron a sensación da tempada 1976. O coche era unha oportunidade para tomar fotos das rodas - as seis, eran precisamente a razón - e deron a Elf máis publicidade gratuíta na pretempada de 1976 da que tivo durante todo o 1974 e 1975.

O Tyrrell de Jody Scheckter logrou a pole, con Patrick Depailler no cuarto posto. Na carreira os Tyrrell lograron unha esmagadora vitoria 1º e 2º. O surafricano, que máis tarde confesou que pensaba que o concepto das seis rodas era ridículo, estaba radiante no podio.

Con todo, o fácil triunfo en Sueci demostrou ser un golpe de sorte, e o P34 nunca gañou outra carreira de novo.

Carreira de 1977

En Anderstorp, Jacques Laffite no seu Gitanes patrocinador de Ligier-Matra logrou á vitoria no Gran Premio de Suecia de 1977. Francia púxose de novo no mapa: era a primeira vez que un coche francés cun motor francés, apoiado por unha empresa francesa, e conducido por un piloto francés gañaba un Gran Premio.

Carreira de 1978

En 1978 o GP de Suecia desenvolveuse sen incidentes, foi o coche gañador o que creou o seu propio lugar na historia ao gañar a carreira.

O responsable deste contundente golpe foi a intelixente idea de Gordon Murray de Brabham, quen estaba tratando de eclipsar a invención de Colin Chapman do efecto de chan no Lotus 79, o coche rozou a primeira fila, desde o seu debut en Zolder. Murray incorporou na parte traseira do Brabham BT46B un enorme ventilador que aumentaba o fluxo de aire por baixo do automóbil e, polo efecto Bernoulli, incrementaba a adherencia á pista. O único problema é que os dispositivos aerodinámicos móbiles estaban prohibidos pola FIA. Gordon Murray alegou que era un "ventilador de enfriamento".

A súa legalidade foi protestada antes, pero se lle permitiu correr, Niki Lauda e John Watson cualificaron 2º e 3º detrás do Lotus 79 de Mario Andretti. Andretti finalmente retirouse debido a unha válvula rota, o que permitiu a Lauda tomar a dianteira. Lauda gañou por 34´6 segundos. O coche do ventilador foi máis tarde retirado voluntariamente por Brabham, e nunca correu de novo. O coche, con todo, foi considerado legal, permitindo a vitoria, con todo, costoulle a Arrows as súas posibilidades de vitoria na tempada do seu debut.

Desaparición

Non houbo ningún Gran Premio de Suecia despois de 1978. As mortes en 1978 dos dous pilotos suecos Ronnie Peterson e Gunnar Nilsson contribuíu á desaparición desta carreira do campionato do mundo, así como o interese da Fórmula Un en Suecia.

Os gañadores do Gran Premio de Suecia

As carreiras que non formaban parte do Campionato Mundial de Fórmula Un indícanse cun fondo de cor rosa. Nota: as carreiras antes de 1967 chámase oficialmente Gran Premio de Suecia de verán.

Ano	Piloto	Construtor	Circuíto	Resultados
1978	Niki Lauda	Brabham-Alfa Romeo	Anderstorp	Resultados
1977	Jacques Laffite	Ligier-Matra	Anderstorp	Resultados
1976	Jody Scheckter	Tyrrell-Ford	Anderstorp	Resultados
1975	Niki Lauda	Ferrari	Anderstorp	Resultados
1974	Jody Scheckter	Tyrrell-Ford	Anderstorp	Resultados
1973	Denny Hulme	McLaren-Ford	Anderstorp	Resultados
1972 - 1968	Non celebrado
1967	Jackie Stewart	Matra-Cosworth	Karlskoga	Resultados
1966 - 1950	Non celebrado
1949	B. Bira	Maserati	Skarpnäck	Report
1948 - 1934	Non celebrado
1933	Antonio Brivio	Alfa Romeo	Norra Vram	Resultados

Notas

Véxase tamén

Outros artigos

Scandinavian Raceway

Ligazóns externas