José María Oriol

José María Oriol

Biografía
Nacemento	12 de agosto de 1905 Santurtzi, España
Morte	4 de novembro de 1985 (80 anos) Madrid, España
Procurador en Cortes
11 de novembro de 1971 – 6 de maio de 1977 – Salvador Serrats Urquiza → Lexislatura: X lexislatura das Cortes franquistas
Procurador en Cortes
6 de novembro de 1967 – 12 de novembro de 1971 Lexislatura: IX lexislatura das Cortes franquistas
Procurador en Cortes
3 de xullo de 1964 – 15 de novembro de 1967 ← José Manuel Sendagorta Aramburu Lexislatura: VIII lexislatura das Cortes franquistas
Procurador en Cortes
31 de maio de 1961 – 6 de xuño de 1964 ← Tomás García-Diego de la Huerga – Pedro Figar Álvarez (pt)  → Lexislatura: VII lexislatura das Cortes franquistas
Procurador en Cortes
16 de maio de 1958 – 18 de abril de 1961 Lexislatura: VI lexislatura das Cortes franquistas
Procurador en Cortes
14 de maio de 1955 – 14 de abril de 1958 Lexislatura: V lexislatura das Cortes franquistas
Alcalde de Bilbao
13 de abril de 1939 – 20 de febreiro de 1941 ← José Félix de Lequerica (pt) – Tomás Pero-Sanz Zorrilla (en)  →
Datos persoais
Educación	Escola Técnica Superior de Enxeñeiros Industriais de Madrid Instituto Cardenal Cisneros
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	político, empresario, enxeñeiro industrial
Partido político	Comunión Tradicionalista Falange Española Tradicionalista y de las JONS
Membro de	Real Academia de Ciencias Morais e Políticas (1985–) Instituto de la Ingeniería de España (pt) (presidente)
Carreira militar
Conflito	guerra civil española
Familia
Cónxuxe	María de Gracia Ybarra Lasso de la Vega
Fillos	Maria de Gracia Oriol Ybarra, Begoña Oriol Ybarra, Carlos Oriol Ybarra, Miguel de Oriol e Ybarra, Inigo Oriol Ybarra, María del Dulce Nombre Oriol Ybarra, José Luis Oriol Ybarra
Pais	José Luis de Oriol y Urigüen   e Catalina de Urquijo y Vitorica
Irmáns	Antonio María de Oriol Lucas Maria Oriol Urquijo Luis Fernando Oriol Urquijo
Premios
(1980)  Medalla García-Cabrerizo (1957)  Gran Cruz da Orde do Mérito Civil

José María de Oriol Urquijo, marqués de Casa Oriol, nado en Santurtzi o 12 de agosto de 1905, e finado en Madrid o 4 de novembro de 1985, foi un empresario, financeiro e político español.

Biografía

Era fillo primoxénito de José Luis de Oriol y Urigüen, arquitecto e financeiro español, e de Catalina Urquijo. Finalizou a carreira de Enxeñeiro Industrial en Madrid en 1929. Casou con María de Gracia Ybarra Lasso de la Vega e tivo sete fillos: José Luís (enxeñeiro Industrial), casado con María Jesús Fabra (marquesa de Masnou); María de Gracia, casada con Jose Luís Sanz Magallón (marqués de San Adrían); Miguel (arquitecto); María, casada con Juan Castillejo (duque de San Miguel); Iñigo (avogado), casado con Vitoria Ibarra, baronesa de Güell; Carlos, casado con Isabel de León (marquesa de Méritos e actual presidenta da Real Academia de Belas Artes Santa Isabel de Hungría) e Begoña, casada co empresario Javier Basagoiti Miranda.

Traxectoria

Rematada a carreira foi nomeado conselleiro de Hidroeléctrica Española (actualmente Iberdrola), a compañía que fundou o enxeñeiro Urrutia e o seu avó Lucas de Urquijo. Ocupou o cargo de Presidente desde 1941 até 1985.

Contribuíu á fundación de UNESA (Unidade Eléctrica S.A.) en 1944, agrupando as empresas produtoras e distribuidoras de enerxía eléctrica de España. Foi presidente desta Sociedade en dúas ocasións, completando os 8 anos de mandato.

Unha vez que o Forum Atómico Español se incorporou ó Europeo foi o presidente deste durante dous anos.

Tamén foi presidente de Patentes Talgo, de Unesa, conselleiro de Banesto, de Unión Eléctrica Fenosa, de Bandesco e doutras moitas sociedades.

Foi tamén Alcalde de Bilbao entre 1939 e 1941, Xefe Provincial de Falanxe dende 1937 a 1941 e procurador en Cortes en seis lexislaturas. Foi académico de número da Real Academia de Ciencias Morais e Políticas desde 1959.

En representación do sector da Comuñón Tradicionalista que encabezaba o conde de Rodezno, formou parte do comité monárquico fundado en marzo de 1943 para promover a causa do pretendente ó trono Xoán de Borbón fronte ó xeneral Franco que se negaba a abandonar o poder e dar paso á restauración da monarquía.

Foi un dos 59 procuradores que o 18 de novembro de 1976 nas Cortes Españolas votaron en contra da Lei para a Reforma Política que derrogaba os Principios Fundamentais do Movemento.

Traxectoria empresarial

Formou parte durante a súa vida de varios Consellos de Administración: Babcock Wilcox, Electra de Madrid, Regas de Levante, FENOSA (vicepresidente), Fundiciones e Talleres Mecánicos de Manzanares, Hidráulica de Santillana, Electra de Lima (vicepresidente), Industrias Subsidiarias de Aviación, Ibarra e Cía, VALCA, ARGON, Impregnación de Madeiras, Oleotécnica SA, Produtos Pretensados, etc. Foi conselleiro de Bandesco, Banco de Vitoria e Banco Español de Crédito (desde 1944).

Presidiu: Construtora Iberoamericana, Compañía Mineiro-Metalúrxica Os Guindos, Patentes Talgo, Electras marroquís, Muíños do Segura de Archena..., pero sobre todo Hidroeléctrica Española (dende marzo de 1941).

Véxase tamén

Bibliografía

• Agirreazkuenaga Zigorraga, Joseba; Ahedo Gurrutxaga, Igor; Alonso Olea, Eduardo J.; Barruso Bares, Pedro; Gracia Cárcamo, Juan; Kintana Goiriena, urgi; Martínez Rueda, Fernando; Mendiola Gonzalo, Fernando; Serrano Abad, Susana; Urquijo Goitia, Mikel. Bilbao desde sus alcaldes: Diccionario biográfico de los alcaldes de Bilbao y gestión municipal en la Dictadura (Volumen 3:1937-1979) (pdf). (obra colectiva coordinada por Joseba Agirreazkuenaga y Mikel Urquijo). pp. 189–213. ISBN 978-84-88714-14-5.
• Díaz Morlan, Pablo (2002). Los Ybarra. Una dinastía de empresarios. Madrid: Marcial Pons. ISBN 9788495379436. 

Ligazóns externas

• "O falecemento de José María de Oriol, marqués de Casa Oriol, expón o liderado do sector eléctrico en España".