Karakorum

Karakorum
Tipo	cordilleira
Parte de	cinturón alpino; sistema do Himalaia
	35°52′59″N 76°30′32″L / 35.8831, 76.5089
Características
Altitude	8.611 m
Dimensións	500 () km ;
Punto máis alto	K2 (8.611 m )
Atravesa	República Popular da China, Taxiquistán, India, Afganistán e Paquistán
Historia
Período de tempo	Cretáceo

A cordilleira do Karakorum (do turco: "pedregal negro") é, co Himalaia, unha das grandes cordilleiras de Asia, situada na fronteira entre Paquistán, a India e a China. Ten unha lonxitude duns 500 km e é a rexión do mundo con máis glaciares fora das rexións polares.

Pola súa altitude e dureza, o Karakorum está moito menos habitado que a cordilleira do Himalaia. Os exploradores europeos chegaron por vez primeira a comezos do século XIX e foron seguidos polos topógrafos británicos en 1856.

O Paso Muztagh foi cruzado en 1887 por unha expedición encabezada polo coronel Francis Younghusband, e os vales situados sobre o río Hunza foron explorados en 1892 polo xeneral Sir George K. Cockerill. As exploracións que se realizaron nas décadas de 1910 e 1920 serviron para coñecer gran parte da xeografía da rexión.

O Karakorum e o Himalaia son importantes para as investigacións sobre a Terra por diversas razóns. Son unhas das zonas do mundo cunha maior actividade xeolóxica, pois están situadas na zona na que baten dous continentes, Asia e o subcontinente indio. Ademais son importantes para o estudo das placas tectónicas. Os glaciares da montañas serven como indicadores do cambio climático.