Lamissio
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século IV  |
| Morte | século V |
| Relixión | Paganismo |
| Actividade | |
| Ocupación | monarca, monarca |
| Outro | |
| Título | Rei dos longobardos |
| Cónxuxe | Gudinger (?) |
| Fillos | Lethuoc |
| Pai | Axelmundo |
Lamissio ou Laiamicho[1] foi un rei dos longobardos na primeira metade do século V.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Alumno e sucesor de Axelmundo, subiu ao trono na difícil circunstancia dun duro choque cos hunos: os longobardos opúñanse a que se instalasen nunha zona do curso medio do Danubio, parte da provincia romana do Nórico. O mesmo Axilmundo perdera a vida en combate e a súa filla convertérase en escrava. Lamissio soubo darlle a volta ao conflito e, segundo di a tradición longobarda, conseguiu unha vitoria que lles permitiu aos longobardos conservar a súa independencia e identidade.
Segundo a lenda, o mesmo Axelmundo salvara a Lamissio cando o atopara no estanque no que o botara a nai, xunto aos seus seis irmáns xemelgos[2]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Segundo a Origo Gentis Langobardorum, § 2
- ↑ Paulo Diácono: Historia Langobardorum. I. 15.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Paulo Diácono, Historia Langobardorum (Storia dei Longobardi, Lorenzo Valla/Mondadori, Milano 1992).
- Origo gentis Langobardorum, ed. G. Waitz in Monumenta Germaniae Historica SS rer. Lang.
- Jörg Jarnut. Storia dei Longobardi. Torino, Einaudi, 2002. ISBN 8846440854.
- Sergio Rovagnati, I Longobardi (Milano, Xenia 2003).
| Reino longobardo | ||
|---|---|---|
Segue a: Axelmundo |
Lamissio | Precede a: Lethuoc |