Maison Carrée

Maison Carrée
Tipo	xacemento arqueolóxico, templo romano, estrutura romana e templo
Parte de	Nemausus
Estilo	arquitectura da Roma Antiga e Orde corintia
Localización
Enderezo	place de la Maison Carrée
	43°50′17″N 4°21′22″L / 43.83819, 4.35611
Estado	Francia
Divisións administrativas	Francia Metropolitana
Rexións	Occitania
Departamento	Gard
Distrito	distrito de Nîmes
Institución pública	Communauté d’agglomération Nîmes Métropole (en)
Comuna	Nîmes
Dimensións
Anchura	14 m
Lonxitude	28 m
Implicados
Propietario(s)	Cidade de Nîmes
Patrimonio cultural
Patrimonio da Humanidade
Tipo	Patrimonio cultural → Europa-América do Norte
Data	2023 (45ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (iv)
Identificador	1569
	;
Monumento histórico clasificado
Data	1840
Identificador	PA00103125
Eventos
	limpeza, transformación e transformación
Composto por
	CIL XII, 3156
Na rede
	maisoncarree.eu…
	[ Wikidata ]

A Maison Carrée é un templo romano, un dos templos antigos mellor conservados, que se encontra sito en Nîmes (a antiga Nemausus), na Occitania, país de Francia meridional.

Foi construído entre o 19 e o 16 a.C. por Marco Vipsanio Agripa, aínda que hai autores que o datan concretametne entre o 2 e o 5 da nosa era^[1].Foi dedicado aos fillos do mesmo Agripa e de Xulia, filla de Augusto: Gaio e Lucio César, mortos ambos aínda novos. O texto da inscrición dedicada foi reconstruído polo erudito local Jean-François Séguier, en 1758, a partir dos furados deixados polas letras de bronce orixinais; dicía : "A Gaio César, fillo de Augusto, cónsul; a Lucio César, fillo de Augusto, cónsul designado; príncipes da mocidade".

O templo debe o seu óptimo estado de conservación ao feito de haber sido reutilizado como igrexa cristiá no século IV. Pasou por varios usos durante toda a súa historia o que comportou grandes transformacións: foi sede de diversas institucións públicas cidadás; de novo, en 1691, os monxes agostiños reciben a Maison como doazón, e instalan a súa igrexa; foi mesmo corte de gando durante a Revolución francesa; finalmente, de 1819 a 1825, foi restaurada para se converter, desde 1823, nun museo que, hoxe en día, alberga exposicións temporais^[2].

O seu nome en francés, é adoptado no século XVI, e significa literalmente "Casa cadrada", debido a que, no francés arcaico, empregábase o termo carré co significado de "cuadrangular", é dicir con aspecto de "rectángulo", con clara alusión á planta do edificio^[1].

Características

Pese ás súas dimensións (mide 13,54 metros de largo e 26,42 metros de longo e 17 m de alto), este pequeno templo romano, alzado sobre un elevado podio, de 2,85 m de altura, dominaba a zona sur do foro, corazón económico e administrativo da antiga Nemausus.

É un templo pseudoperíptero hexástilo, con pronao particularmente profundo (cerca dun terzo da lonxitude total da edificación). Presenta seis columnas na fachada (de aí hexástilo) e tres columnas libres nos lados, que continúan con oito semicolumnas laterais e na traseira da cella. Un pórtico, do que aínda se poden observar as bases das columnas, arrodeaba a Maison Carrée, estendíase cara ao Norte e marcaba o lugar do foro nemausiano. Accedíase ao podio por unha escalinata de 15 chanzos, reconstruída con algúns restos antigos conservados. No fronstipicio figuraba unha antiga inscrición reconstruída en 1835 (ver arriba).
A súa arquitectura estaba inspirada na do templo de Apolo en Roma, como o testemuñan as súas dimensións, con manifesta influencia grega. Sostense sobre columnas, con fuste acanalado e capiteis corintios, con cornixa, apoiada sobre ménsulas, que abriga un friso historiado en tres dos lados.

No interior a cella está revestida con letras de mármore.

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 Jullian, Raphäel (2013). Histoires insolites des monuments français. City Editions. ISBN 9782824601250.
↑ Fiches, Jean-Luc; Veyrac, Alain (1996). Carte Archéologique de la Gaule-Nîmes. Academie des Inscriptions et Belles-Lettres, Ministère de Culture. pp. 112–113. ISBN 2-87754-047-2.

Véxase tamén

Ligazóns externas

[:0-1] 1,0 ^1,1 Jullian, Raphäel (2013). Histoires insolites des monuments français. City Editions. ISBN 9782824601250.

[2] Fiches, Jean-Luc; Veyrac, Alain (1996). Carte Archéologique de la Gaule-Nîmes. Academie des Inscriptions et Belles-Lettres, Ministère de Culture. pp. 112–113. ISBN 2-87754-047-2.

[1]

[2]