Mosteiro do Escorial

Mosteiro do Escorial
Tipo	Roman Catholic monastery (en) , palacio real e Monumentos do patrimonio histórico de España
Epónimo	Lourenzo mártir
Parte de	Mosteiro e Sítio do Escorial (pt) e Patrimonio Nacional
Estilo	arquitectura do Renacemento
Diocese	Arquidiocese católica latina de Madrid
Localización
	40°35′21″N 4°08′52″O / 40.58917, -4.14778
Estado	España
Comunidade autónoma	Comunidade de Madrid
Concello	San Lorenzo de El Escorial
Localización	San Lorenzo de El Escorial
Datas
Fundación	1563
Dimensións
Anchura	152 m
Lonxitude	192,5 m
Superficie	94 ha
Persoas e organizacións
Propietario/a	Patrimonio Nacional
Fundador/a	Filipe II de España
Encargado por	Filipe II de España
Ocupante	Real Colexio Afonso XII
Dedicado a	Lourenzo mártir
Patrimonio cultural
Parte dun sitio do Patrimonio da Humanidade
Data	1984 (8ª Sesión)
Identificador	318-001
	;
Ben de Interese Cultural
Data	3 de xuño de 1931
Identificador	RI-51-0001064
Composto por
	Composto por Cripta Real do Mosteiro do Escorial; Gardens of the Monastery of San Lorenzo de El Escorial (en) ; Royal Monastery of San Lorenzo de El Escorial Art Gallery (en) ; Royal Basilica of San Lorenzo de El Escorial (en) ; Panteón de Infantes; Library room of the Monastery of San Lorenzo de El Escorial (en) ; ;
Contacto
Páxina WEB	entradas.patrimonionacional.es…
Redes
	[ Wikidata ]

O mosteiro de San Lourenzo do Escorial^[1] é un complexo de palacio, basílica, biblioteca e mosteiro situado en San Lorenzo de El Escorial, na Comunidade de Madrid, España, construído entre 1563 e 1584. É, desde 1984, Patrimonio da Humanidade pola UNESCO.

Características

O palacio foi residencia da familia real española, a basílica é lugar de sepultura dos reis de España e o mosteiro, fundado por monxes xerónimos, está ocupado actualmente por frades da Orde de Santo Agostiño. É unha das máis singulares arquitecturas renacentistas de España e de Europa. Situado en San Lorenzo de El Escorial, ocupa unha superficie de 33.327 m², sobre a ladeira meridional do monte Abantos, a 1028 m de altitude, na Serra de Guadarrama. Está xestionado por Patrimonio Nacional.

Coñecido tamén como Mosteiro de San Lourenzo O Real, ou, sinxelamente, O Escorial, foi ideado na segunda metade do século XVI polo rei Filipe II e o seu arquitecto Juan Bautista de Toledo, aínda que posteriormente interviñeron Juan de Herrera, Juan de Minjares, Giovanni Battista Castello e Francisco de Mora. O rei concibiu un gran complexo multifuncional, monacal e palaciano que, plasmado por Juan Bautista de Toledo segundo o paradigma da Traza Universal, deu orixe ao estilo herreriano.

Foi considerado, desde finais do século XVI, a Oitava Marabilla do Mundo, tanto polo seu tamaño e complexidade funcional como polo seu enorme valor simbólico. A súa arquitectura marcou o paso do plateresco renacentista ao clasicismo desornamentado. Obra inxente, de gran monumentalidade, é tamén un receptáculo das demais artes.

As súas pinturas, esculturas, pergameos, ornamentos litúrxicos e demais obxectos suntuarios, sacros e áulicos fan que O Escorial sexa tamén un museo. A súa complexa iconografía e iconoloxía mereceu as máis variadas interpretacións de historiadores, admiradores e críticos. O Escorial é a cristalización das ideas e da vontade do seu creador, o rei Filipe II, un príncipe renacentista.