Saltar ao contido

Pazo de Cristal do Retiro

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Pazo de Cristal do Retiro

Tipoedificio e monumento Editar o valor en Wikidata
Parte dePaseo do Prado e o Bo Retiro, paisaxe das artes e as ciencias Editar o valor en Wikidata
EstiloVictorian architecture (en) Traducir e Ferrovitreous (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Uso(s)Sala de exposicións
Localización
Mapa
 40°24′49″N 3°40′55″O / 40.413556, -3.682056
EstadoEspaña
Comunidade autónomaComunidade de Madrid
ConcelloMadrid Editar o valor en Wikidata
LocalizaciónMadrid, España
Datas
Fundación1887 Editar o valor en Wikidata
Persoas e organizacións
Arquitecto/aRicardo Velázquez Bosco
Patrimonio cultural
Ben de Interese Cultural
Data4 de xuño de 1977
IdentificadorRI-52-0000015-00001
Wikidata ]

O Pazo de Cristal é un edificio construído no 1887 no madrileño Parque do Retiro, co gallo da Exposición das Illas Filipinas, celebrada ese ano.

Estrutura e contexto

[editar | editar a fonte]
Vista nocturna.

A súa estrutura é de metal, e está totalmente recuberto por pranchas de cristal, de onde vén o seu nome. Á súa beira atópase unha lagoa artificial, cunhas curiosas árbore no seu interior, o alcipreste dos illós (Taxodium distichum), que ten coma principal característica que parte do seu tronco e das súas raíces están mergulladas na auga.

Reaccións na época

[editar | editar a fonte]

Ademais da súa función na exposición, o pazo era, en parte, un intento de demostrar ao resto de Europa a grandeza de España. Construído por Ricardo Velázquez Bosco, en colaboración con Alberto de Palacio, inspirándose no Crystal Palace, construído en Londres en 1851 por Joseph Paxton. A grande impresión que debeu de causar na súa época queda reflectida nesta descrición, aparecida en O Globo, en 1887.

Detalle das vidreiras.
... É o Pazo de Cristal como unha catedral de vidro, de clásicas proporcións, sobre un outeiro de céspede. As súas paredes e muros son inmensas e transparentes vidrieiras sostidas por xónicas columnas de ferro, dispostas en tres naves sobre unha traza de forma de trevo e coroadas por unha inmensa cúpula, cuxa altura acada 22,60 metros, que cobre un magno pío destinado ás plantas acuáticas. Arredor, e nas naves laterais, de 14,61 m de elevación, van cobixarse as flexibles gramíneas e elevadas palmas características da flora tropical de Filipinas. A súa maxestosa portada, de gusto clásico e estilo grego, cae sobre unha terraza circundada por elegante balaústre, e mira ao lago, que se estende aos seus pés como un espello onde van mirarse os esveltos troncos, as verdes frondes e as pintadas corolas que garda o Pazo.

Actualmente, trala reparación de 1975, o Pazo ten o aspecto orixinal. Pero a súa función non volverá ser a mesma, pois só no 1992 inauguráronse en Madrid tres invernadoiros. Na actualidade realízanse exposicións temporais de arte contemporánea, formando parte das sedes expositivas do Museo Raíña Sofía.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]