Primeira República Francesa

Primeira República Francesa

République française (fr)
Bandeira
Himno	La Marseillaise
Localización
48°51′55″N 2°19′38″L
Capital	París
Poboación
Lingua oficial	lingua francesa
Datos históricos
Precedido por	Condado de Flandres, Bispado de Liège (pt) , Condado de Namur, Ducado de Luxemburgo (pt) , Condado de Hainaut, Ducado de Brabante, Duchy of Limburg (en) , Lordship of Mechelen (en) , Free Imperial City of Aachen (en) , República de Mulhouse (pt) , Condado Venaissino (pt) , Reino de Francia e Subalpine Republic (en)
Creación	21 de setembro de 1792:  (Proclamation of the abolition of the monarchy (en) )
Disolución	18 de maio de 1804
Sucedido por	Primeiro Imperio Francés
Organización política
Forma de goberno	República parlamentaria sistema diretorial (pt) (1795–1799) triunvirato (1799–)
Órgano lexislativo	Convenção (pt) ,
Moeda	assignat (pt)

A Primeira República Francesa (en francés: Republique française) foi fundada o 22 de setembro de 1792, pola Convención Nacional. A Primeira República estivo vixente ata a proclamación do Primeiro Imperio Francés en 1804 baixo Napoleón. Este período está caracterizado pola caída da monarquía, o establecemento da Convención Nacional e o famoso Reinado do Terror, e a creación do Consulado Francés coa subida ó poder de Napoleón.

O fin da monarquía en Francia

Baixo a Asemblea Lexislativa, que estivo no poder tras a proclamación da Primeira República, Francia entrou en guerra contra Prusia e Alemaña. En xuño de 1792 o duque de Brunswick, comandante xeneral do exército Austro-Pruso, ameazou coa destrución de París se algo lle sucedía ó rei Lois XVI. Cos exércitos prusianos preto de París, os cidadáns asaltaron o palacio das Tullerías, asasinando a 600 gardas suízos do rei e insistindo na destitución do rei . Un novo temor incitou á acción anti-revolucionaria a violencia adicional, e a primeira semana de setembro de 1792, as multitudes de París asaltaron as prisións da cidade, matando sobre a metade dos presos. Nobres, clérigos, e presos políticos foron asasinados nas súas celas. Isto pasou á historia como os Masacres de Setembro .

A Convención Nacional

Maximilien de Robespierre.

Monumento á Convención Nacional

Como resultado á inestabilidade da monarquía constitucional e da violencia pública, un partido de seis membros da Asemblea Lexislativa de Francia foi asignado para a tarefa de supervisar as eleccións. A convención resultante foi fundada coa intención de abolir a monarquía e crear unha nova constitución. O primeiro acto da Convención foi establecer oficialmente a República Francesa e quitarlle ó rei todos os seus poderes políticos. O rei, que por entón non era máis que un simple cidadán chamado Luís Capeto, nome sinxelo dado polos revolucionarios co que lle restrinxían facer vangloria dos títulos acostumados pola realeza e que provén da antiga dinastía dos Capetos da que veñen os Borbóns., foi secuencialmente acusado de varios crimes de altra traizón a partir de decembro de 1792. O 16 de xaneiro de 1793 foi acusado culpable, e o 21 de xaneiro dese mesmo ano foi guillotinado.

Entre inverno de 1792 e primavera de 1793, París estivo chea de sanguentos alborotos e fame. A nova Convención fixo pouco para resolver o problema ata a primavera de 1793, estando máis ocupada nas tarefas militares. Finalmente o 6 de abril de 1793, a Convención creou o Comité de Seguridade Pública, encabezado por Maximilien de Robespierre. Este comité instaurou unha política de terror, e a guillotina comezou a acabar cos inemigos da república. Esta etapa é coñecida hoxe como o Reinado do Terror.

A Marianne revolucionaria deseñada por A. Dupré, no anverso da moeda conmemorativa do bicentenario da I Repúbilca (1992)

A pesar do gran descontento, a Convención Nacional seguiu no poder. En xuño estableceuse a Constitución de 1793, que foi ratificada polo voto popular en agosto. Porén, o Comité de Seguridade Pública era visto como un goberno de emerxencia, e os dereitos que se garantiron coa Declaración dos dereitos do home e do cidadán de 1789 e a nova constitución foron suspendidos por este comité. O comité realizou miles de execucións contra inimigos supostos da recentemente creada república, de modo que a guillotina veu a ser coñecida como “a maquinilla de afeitar nacional”—porque parecía que caía sobre o pescozo de todos. As leis do comité levaron a revolución a límites sen precedentes, introduciron o calendario revolucionario en 1793, pecharon igrexas dentro e fóra de París como parte do movemento de descristianización, xulgaron e executaron a María Antonieta e instituíron entre outras a lei de sospeitosos. Baixo o liderado de Robespierre, membros de varias faccións revolucionarias e grupos foron executados incluíndo os Hébertistas e os Dantonistas, moitos dos cales foran amigos persoais do propio Robespierre.

Os esforzos da guerra estaban mellorando en Francia para 1794, por unha parte debidos á excelencia militar de Napoleón Bonaparte. Moitos na Convención Nacional chamaban á volta da normalidade, pero Robespierre negábase. Entre as execucións totales, o medo salvaxe do pobo, e a institución do Festival da Razón, a mediados de 1794 había “moito entusiasmo para terminar o terror, pero ninguén sabía como facelo... A única solución posible era a caída de Robespierre". Robespierre foi xulgado e executado o 28 de xullo de 1794.

O Directorio

Tras a caída de Robespierre, o club Xacobino foi pechado e os Xirondinos superviventes foron reinstaurados. En agosto, a Convención Nacional adoptou a Constitución de 1795 e restableceron a liberdade de emprego. O 3 de novembro de 1795, o Directorio foi establecido. Baixo este sistema, Francia estaba dirixida por unhas cortes bicamerais, compostas pola Cámara Alta chamada Consello de Anciáns (250 membros) e a Cámara Baixa chamada Consello dos 500 (500 membros). O poder executivo consistía en cinco membros que formaban o Directorio. Debido á inestabilidade e aos desastres militares franceses en 1798 e 1799, o Directorio só durou catro anos.

O Consulado

O sistema caeu co golpe de Estado do 18 de brumario de 1799, que iniciou un novo período coñecido como o Consulado Francés. Os propios membros do Directorio planearon o golpe. Napoleón Bonaparte foi un dos conspiradores do mesmo, e alzouse co poder como o Primeiro Cónsul. Máis tarde nomearíase a si mesmo como emperador, poñendo fin á Primeira República Francesa e iniciando o Primeiro Imperio Francés.

De xeito inconstitucional a Primeira República estivo formada por:

• a Convención Nacional: 1792–95, Maximilien de Robespierre, Reinado do Terror
• o Directorio: 1795–99, Paul Barras.
• o Consulado: 1799–1804, Napoleón Bonaparte, Golpe de Estado do 18 de brumario

Véxase tamén

Outros artigos

• Historia de Francia
• Marianne
• Moeda dun franco Primeira República (1992)