Saltar ao contido

Tõnu Õnnepalu

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaTõnu Õnnepalu

(2014) Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento13 de setembro de 1962 Editar o valor em Wikidata (61 anos)
Talín, Estonia Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeUnión Soviética
Estonia Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Tartu Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónpoeta , tradutor , xornalista , escritor Editar o valor em Wikidata
Período de actividade1993 Editar o valor em Wikidata -
Pseudónimo literarioEmil Tode
Anton Nigov Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua estoniana e lingua francesa Editar o valor em Wikidata
Premios

Musicbrainz: 162ab846-9dfe-4d38-9d80-4e4915472c5f Editar o valor em Wikidata

Tõnu Õnnepalu, nado o 13 de setembro de 1962 en Tallin, tamén coñecido polos seus pseudónimos Emil Tode e Anton Nigov, é un escritor estoniano.

Õnnepalu naceu en Tallinn e estudou bioloxía na Universidade de Tartu desde 1980 até 1985. Comezou a súa carreira literaria en 1985 como poeta. En 1993 obtivo fama internacional pola súa novela Piiririik, que publicou baixo o nome de 'Emil Tode'. O libro traduciuse a máis dunha decena de linguas e foi o libro estoniano máis traducido dos 1990. En 1994 recibiu o galardón anual literario que outorga a Asemblea Báltica. A obra de Õnnepalu explora temas como a homosexualidade, o illamento e a traizón.

En 1992, o seu poema "Inquiétude du Fini" converteuse nunha peza coral, grazas ao compositor estoniano Erkki-Sven Tüür.[1]

Ademais de escribir, Tõnu Õnnepalu traduciu obras ao estoniano desde o francés de autores tales como François Mauriac, Charles Baudelaire e Marcel Proust e escribiu en publicacións inglesas como a Poetry Society. Tõnu Õnnepalu é tamén membro da Xunta de Goberno da Eesti Maaülikool (Universidade Estoniana de Ciencias da Vida) en Tartu.

Novelas[editar | editar a fonte]

  • Piiririik (como Emil Tode), 1993.
  • Hind (como Emil Tode), 1995.
  • Mõõt (como Emil Tode), 1996.
  • Printsess (como Emil Tode), 1997.
  • Harjutused (como Anton Nigov), 2002.
  • Raadio (como Emil Tode), 2002.
  • Paradiis (como Tõnu Õnnepalu), 2009.

Coleccións de poesía[editar | editar a fonte]

  • Jõeäärne maja, 1985
  • Ithaka, 1988
  • Sel maal, 1990
  • Mõõt, 1996
  • Enne heinaaega ja hiljem, 2005
  • Kevad ja suvi ja, 2009

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "The Living Composers Project". Arquivado dende o orixinal o 26 de xaneiro de 2007. Consultado o 25 de agosto de 2012. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]