Tamaš Padziava

Tamaš Padziava
	;
Biografía
Nacemento	6 de febreiro de 1906 ; Piarchulieva (en)
Morte	2 de outubro de 1975 (69 anos); Londres, Reino Unido
Lugar de sepultura	cemiterio de St Pancras e Islington
Relixión	Igrexa católica e Igrexa católica bizantina belarusa
Educación	Pontificia Universidade Gregoriana
Actividade
Ocupación	xornalista de opinión, sociólogo, pedagogo
Empregador	Servizo belaruso da Radio Vaticana
Familia
Irmáns	Anton Padziava
Descrito pola fonte	Polish Biographical Dictionary (en)

Tamaš Padziava (en belaruso: Тамаш Падзява), nado o 6 de febreiro de 1906 no distrito de Miory (Belarús)^[1] e finado o 2 de outubro de 1975 en Londres,^[1] foi un teólogo e relixioso católico belaruso.

Traxectoria

Logo de rematar a súa educación básica, estudou no ximnasio Stefan Batory dos marianos en Druja. En 1926 ingresou na Congregación dos Padres Marianos, facendo os votos en 1927.^[1] Entre 1929 e 1935 estudou en Roma, no Pontificio Colexio Ruso e na Pontificia Universidade Gregoriana,^[1] doutorándose en Filosofía en 1931 e licenciándose en Teoloxía en 1935. O 23 de decembro de 1934 foi ordenado sacerdote por Mykolai Charnetskyi.^[1]

Comezou o seu ministerio na rexión de Harbin, en Manchuria, onde foi profesor no Liceo de San Nicolao e en dúas escolas femininas das ursulinas.^[1]

O 22 de decembro de 1948 foi expulsado da China e entregado ás autoridades soviéticas. Foi arrestado pola NKVD en Chita, onde estivo arredor dun ano.^[1] En 1949 foi sentenciado a 25 anos de traballos forzados, e foi enviado ao campo de Taishet.^[1] En 1955 foi liberado e deportado a Polonia,^[1] residindo inicialmente no mosteiro de Grudziądz, e posteriormente nos de Gietrzwałd, Varsovia, Głuchołazy, novamente en Grudziądz, Licheń Stary e Włocławek.

Na década de 1960 acadou sona pola súa labor ecuménica, difundindo os seus coñecementos sobre as igrexas católicas orientais. Publicou artigos nas revistas Božym šliacham e Źnič, e colaborou na sección belarusa de Radio Vaticana. En 1969 marchou a Roma, e logo dun breve período, trasladouse a Londres, onde exerceu o seu ministerio entre os belarusos da diáspora.^[1]

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 Маракоў, Леанід (2003). Рэпрэсаваныа литаратары, навукоўцы, работники асветы, грамадскія и культурныя дзеячы Беларусі: 1794-1991 (en belaruso). pp. 126–127. ISBN 9789856374053.