Saltar ao contido

Tamara Andrés

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaTamara Andrés

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento8 de agosto de 1992 Editar o valor en Wikidata (32 anos)
Poio, España Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Santiago de Compostela
Universidade de Vigo Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritora, tradutora, mestra Editar o valor en Wikidata
Premios

BNE: XX5563921 AELG: 587

Tamara Andrés Padín, nada en Combarro (Poio) o 8 de agosto de 1992, é unha escritora e tradutora galega.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Graduada en Tradución e Interpretación pola Universidade de Vigo e titulada no mestrado en Estudos Teóricos e Comparados da Literatura e da Cultura pola Universidade de Santiago de Compostela.[1][2] Tras estudar o Mestrado para o Profesorado, na especialidade de linguas estranxeiras, dedicouse ao ensino de idiomas.

No 2015 publicou Amentalista, unha particular homenaxe ao pintor René Magritte,[2] pintor que mereceu a súa atención en diversas investigacións e artigos. Nese mesmo ano gañou o Concurso de Poesía O Facho con Nenæspiraes, poemario publicado na editorial Medulia. A finais de 2017 publicou Corpo de Antiochia na colección Dombate da Editorial Galaxia, poemario autotraducido ao castelán e finalista do Premio Nacional de Poesía Joven Miguel Hernández 2018.[3]

Comezou a súa tese sobre poesía e tradución dentro do programa de Doutoramento en Tradución e Paratradución da Universidade de Vigo. Dirixiu e colaborou en diversos proxectos literarios, audiovisuais e escénicos. En 2018 comezou a dirixir con Marcus Daniel Cabada a revista Ligeia.[2] En 2024 pasou a dirixir a colección Dombate de editorial Galaxia.[4]

Presentación de Ligeia, Bueu, 22/09/2018. Con Marcus Daniel Cabada

Obras individuais

[editar | editar a fonte]
Acompañando a Diego Alfonsín na presentación de Non o saben as estrelas. Libraría Paz de Pontevedra. 08/02/2019

Obras colectivas

[editar | editar a fonte]
  • Wine&Roses, LeTour1987, 2016
  • Contos de Nadal, Revista Criaturas, 2016
  • No seu despregar, Apiario, 2016
  • Xohana Torres, natureza de illa, Real Academia Galega, 2018
  • Álvarez Luís, Alberto; Andrés, Tamara; Luna Alonso, Ana (2024). O son en que cada lingua se solta. Luísa Villalta tradutora, Luísa Villalta traducida. Universidade de Vigo. 323 páxs. ISBN 978-84-1188-016-9. Escolma de traducións feitas pola autora e de textos seus traducidos a outras linguas.[14]

Traducións literarias

[editar | editar a fonte]
  • Bruxas a Morta, de Georges Rodenbach (BIVIR, 2014)
  • Ernesto e Celestina, músicos da rúa, de Gabrielle Vincent (Kalandraka, 2016)
  • Agni e a chuvia, de Dora Sales (Kalandraka, 2016)
  • París en pijamarama, de Michaël Leblond e Frédérique Bertrand (Kalandraka, 2016)
  • Museo en pijamarama, de Michaël Leblond e Frédérique Bertrand (Kalandraka, 2017)
  • Ernesto e Celestina perderon a Simeón, de Gabrielle Vincent (Kalandraka, 2017)
  • O Nadal de Ernesto e Celestina, de Gabrielle Vincent (Kalandraka, 2018)
  • A túa historia, de Kathryn Strobel, ilustrado por Vanesa Álvarez (Galaxia, 2019)
  • As iluminacións, de Arthur Rimbaud (Kalandraka, col. Tambo, 2023; traducida en tándem con Oriana Méndez). Esta obra supúxolles obteren o premio Plácido Castro de Tradución de 2023.

Recoñecementos

[editar | editar a fonte]
Pontevedra, 03/02/2019, con Silvia Penas e Marcus Daniel Cabada.
  • 2000: Gañadora da modalidade poética do Concurso Literario Xaime Illa Couto.
  • 2014: Accésit dos Premios de relato, poesía e tradución da Universidade de Vigo polo poemario Xogos surrealistas.
  • 2015: Gañadora do Premio de Poesía O Facho polo poemario Nenæspiraes.
  • 2016: Segundo premio do XVII Premio de Poesía Díaz Jácome para novos creadores do Concello de Mondoñedo polo poemario O suicidio da camelia.
  • 2017: 2º premio dos Premios de poesía, relato curto e tradución literaria da Universidade de Vigo polo poemario Recuperar as mans.
  • 2017: 3º premio da modalidade poética do certame Xuventude Crea polo poemario A lingua secreta dos nenos franceses.
  • 2018: Finalista do I Premio María Victoria Moreno de Literatura Xuvenil por irmá paxaro.
  • 2018: Finalista do Premio Nacional de Poesía Joven Miguel Hernández por Corpo de Antiochia.[2]
  • 2024: Premio Plácido Castro de Tradución (Con Oriana Méndez) por As iluminacións, de Arthur Rimbaud.[2][15]

Narrativa

[editar | editar a fonte]
  • 2015: 2º premio do II Concurso de relato breve convocado pola Biblioteca Pública de Pontevedra por «A purificación de Vedra».
  • 2016: Gañadora do IV Certame de Relato Curto organizado pola FANPA de Pontevedra por «A eterna bailarina».
  • 2017: 3º premio na modalidade de traballo literario breve dos I Premios Provinciais da Xuventude convocados pola Deputación de Pontevedra con «Os amantes tráxicos».

Tradución

[editar | editar a fonte]
25 anos con Lois Pereiro. Libraría Paz de Pontevedra. Con Lucía Novas, Ana Acuña, Ramón Rozas e Xaime Toxo.
  1. "Tamara Andréx". lapiedradesisifo. Consultado o 03/02/2018. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Cocaño, Raquel; C., B. (3 de setembro de 2024). "Tamara Andrés e Oriana Méndez gañan o premio Plácido Castro cunha tradución ao galego dun poeta francés". lavozdegalicia.es. Consultado o 9 de setembro de 2024. 
  3. "Tamara Andrés: “La poesía es el fantasma de lo que has sido”". mundiario.com. Consultado o 23/09/2018. 
  4. "A escritora Tamara Andrés ponse á fronte da colección 'Dombate' de Editorial Galaxia". Diario de Pontevedra. 4 de novembro de 2024. 
  5. "Tamara Andrés". catalogo.bne.es. Consultado o 23/09/2018. 
  6. "Tamara Andrés". Editorial Galaxia. Arquivado dende o orixinal o 04 de febreiro de 2019. Consultado o 2019-02-03. 
  7. "Entrevistamos a Tamara Andrés Padín". universodelibros.com. Arquivado dende o orixinal o 18/09/2019. Consultado o 23/09/2018. 
  8. "Nenæspiraes, de Tamara Andrés Padín". Caderno da crítica. 2016-01-09. Consultado o 2019-02-03. 
  9. "Ficha do libro na Ed. Galaxia". editorialgalaxia.gal. Consultado o 23/09/2018. 
  10. Nicolás, Ramón. "Corpo de Antiochia, de Tamara Andrés". cadernodacritica. Consultado o 23/09/2018. 
  11. Nicolás, Ramón (2019-12-19). "Irmá paxaro, de Tamara Andrés". Caderno da crítica. Consultado o 2020-03-05. 
  12. "Distancias". Editorial Galaxia. Consultado o 2020-03-05. 
  13. Diario, Nós (2024-07-10). "Tamara Andrés: "Neste poemario é evidente unha das obsesións que tiña: a sonoridade do aire"". Nós Diario. Consultado o 2024-07-11. 
  14. "O son en que cada lingua se soltaServizo De Publicacións Da Universidade De Vigo - Editorial Tirant Lo Blanch". editorial.tirant.com. Consultado o 2024-09-28. 
  15. "Listado de contidos apra a etiqueta "Premio" Fundación Plácido Castro". www.fundacionplacidocastro.com. Consultado o 2024-09-02. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]