Terceira onda do feminismo
A terceira onda do feminismo comezou no inicio da década de 1990, como unha resposta ás supostas eivas da segunda onda, e tamén como unha resposta a iniciativas e movementos creados pola segunda onda. O feminismo da terceira onda quere desafiar ou evitar aquilo que ve como as definicións esencialistas da feminidade feitas pola segunda onda, que colocaría demasiada énfase nas experiencias das mulleres brancas de clase media e alta, e en cambio fomentando a percepción de que as mulleres son de "moitas cores, etnias, nacionalidades, relixións e orixes culturais ".
Unha interpretación posestruturalista do xénero e da sexualidade é central á maior parte da ideoloxía da terceira onda. As feministas da terceira onda frecuentemente enfatizan a "micropolítica", e desafían os paradigmas da segunda onda sobre o que é e o que non é bo para as mulleres.[1][2][3][4] A terceira onda tivo a súa orixe no medio da década de 1980; líderes feministas con raíces na segunda onda, como Gloria Anzaldúa, bell hooks, Cherríe Moraga, Audre Lorde, Maxine Hong Kingston e diversas outras feministas negras, procuraron negociar un espazo dentro da esfera feminista para a consideración de subxectividades relacionadas á raza.[3][5][6]
Esta onda do feminismo expande os temas feministas para incluír un grupo diversificado de mulleres cun conxunto de identidades variadas.[7][8] Rebecca Walker cuñou o termo "terceira onda do feminismo" nun ensaio de 1992.[9] Propúxose que Walker se convertese nun símbolo do foco da terceira na onda no queer e mulleres non brancas.[10] As feministas da terceira onda ampliaron os seus obxectivos, con foco en ideas como a teoría queer e na abolición de expectativas e estereotipos baseados en xéneros.[11] Ó contrario da posición determinada polas feministas da segunda onda sobre as mulleres na pornografía, o traballo sexual e prostitución, as feministas da terceira onda son bastante ambiguas e están divididas sobre estes temas (guerras sexuais feministas).[12] Outro debate é causado polo chamado feminismo da diferenza, cuxo importante expoñente é a psicóloga Carol Gilligan, que defende que hai importantes diferenzas entre os sexos, mentres outras vertentes cren que non hai diferenzas inherentes entre homes e mulleres e que defenden que os papeis atribuídos a cada xénero instauran socialmente a diferenza.[13]. A esta corrente lle seguiría a cuarta onda do feminismo, xa no século XIX.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Freedman, Estelle B. (2003). No Turning Back : The History of Feminism and the Future of Women. Ballantine Books. p. 464. ISBN 0-345-45053-1.
- ↑ Henry, Astrid (2004). Not my mother's sister: generational conflict and third-wave feminism. Bloomington: Indiana University Press. ISBN 978-0-253-21713-4.
- ↑ 3,0 3,1 Gillis, Stacy; Howie, Gillian; Munford, Rebecca (2007). Third wave feminism: a critical exploration. Basingstoke: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-230-52174-2.
- ↑ Faludi, Susan (1992). Backlash: the undeclared war against women. Londres: Vintage. ISBN 978-0-09-922271-2.
- ↑ Walker, Rebecca (1992). Becoming the Third Wave. Ms. pp. 39–41.
- ↑ Leslie, Heywood; Drake, Jennifer (1997). Third wave agenda: being feminist, doing feminism (ISBN 978-0-8166-3005-4). Minneapolis: University of Minnesota Press.
- ↑ Hewitt, Nancy. No Permanent Waves. Rutgers University Press. p. 99. ISBN 978-0-8135-4724-4.
- ↑ Tong, Rosemarie (2009). Feminist Thought: A More Comprehensive Introduction (Third ed.). Boulder: Westview Press. pp. 284–285, 289. ISBN 978-0-8133-4375-4. OCLC 156811918.
- ↑ Walker, Rebecca (1992). "Becoming the Third Wave". Ms. Magazine. 11, no. 2 (2): 39–41.
- ↑ "Third-Wave Feminism". Arquivado dende o orixinal o 05 de febreiro de 2017. Consultado o 17 de agosto de 2016.
- ↑ Snyder, R. Claire (setembro de 2008). "What Is Third‐Wave Feminism? A New Directions Essay". Signs: Journal of Women in Culture and Society. 34 (1): 175–196. doi:10.1086/588436. JSTOR 10.1086/588436.
- ↑ Lamb, Sharon (4 de outubro de 2009). "Feminist Ideals for a Healthy Female Adolescent Sexuality: A Critique". Sex Roles. 62 (5-6): 294–306. doi:10.1007/s11199-009-9698-1.
- ↑ Gilligan, Carol (1993). In a different voice: psychological theory and women's development. Cambridge, Mass.: Harvard University Press. pp. 184. ISBN 0-674-44544-9.
