Tove Jansson
Tove Jansson, nada en Helsinqui o 9 de agosto de 1914 e finada na mesma localidade o 27 de xuño de 2001, foi unha escritora finlandesa de expresión sueca, especialmente coñecida como creadora da serie de libros infantís Mumintroll e que recibiu o Premio Hans Christian Andersen en 1966.[1]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Tove medrou coma a maior de tres irmáns dunha familia de artistas na capital finlandesa, Signe Hammarsten-Jansson súa nai era unha artista gráfica que procedía de Suecia mentres seu pai, Viktor Jansson era escultor. Os irmáns de Tove, Lars Jansson e Per Olov Jansson tamén se dedicaron ao mundo artístico, o primeiro á banda deseñada e o segundo á fotografía. Durante a súa infancia a familia pasaba os invernos nun estudio e os veráns primeiro nunha illa de Bildö no arquipélago de Estocolmo na casa de seus avós e despois nunha illa preto de Porvoo, paisaxes que lle serviron anos despois como inspiración para o val onde vivían os Munintroll[2]. En 1928 publicou pola primeira volta, versos e ilustracións, nas revistas Allas Krönica e Julen[3] e en 1929 apareceu na revista infantil suecofinlandesa Lukentus a súa serie de banda deseñada Prickinas och Fabians äventyr. En 1930 marchou a Estocolmo para estudar na escola técnica desa capital. No ano 1933 volveu a Helsinqui e publicou o seu primeiro libro Sara och Pelle och neckens bläckfiskar co pseudónimo de Vera Haij[4] e ao pouco iniciaba estudos na Escola de Deseño, especializándose en pintura, entre os seus mestres estiveron William Lönnberg e Uuno Alanko, que non deixarían pegada no estilo de Tove, como si o faría o seu amigo Sam Vannin no seu uso da cor[5]. Tove compaxinou os seus estudos con colaboracións coa prensa, e así en 1934 publicou o seu primeiro conto, Bulevard no Helsingers-Journalen pero academicamente tanto Tove coma outros alumnos estaban insatisfeitos coa aprendizaxe recibida no centro, en especial por parte do profesor principal, Lönnberg, o que resultou en que na primavera de 1936 a maioría dos alumnos do profesor deixase a institución, entre eles Tova, que alugou un estudio cos seus compañeiros Runar Engblom, Christian Sibelius e Unto Virtanen, realizando a súa primeira exposición, colectiva, nese ano. En 1937 volveu de novo á Escola, rematando estudos ese ano e establecendo o seu propio estudio, presentando as súas pinturas en varias exposicións e recibindo unha bolsa de estudo o que lle permitiu ir a París na primavera de 1938 e a Italia no verán de 1939. Pero Tove dependía economicamente do seu traballo como ilustradora de libros, postais e publicidade e das súas colaboracións en diversas revistas, pero foi especialmente significativo o seu traballo para a revista política satírica Garm coa que viña colaborando desde comezos da década pero na que adquiriu gran peso a partir de 1938[6] , ao debutar como debuxante política para converterse na artista principal, ilustrando máis de cen portadas e realizando máís de 500 debuxos, e nas que manifestaba neses anos a súa oposición ao nazismo e aos acordos entre Stalin e Hitler, polo que tivo algúns problemas de censura coas autoridades finlandesas que procuraban unha liña contemporizadora.[7] Durante a segunda guerra mundial ilustrou nos seus debuxos os efectos desta na vida cotiá.
Munintroll
[editar | editar a fonte]A orixe dos munintroll está nun carácter que Tove utilizaba como sinatura canda o seu nome nas súas colaboracións en Garm, e que recibía o nome de Snork ou Niisku [2], era delgado e feo, cun nariz longo e estreito e un rabo coma o dun demo. Segundo relata Jansson na súa autobiografía o deseño procedía da súa mocidade, logo de perder un debate filosófico sobre Immanuel Kant cun seu irmán, pintou a criatura máis fea que puido imaxinar na parede da latrina da súa casa escribindo baixo dela "Kant". O nome vénlle de Einar Hammarsten, tío sueco de Tove, co que vivía cando estaba en Estocolmo coa súa familia e que para que ela non roubase a comida contáballe que uns seres chamados "mumin" vivían na lacena da cociña mesmo botando o aire frío da súa respiración no pescozo da xente.[2] Posteriormente debuxou máis figuras deste estilo, gañando máis peso e adquirindo un feitío máis agradable, e en 1945 publicou o libro Småtrollen och den stora översvämningen, xa protagonizado polos "mumin".
Bibliografía
[editar | editar a fonte]Os Mumin
[editar | editar a fonte]Novelas
[editar | editar a fonte]- Småtrollen och den stora översvämningen (1945)
- Kometjakten (1946)
- Kometen kommer (1968)
- Trollkarlens hatt (1948)
- Muminpappans bravader (1950)
- Muminpappans memoarer (1968)
- Farlig midsommar (1954)
- Trollvinter (1957)
- Pappan och havet (1965)
- Sent i November (1970)
Colección de contos curtos
[editar | editar a fonte]- Det osynliga barnet och andra berättelser (1962)
Álbums ilustrados
[editar | editar a fonte]- Hur gick det sen? (1952)
- Vem ska trösta Knyttet? (1960)
- Den farliga resan (1977)
- Skurken i Muminhuset (1980)
- Visor från Mumindalen (1993)
Tiras de banda deseñada
[editar | editar a fonte]- Mumin, libros 1–7 (1977–1981).[8]
Outros libros
[editar | editar a fonte]Novelas
[editar | editar a fonte]- O libro do verán[9] (1972, Sommarboken)
- Solstaden (1974)
- Den ärliga bedragaren (1982)
- Stenåkern (1984)
- Rent spel (1989)
Coleccións de contos curtos
[editar | editar a fonte]- Bildhuggarens dotter (1968)
- Lyssnerskan (1971)
- Dockskåpet och andra berättelser (1978)
- Resa med lätt bagage (1987)
- Brev från Klara och andra berättelser (1991)
- Meddelande. Noveller i urval 1971–1997 (1998, recompilación)
- A Winter Book (2006, recompilación)
Outros
[editar | editar a fonte]- Sara och Pelle och näckens bläckfiskar (baixo o pseudónimo de Vera Haij, 1933)
- Anteckningar från en ö (1993, autobiografía; ilustrado por Tuulikki Pietilä)
Notas
[editar | editar a fonte]- Referencias
- ↑ "Tove Jansson". rinoceronte.gal. Consultado o 14 de abril de 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Tove Jansson no Biografiakeskus, Suvi Ahola
- ↑ Westin, Boel (2013) Tove Jansson: Ord, bild, liv. Albert Bonniers Förlag
- ↑ Westin, Boel (1988) Familjen i dalen: Tove Janssons muminvärld Bonniers, p. 295
- ↑ Bonelius, Elina (2002) Tove Jansson: Muistonäyttely, Tampereen taidemuseo.
- ↑ "Wartime in Helsinki, Concello de Helsinki". Arquivado dende o orixinal o 27 de agosto de 2014. Consultado o 26 de agosto de 2014.
- ↑ Ylönen, Marja (2001) Pilahistoria – Suomi poliittisissa pilapiirroksissa 1800-luvulta 2000-luvulle, pp. 174-176.
- ↑ Drawn & Quarterly (ed.). "Products by Tove Jansson". Consultado o 14 de abril de 2020.
- ↑ "O libro do verán". rinoceronte.gal. Arquivado dende o orixinal o 05 de xuño de 2020. Consultado o 14 de abril de 2020.