Xurxo Aleksandrovich Romanov
.png) (1889)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 27 de abril de 1871 (Xuliano) Pushkino, Rusia (pt)  |
| Morte | 28 de xuño de 1899 (Xuliano) (28 anos) Abass-Tumàn, Xeorxia (pt) |
| Causa da morte | tuberculose |
| Lugar de sepultura | Catedral de San Pedro e San Paulo de San Petersburgo |
| Relixión | Cristianismo ortodoxo |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Aristocracia e actividade literaria |
| Ocupación | aristócrata |
| Membro de | |
| Carreira militar | |
| Lealdade | Imperio Ruso |
| Outro | |
| Título | Tsarévich |
| Familia | Casa de Holstein-Gottorp-Romanov |
| Pais | Alexandre III de Rusia e Dagmar de Dinamarca |
| Irmáns | Olga de Rusia Xenia Alexandrovna de Rusia Miguel Aleksandrovich de Rusia Alexandre Aleksándrovich Románov Nicolao II de Rusia |
| Premios | |
| Descrito pola fonte | Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Albert Edelfelt's letters (en) ,  |
Xurxo Aleksandrovich Romanov (en ruso: Гео́ргий Алекса́ндрович Ромáнов), nado en Tsarskoe Selo, o 9 de maio de 1871 e finado en Abbas Tuman o 9 de agosto de 1899, alcumado o salgueiro chorón pola súa familia debido á súa personalidade triste, foi o terceiro fillo do Tsar Alexandre III e da Emperatriz María Feodorovna Romanova.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Primeiros anos
[editar | editar a fonte]Xurxo foi nomeado así en honor ao irmán da súa nai, o rei Xurxo I de Grecia.[1] De neno, gozou dunha saúde e fortaleza maior que a do seu irmán Nicolao. Podería describirse como o típico Romanov, alto, de bo parecer e cheo de alegría. Sempre andou facendo travesuras, xa que a súa nai tiña debilidade por el e permitíallo.[2] Como os seus irmáns, Xurxo recibiu unha educación espartana ao estilo inglés. Durmían en catres militares, levantábase ás seis da mañá e recibía un baño de auga fría, aínda que nalgunha ocasión podía utilizar a auga quente. As únicas trazas de ostentación que tiñan tanto Xurxo como Nicolao era unha icona rodeada de perlas e pedras preciosas.[3] Xurxo aprendeu da súa nai a importancia da vida familiar e grazas ao feliz matrimonio dos seus pais, tanto Xurxo como o resto dos seus irmáns creceron nunha atmosfera de amor e seguridade que non se podía ver noutras casas reais.[3] O 27 de maio de 1883, os pais de Xurxo foron coroados como Tsares de Rusia nunha cerimonia no Kremlin de Moscova. O Emperador e a Emperatriz recibiron unha homenaxe da Familia Imperial, incluídos os seus fillos, Nicolao e Xurxo. Esta foi a celebración máis importante ao longo da vida do Gran Duque.[4] A Familia Imperial residiu a maior parte do tempo baixo a seguridade do palacio de Gatchina.
Educación, carreira e saúde
[editar | editar a fonte]Xurxo era considerado como o máis intelixente dos fillos da parella imperial.[5] Xurxo e o seu irmán Nicolao compartían os mesmos titores, pero estudaban en estancias separadas. O seu titor de inglés, Charles Heath, tamén fora titor dos seus tíos, os Grandes Duques Sergei e Paulo. Ambos irmáns falaban inglés e francés con fluidez, así como un aceptable alemán e danés.[5] Xurxo mostrou signos dunha prometedora carreira na Armada antes de caer enfermo de tuberculose en 1890.[6]
O Emperador Alexandre e a súa dona María decidiron enviar aos dous irmáns Xurxo e Nicolao a unha viaxe de nove meses no Xapón en 1890. Xurxo puido ir como un cadete da Armada e Nicolao para completar a súa educación vendo algo do mundo. A súa nai esperaba que o clima cálido e o ár do mar melloraría a saúde de Xurxo. Ambos abandonaron Gatchina o 4 de novembro de 1890. A Emperatriz, que nunca se separara dos seus fillos durante tanto tempo, botounos en falta terriblemente: Non podes imaxinar como de triste e duro é estar sen ti, o meu anxo, e como doe profundamente pensar nesta longa separación, escribiu nunha ocasión.[7] Nicolao e Xurxo viaxaron en primeiro lugar nun buque de guerra ata Atenas onde uníuselles o seu curmán Xurxo de Grecia. Desde alí, viaxaron ata Exipto. Desde Bombai, na India, Nicolao telegrafou que seu irmán Xurxo tivera que permanecer no barco debido a un problema coa súa perna. A Emperatriz alarmouse: Non podes imaxinar a angustia que pasei nos últimos días.[8] Xurxo, de feito, sufriu unha bronquite e foi enviado a Atenas onde puido ser examinado polos doutores.[8]
Tsarévich
[editar | editar a fonte]En novembro de 1894, Alexandre III de Rusia finou e Nicolao II ascendeu ao trono. Nese momento, Nicolao non tiña fillos, e de acordo coas leis de sucesión do Imperio ruso, o Gran Duque Xurxo pasou a ser o novo tsarévich.[9] A saúde de Xurxo forzouno a instalarse en Likani en Xeorxia. Foi imposible para el regresar a San Petersburgo para o funeral do seu pai, xa que os doutores prohibíronllo.[10] Nicolao escribiulle: ...rezo constantemente por ti e pola túa pronta recuperación...[11] Xurxo tamén perdeuse o bautizo das fillas de Nicolao, Olga e Tatiana. Pouco despois do nacemento da terceira filla de Nicolao, María, en xuño de 1899, Xurxo escribiulle ao seu irmán: estou terriblemente triste de non poder ver as túas fillas nin coñecelas; pero que podo facer? Non é o meu destino, e todo é a vontade de Deus. [12]
Xurxo desfrutaba das visitas da Emperatriz viúva. En 1895 Xurxo e a súa nai visitaron Dinamarca. Non viran aos seus familiares dinamarqueses durante anos. A saúde de Xurxo empeorou de repente.[13] Como resultado prohibíuselle fumar e foi confinado na súa cama até que tivo as forzas suficientes para regresar a Likani.[14]
Morte
[editar | editar a fonte]Xurxo finou repentinamente o 9 de agosto de 1899, con 28 anos. Saíu só a dar unha volta en motocicleta e horas máis tarde, ao ver que non regresaba, o persoal mandou buscalo. Cando foi atopado xa era demasiado tarde. Unha campesiña descubriuno tirado a un lado da estrada, afogándose no seu sangue. Agarrouno nos seus brazo ata que morreu.[15] A noticia chegou ao tsar por telegrama e tivo que darlle a triste nova á súa nai.[15] A morte de Xurxo foi un duro golpe para a familia, que quedou completamente devastada pola traxedia.[16]
Devanceiros
[editar | editar a fonte]Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Lerche, Mandal, p.174
- ↑ Hall, p.93
- ↑ 3,0 3,1 Hall, p.61
- ↑ Hall, p.103
- ↑ 5,0 5,1 Hall, p.94
- ↑ Lerche, Mandal, p.181
- ↑ Hall, p.144
- ↑ 8,0 8,1 Hall, p.145
- ↑ Barkovets, Tenikhina, p.97
- ↑ Hall, p.165
- ↑ Maylunas, Mironenko, p.108
- ↑ Maylunas, Mironenko, p.172
- ↑ Maylunas, Mironenko, p.176
- ↑ Maylunas, Mironenko, p.119
- ↑ 15,0 15,1 Hall, p.186
- ↑ Hall, p.173
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Barkovets, A.I.; V.M.Tenikhina (2006). Empress Maria Fiodorovna. San Petersburgo: Abris Publishers. ISBN 0-85683-177-8.
- Hall, Coryne (1999). Little Mother of Russia - A Biography of Empress Marie Feodorovna. Londres: Shepheard-Walwyn (Publishers) Ltd. ISBN 978-0-85683-229-1.
- Korneva, Galina; Tatiana Cheboksarova (2006). Empress Maria Feodorovna's Favourite Residences in Russia and Denmark. San Petersburgo: Liki Rossi.
- Lerche, Anna; Marcus Mandal (2003). A Royal Family : The Story Of Christian IX And His European Descendants. Egmont Lademann A/S Dinamarca. ISBN 87-15-10957-7.
- Maylunas, Andrei; Sergei Mironenko (1997). A Lifelong Passion : Nicholas and Alexandra - Their Own Story. Londres: Phoenix. ISBN 0-7538-0044-6.
- Romanova, Xenia Alexandrovna, Grand Duchess (1899). Diary of Grand Duchess Xenia Alexandrovna for 1899. Arquivo Estatal Ruso, Moscova.
Outros artigos
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Xurxo Aleksandrovich Romanov  |
