A casa da Troia
| A casa da Troia Estudiantina | |
|---|---|
 PDF da 65ª edición | |
| Título orixinal | La casa de la Troya |
| Autor/a | Alejandro Pérez Lugín |
| Cuberta | Castelao (1ª ed.) [1] |
| Orixe | España |
| Lingua | lingua castelá |
| Xénero(s) | novela |
| Editorial | Librería de la Viuda de Gregorio Pueyo, Madrid. |
| Data de pub. | 1915 |
| Páxinas | 448 |
| Tradución | Ao galego: M. Pacheco (2020) |
| Na rede | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
A Casa da Troia,[2] orixinalmente La casa de la Troya. Estudiantina,[3] é unha coñecida e exitosa novela romántica do escritor Alejandro Pérez Lugín publicada en 1915, da que se fixeron múltiples reedicións, varias adaptacións ao teatro, cine e televisión e foi traducida a varias linguas. A acción desenvólvese en Santiago de Compostela. Na súa primeira edición a cuberta foi ilustrada por Castelao.[1] A obra, escrita en lingua castelá, está dedicada polo autor, fillo de santiaguesa e madrileño de nacemento, "A miña nai"[sic] (escrito así, en lingua galega).
Trama
[editar | editar a fonte]A obra narra a historia dun mozo da época, Gerardo Roquer, que leva unha vida desordenada en Madrid e é obrigado polo seu pai a estudar a carreira de Dereito na Universidade de Santiago de Compostela, algo que el interpreta como un desterro. Aínda que ao principio lle resulta difícil adaptarse á vida na que el ve como unha simple cidade de provincias, acabará establecendo boas relacións cos seus compañeiros de pensión (a chamada Casa de la Troya), e mesmo coñecerá o amor da súa vida, Carmiña de Castro Retén, unha moza que ten o pazo familiar en Sada.
Varios dos personaxes están baseados en persoas reais, como Enrique Labarta Pose, Carlos Pardo Pallín, Jacobo Gil Villanueva, Javier Puig Llamas ou Camilo Bargiela.[4]
Edicións e traducións
[editar | editar a fonte]A obra de Pérez Lugín foi un grande éxito na súa época. En 1925 as edicións do libro eran xa trinta e en 1946 existían setenta. En 1970 vendíanse en España 10 000 exemplares anuais da novela. En 1991 foi incluída na Biblioteca 114 (volumes 9 e 10). En 2004 foi incluída na Biblioteca Gallega de Autores en Castellano de La Voz de Galicia (vol. 7). En total foi reeditada máis dun cento de veces e traducida ao inglés, ao portugués, ao francés, ao italiano e ao danés.[5] En 2020 foi publicada por Auga Editora a tradución ao galego, de Mercedes Pacheco Vázquez.[2]
Adaptacións
[editar | editar a fonte]Foi adaptada a outros medios en varias ocasións: ao teatro, cinco veces ao cine (tres en España, unha nos Estados Unidos de América e unha en México)[6] e á televisión dúas veces (unha na Arxentina e outra en TVE):
- La casa de la Troya (1919), adaptación teatral de Manuel Linares Rivas e do propio Lugín, estreada no Teatro de la Comedia de Madrid o 26 de febreiro de 1919.
- La casa de la Troya (1925), filme de cine mudo dirixido por Manuel Noriega e o propio Lugín, coa actuación de Carmen Viance como Carmiña e Luis Peña Sánchez como Gerardo.[8]
- In Gay Madrid (1930), filme musical da Metro-Goldwyn-Mayer, dirixido por Robert Z. Leonard, cos actores Ramón Novarro e Dorothy Jordan.
- La casa de la Troya (1936), filme dirixido por Adolfo Aznar e José Vilá Vilamota, con Tony D'Algy como Gerardo e Isa de Navarra como Carmiña.[9]
- La casa de la Troya (1948), filme mexicano dirixido por Carlos Orellana, con Armando Calvo e Rosario Granados.
- A casa da Troia (1959), filme dirixido por Rafael Gil, o primeiro en cor e o máis popular de todos, con Arturo Fernández como Gerardo e Ana Esmeralda como Carmiña.[10]
- La casa de la Troya (1960), serie de televisión de 8 capítulos do Canal 9 arxentino, adaptada por Abel Santa Cruz, con Fernando Siro e Lolita Torres nos papeis principais.[11]
- La casa de la Troya (1965), do espazo televisivo Novela del lunes, de TVE, con Elisa Ramírez.
Polémica sobre a autoría
[editar | editar a fonte]Unha polémica contribuíu á popularidade da obra. En 1924 Pérez Lugín denunciou o xornalista José Signo, quen nun artigo no xornal vigués La Concordia afirmara que o autor da novela era o, daquela xa finado, Camilo Bargiela. O xornalista, defendido polo avogado Valentín Paz-Andrade, foi xulgado na Audiencia de Pontevedra en agosto de 1924 e condenado por inxurias. Pérez Lugín estivo defendido polo avogado Prudencio Landín Tobío, quen en 1925 publicou a obra La paternidad de La Casa de la Troya ante los tribunales de justicia.[12][13]
Galería de imaxes
[editar | editar a fonte]-
Rúa da Troia, 5,
Santiago de Compostela. -
The house of Troy, edición en inglés de 1922. -
La paternidad de La Casa de la Troya, 1925. -
Placa conmemorativa en Compostela.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Primeira edición Arquivado 26 de setembro de 2021 en Wayback Machine. na BNE.
- ↑ 2,0 2,1 A Casa da Troia (2020). Colección Fervenza. Auga Editora. ISBN 978-84-121795-0-7.
- ↑ Edicións de La casa de la Troya na Biblioteca Nacional de España.
- ↑ "A novela" Museo Casa da Troya.
- ↑ "Preséntanse novas edicións da novela “La Casa de la Troya” de Alejandro Pérez Lugín, por primeira vez en galego, italiano e danés" (19/5/2021). lacasadelatroya.gal.
- ↑ "‘La Casa de la Troya’ e o cinema" Compostela Filmada. Concello de Santiago de Compostela.
- ↑ Biblioteca Digital Hispánica Biblioteca Nacional de España.
- ↑ "La casa de la Troya · España 1925" Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes.
- ↑ "La casa de la Troya · España 1936" Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes.
- ↑ "La casa de la Troya · España 1959" Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes.
- ↑ Vaquero Argelés 2015, p. 600.
- ↑ Landín Tobío, P. (1925). La paternidad de La Casa de la Troya ante los tribunales de justicia. Madrid: Editorial Reus.
- ↑ Paramés Montenegro, C. (18/2/2007). "¿Escribió Lugín "La casa de la Troya"?". El Correo Gallego (en castelán).
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: A casa da Troia  |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Barreiro Noya, Alejandro (1948). La ruta de la Casa de la Troya. Estampas, sugestiones y recuerdos (en castelán). Madrid: Emos.
- Bonet Correa, Antonio (2013). "Santiago de Compostela en tiempos de La Casa de la Troya". Biblio 3W (en castelán) (UB). XVIII (1052). ISSN 1138-9796.
- Caamaño Bournacell, J. (1967). Ficción y realidad en La Casa de la Troya. La historia familiar de Rosalía en la Estudiantina de Pérez Lugín (en castelán). Porto y Cía.
- García-Bodaño, Salvador (1995). "A Compostela universitaria nas páxinas de La Casa de la Troya". Gallaecia Fulget (1495-1995). USC. pp. 592–597. ISBN 84-8121-304-7.
- Labrador, J. M. (1999). "Bibliografía crítica de Alejandro Pérez Lugín". Dicenda. Cuadernos de Filología Hispánica (en castelán) (17): 89–118. ISSN 0212-2952.
- López, Yolanda (2000). "Santiago de Compostela en el cine: las adaptaciones cinematográficas de La Casa de la Troya". Galicia-Cuba: un patrimonio cultural de referencias y confluencias (en castelán). do Castro. pp. 243–252. ISBN 84-7492-973-3.
- Nieto Iglesias, José (1982). ¿Qué es La casa la Troya?: testimonio del hijo del "Nietiño" (en castelán). Madrid: Ediciones Partenón. ISBN 84-7119-058-9.
- Vaquero Argelés, María (2015). "La Casa de la Troya. Una visión de Galicia en papel y en nitrato". Madrygal (en castelán) (18): 591–602. ISSN 1138-9664.
- Varela Jácome, Benito (2005). "Pérez Lugín, Alejandro". Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada (DVD). El Progreso. ISBN 84-87804-88-8.
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Museo Casa da Troya Concello, USC, Deputación, Xunta etc
- Páxina sobre a novela Editorial Camiño do Faro.