Adolf Heusinger

Adolf Heusinger
	;
Biografía
Nacemento	4 de agosto de 1897 ; Holzminden, Alemaña
Morte	30 de novembro de 1982 (85 anos); Colonia, Alemaña
Inspetor-Geral da Bundeswehr (pt)
	1 de xuño de 1957 – 1 de abril de 1964 ; ← sen valor – Friedrich Albert Foertsch →
Datos persoais
Educación	Gymnasium Julianum (en) (1911–1915); Campe-Gymnasium Holzminden (en) (1907–1910); Universidade de Gotinga - xurisprudencia, Ciências do Estado (pt)
Actividade
Campo de traballo	Exército e xestión estratéxica
Lugar de traballo	Berlín ; Washington, D.C.
Ocupación	oficial, career soldier (en) , conselleiro
Período de actividade	1915 -
Carreira militar
Lealdade	Alemaña nazi e Alemaña
Rama militar	Deutsches Heer (pt) , Exército Imperial Alemán e Heer
Rango militar	Xeneral (1957–)
Conflito	Primeira guerra mundial ; segunda guerra mundial
Participou en
1 de decembro de 1945	International Military Tribunal (en)
Familia
Irmáns	Bruno Heusinger
Premios
	(1963) Gran Cruz do Mérito con Estrela e Cinto do Mérito da República Federal de Alemaña; (15 de outubro de 1960) Commander of the Legion of Merit (en) ; (20 de xullo de 1944) Wound Badge of 20 July 1944 in Silver (en) ; (1918) Wound Badge (1918) in Black (en) ; Cruz de Ferro; Cruz de Honra (pt) ; Medalha Militar de Longo Serviço (pt) ; Cruz ao Mérito de Guerra; Orde do Mérito da República de Hungría; Orde do Mérito da República Federal de Alemaña; Cross of Honour (Reuss) (en) ; Lexión do Mérito; War Merit Cross (Brunswick) (en) ; Ordem da Cruz da Liberdade (pt) ; Ordem da Coroa da Itália (pt) ; Cruz Germânica (pt) ;

Adolf Heusinger, nado en Holzminden na Baixa Saxonia, daquela no Imperio Alemán, o 4 de agosto de 1897 e finado en Colonia, 30 de novembro de 1982, entón na Alemaña Occidental (RFA) foi un xeneral alemán.

Despois de loitar na primeira guerra mundial, dirixiu a Operationsabteilung da Wehrmacht (Departamento de Operacións) de 1940 a 1944 na Alemaña nazi. Despois da Segunda guerra mundial estivo entre os creadores da nova Bundeswehr da RFA, da que chegou a ser inspector xeral en 1957. De 1960 a 1964 presidiu o Comité Militar da OTAN en Washington.^[1]

Biografía

Xuventude

Adolf Heusinger naceu en Holzminden, no Ducado de Brunswick, no Imperio Alemán. Ingresou no Exército Imperial Alemán o 17 de xuño de 1915 e foi destinado ao 7. Thüringisches Infanterie-Regiment Nr. 96, un rexemento de infantaría da rexión de Turinxia (incluíndo o principado de Reuss). Foi ascendido a abandeirado o 31 de marzo de 1916 e tenente o 4 de xullo de 1916. Foi ferido en combate en Verdún e Flandres e foi feito prisioneiro polos británicos o 31 de xullo de 1917. Durante a primeira guerra mundial, foi condecorado coa Cruz de Ferro Prusiana de 2ª clase e a Cruz de Ferro de 1ª clase, coa Cruz de Mérito de Guerra de Brunswick de 2ª clase, a Medalla de Prata Reuss con espadas de Mérito, a Cruz de Honra de clase Reuss III con espadas. e o distintivo para os feridos.

Despois da Primeira guerra mundial e despois de ser liberado do cativerio inglés, Heusinger regresou a Alemaña e entrou na Reichswehr, o pequeno exército alemán de 100.000 homes, permitido polo Tratado de Versalles. En outubro de 1931 foi destinado ao persoal operativo do Truppenamt no ministerio da Reichswehr, o Ministerio de Defensa. O Truppenamt serviu como estado maior alemán durante a era da República de Weimar e, como tal, o Tratado de Versalles prohibiu esa institución. As promocións foron lentas na pequena Reichswehr.

Militar do III Reich

Heusinger foi nomeado tenente en abril de 1925 e capitán en outubro de 1932. Traballou en Berlín co Truppenamt até agosto de 1934; entón foi nomeado director de operacións da 11ª división en outubro de 1935, cargo que ocupou até agosto de 1937. Mentres tanto, foi ascendido a maior en marzo de 1936. Co ascenso da Alemaña nazi e a asunción do poder de Adolf Hitler, o Estado Maior alemán restableceuse oficialmente. En agosto de 1937, Heusinger converteuse en oficial do Estado Maior, sendo tenente coronel en abril de 1939. O 15 de outubro de 1940 chegou a ser xefe de gabinete.

Segunda guerra mundial

Co estalido da Segunda guerra mundial, o alto mando do exército alemán (Oberkommando des Heeres) asumiu a organización bélica alemá. Heusinger participou na planificación de operacións en Polonia, Dinamarca, Noruega, Francia e Holanda. Foi ascendido a coronel o 1 de agosto de 1940 e converteuse en xefe do Departamento de Operacións en outubro de 1940, o que o converteu no terceiro na xerarquía de planificación do exército, despois do xefe de Estado Maior, o xeneral Franz Halder, e o seu adxunto, o xeneral Friedrich Paulus.

Despois da operación Barbarossa en xuño de 1941, o OKH converteuse no líder na planificación de operacións nese escenario. Halder foi substituído en setembro de 1942 polo xeneral Kurt Zeitzler, mentres que Paulus abandonou o cuartel xeral do exército en decembro de 1941, sendo substituído en xaneiro de 1942 polo xeneral Gunther Blumentritt.

Heusinger, que seguía sendo xefe da División de Operacións, foi ascendido a xeneral de división o 1 de xaneiro de 1942 e a tenente xeneral o 1 de xaneiro de 1943.

Atentado contra Hitler

En xuño de 1944, o xeneral Zeitzler caeu enfermo e o 10 de xuño Heusinger asumiu temporalmente o cargo de xefe do Estado Maior do Exército. Baixo este cargo, participou na reunión de planificación con Adolf Hitler na Wolfsschanze, o 20 de xullo de 1944, o día do atentado ao Führer; estaba de pé xunto a Hitler cando estalou a bomba, colocada polo coronel Claus von Stauffenberg. Tamén el coñecía e aprobou o plan para o ataque, pero non participou no plan operativo nin na súa execución.^[2]

Heusinger foi hospitalizado inmediatamente polas feridas sufridas na explosión, sendo detido e interrogado pola Gestapo para determinar o seu posible papel na conspiración. Aínda que había evidencias de contactos entre Heusinger e moitos dos conspiradores, iso non foi suficiente para conectalo directamente co complot e foi liberado en outubro de 1944. Porén, non se lle concedeu ningún outro encargo durante a Segunda guerra mundial até o 25 de marzo de 1945, cando foi nomeado xefe das forzas armadas no ámbito da cartografía. Foi feito prisioneiro polos aliados en maio de 1945.

Despois da guerra

Despois de ser prisioneiro de guerra de 1945 a 1947, Heusinger declarou durante os xuízos de Nuremberg. En 1950, converteuse en conselleiro de asuntos militares de Konrad Adenauer, chanceler da Alemaña Occidental. Serviu en Amt Blank, a oficina dirixida por Theodor Blank, que se convertería no Ministerio de Defensa de Alemaña Occidental en 1955.

Coa creación da Bundeswehr en 1955, Heusinger restituiu o servizo militar; chegou a ser tenente xeneral das forzas armadas e presidente do consello militar. En marzo de 1957, entregou o cargo de xefe do departamento das forzas armadas a Hans Speidel.

Pouco despois, en xuño de 1957, Heusinger foi ascendido a xeneral e nomeado primeiro inspector xeral da Bundeswehr, ocupando este cargo até marzo de 1961. En decembro de 1960, a URSS baixo a presidencia de Nikita Khushchev solicitou a súa extradición por crimes de guerra, entre eles o asasinato de 600 civís en Staryi Crym en Crimea.^[3] En abril de 1961 foi nomeado presidente do Comité Militar da OTAN en Washington.^[4] En 1964 retirouse deste cargo. Heusinger morreu en Colonia o 30 de novembro de 1982.

Notas

↑ "Adolf Heusinger: la historia del general nazi que acabó dirigiendo la OTAN". elconfidencial.com (en castelán). 2016-01-10. Consultado o 2022-08-09.
↑ Henrik Eberle, Matthias Uhl, Il dossier Hitler: La biografia segreta del Führer ordinata da Stalin, 2017. (en italiano)
↑ odvn. "Het werven van Duitse Nazi’s bij de NAVO ; Pensioenactivist" (en neerlandés). Consultado o 2022-08-09.
↑ odvn. "Het werven van Duitse Nazi’s bij de NAVO ; Pensioenactivist" (en neerlandés). Consultado o 2022-08-09.

Véxase tamén

Outros artigos

Ligazóns externas

"Adolf Heusinger". www.dhm.de/ (en alemán).
"Adolf Bruno Heisenger". ww2gravestone.com (en inglés).

[1] "Adolf Heusinger: la historia del general nazi que acabó dirigiendo la OTAN". elconfidencial.com (en castelán). 2016-01-10. Consultado o 2022-08-09.

[2] Henrik Eberle, Matthias Uhl, Il dossier Hitler: La biografia segreta del Führer ordinata da Stalin, 2017. (en italiano)

[3] vn. "Het werven van Duitse Nazi’s bij de NAVO ; Pensioenactivist" (en neerlandés). Consultado o 2022-08-09.

[4] vn. "Het werven van Duitse Nazi’s bij de NAVO ; Pensioenactivist" (en neerlandés). Consultado o 2022-08-09.

[1]

[2]

[3]

[4]