Aguilar de Campoo
Localización | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Estado | España | ||||
Comunidade autónoma | Castela e León | ||||
Provincia | provincia de Palencia | ||||
Capital | Aguilar de Campóo | ||||
Poboación | |||||
Poboación | 6.733 (2023) (219,89 hab./km²) | ||||
Xeografía | |||||
Parte de | |||||
Superficie | 30,62 km² | ||||
Altitude | 892 m | ||||
Comparte fronteira con | |||||
Creación | 1255 | ||||
Santo padrón | Xoán o Bautista | ||||
Organización política | |||||
• Alcaldesa | Maria Jose Ortega Gomez (en) | ||||
Identificador descritivo | |||||
Código postal | 34800 | ||||
Fuso horario | |||||
Código INE | 34004 | ||||
Páxina web | aguilardecampoo.es | ||||
Aguilar de Campoo é un concello español da provincia de Palencia (Castela e León). A súa poboación é de 7 160 habitantes (INE 2013). O municipio é coñecido pola súa industria galleteira, a máis importante de España, e porque nel se atopa o encoro de Aguilar.
É unha das localidades do Camiño de Santiago do Norte, na Ruta do Besaya.
Etimoloxía
[editar | editar a fonte]O topónimo Campoo provén do topónimo latino Campodium, "val". Está moi estendido en toda a comarca histórica de Campoo-Los Valles: Alto Campoo, Hermandad de Campoo de Suso, Campoo de Enmedio e Campoo de Yuso. O termo Aguilar fai referencia á antiga colonia de aguias presentes na zona.
Xeografía
[editar | editar a fonte]Está a unha distancia de 99 km de Palencia, capital da provincia, e a 102 km de Santander (Cantabria). Atópase na ribeira do río Pisuerga, na comarca da Montaña Palentina e inmersa no territorio histórico de Campoo.
Industria
[editar | editar a fonte]Na historia máis recente cabe destacar a industria galleteira na vila. Nos anos 60 houbo en Aguilar cinco fábricas de galletas: Gullón, Ruvil, Fontaneda, Tefe e Fontibre (9 de cada 10 galletas que se consumían en España saían das fábricas aguilarenses). Na actualidade existen tres fábricas galleteras na vila: Galletas Gullón 1, Galletas Gullón 2 e Forno de Galletas Aguilar (Grupo Siro). Recentemente, púxose en marcha unha nova fábrica de alimentación (Produtos Alimenticios La Familia-pan de molde), pertencente tamén ao Grupo Siro.
Cabe apuntar as importantes revoltas na primavera de 2003 cando a multinacional United Biscuits, que comprara a fábrica de Galletas Fontaneda cinco anos antes, quixo pechala deixando sen traballo a preto de 300 persoas (destacar que no ERE dos anos 90 xa houbo 300 despedimentos e que nos anos gloriosos da fábrica, chegou a haber ata 1000 obreiros na mesma). Os traballadores de Fontaneda recibiron o apoio de toda a provincia, e o seu símbolo dunha galleta na que se lía "Fontaneda es de Aguilar" (a palabra "Aguilar" estaba troquelada en todas as galletas María) percorreu toda a península. Grazas ao bo facer do Grupo Siro, a fábrica segue funcionando, pero xa sen a marca Fontaneda.
Esta actividade, que comezou a partir dos reposteros locais, que as elaboraban co trigo de Castela e o azucre e outros produtos das antigas colonias españolas, importados polo porto de Santander, segue constituíndo unha das principais industrias de Aguilar de Campoo.
Aguilar sempre estivo moi vinculada á industria alimentaria, pero tamén cabe destacar unha empresa dedicada á industria química sendo das máis lonxevas da vila. Loga Colas y Adhesivos permanece instalada desde mediados dos anos 50, orixinariamente dedicada á fabricación de xabóns.
O municipio alberga tamén un importante encoro que ocupa unha superficie próxima ás 1 650 hectáreas e ten unha capacidade de 249 millóns de metros cúbicos de auga, trátase do Pantano de Aguilar. Este encoro permite a produción de enerxía eléctrica e a práctica de deportes náuticos.
O turismo cultural e rural atópase actualmente nunha fase de grande expansión neste municipio e a súa comarca, como a SCEAC, Semana de Cine de Aguilar, que leva xa máis de dez anos levándose a cabo, ou o veterano Encontro Internacional de Artistas Rueiros (ARCA) que en agosto de 2009 celebrou a súa quincuaxésima edición.
Patrimonio
[editar | editar a fonte]A vila de Aguilar de Campoo posúe un importante patrimonio artístico e cultural no que destacan moi notables edificacións de carácter relixioso, civil e militar de estilos románico, gótico e renacentista, así como as razoablemente ben conservadas ruínas de elementos defensivos e militares. Entre eles destacan:
- Mosteiro de Santa María a Real: antigo cenobio da orde Premonstratense que acolle a sede da Fundación homónima, o Centro de Estudos do Románico e o Museo do Territorio e do Románico.
- Colexiata de San Miguel
- Castelo medieval
- Mosteiro de Santa Clara
- Praza Maior: ademais da Colexiata, atópanse varios palacios, entre eles o dos Marqueses de Aguilar (de estilo barroco), o dos Fontaneda, casaróns de estilo señorial cántabro (con amplas galerías mirando cara ao sur), a "casa de las siete linajes" etc.
- Palacio dos Marqueses de Aguilar de Campoo (do que se conserva unha das súas ás)
- Igrexa de Santa Cecilia
- Igrexa de Santa Clara
- Murallas medievais: conservándose aínda seis da sete portas que en orixe tivo a vila. Estas son a Porta de Reinosa (conserva unha lápida hebrea), a da Tobalina, a de Barbacana ou Paseo Real, a do Portazgo, a da Cascajera e a de San Roque.
- Pontes sobre o río Pisuerga: cabe destacar a impoñente Ponte Maior e a ponte do Portazgo, ambos de orixe medieval; a ponte do Muíño Turruntero; a ponte das Tenerías; e a ponte da Teja. Ademais doutros de moderna construción.
A vila de Aguilar de Campoo foi declarada Conxunto Histórico-Artístico o 20 de xaneiro de 1966.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Aguilar de Campoo |