Albert Szent-Györgyi

Albert Szent-Györgyi

Nome orixinal	(hu) Nagyrápolti Szent Györgyi Albert (hu) Szent-Györgyi Albert
Biografía
Nacemento	(hu) Albert Imre Szent-Györgyi 16 de setembro de 1893 Budapest, Hungría
Morte	22 de outubro de 1986 (93 anos) Woods Hole, Estados Unidos de América (pt)
Causa da morte	insuficiencia renal
Lugar de sepultura	Woods Hole Village Cemetery (en)
Membro da Asemblea Nacional de Hungría
4 de novembro de 1945 – 1947 Lexislatura: 1945-1947 legislative term (en)
Member of the Provisional National Assembly (en)
2 de abril de 1945 – 3 de novembro de 1945
Member of the Hungarian upper chamber (en)
1939 – 1943
Datos persoais
Educación	Fitzwilliam College, Cambridge (pt) - Doutor en filosofía (–1927) Universidade Eötvös Loránd - medicina (1911–1917)
Director de tese	Hartog Jacob Hamburger
Actividade
Campo de traballo	Bioquímica e Fisioloxía
Lugar de traballo	Budapest
Ocupación	bioquímico, profesor universitario, activista pola paz, médico, químico, político, fisiólogo
Empregador	Universidade de Szeged (1931–1945) Fitzwilliam College, Cambridge (pt) (1926–1930) Universidade de Groningen, Privatdozent. University Medical Center Groningen (en) (1925–1926) Universidade de Groningen (1922–1926) Universidade de Leiden (1920–1922)
Partido político	político independente
Membro de	Academia de Ciencias de Hungría Academia de Ciencias de Rusia Leopoldina Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Academia Pontificia das Ciencias Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos
Influencias	Hartog Jacob Hamburger
Carreira militar
Conflito	Primeira guerra mundial
Instrumento	Piano
Familia
Cónxuxe	Kornélia Demény June Susan Wichterman Márta Borbíró Marcia Houston
Nai	Jozefina Lenhossék
Parentes	György Libik, xenro Mihály Lenhossék, tío
Premios
(1961)  honorary doctor of the University of Bordeaux (en) (1954)  Premio Albert Lasker de Investigación Médica Básica (1946)  Premio Cameron de Terapéutica da Universidade de Edimburgo (1939)  Medalha August Wilhelm von Hofmann (pt) (1938)  doutor honoris causa pola Universidade de París (1937)  Premio Nobel en Fisioloxía ou Medicina (1937)  Corvin Wreath (en)  membro de honra da Real Sociedade de Edimburgo
Sinatura
Descrito pola fonte	Obálky knih, Medvik >>>:Szent-Györgyi, Albert, 1893-1986,

Albert Szent-Györgyi de Nagyrápolt, nado en Budapest o 16 de setembro de 1893 e finado en Woods Hole, Massachusetts, o 22 de outubro de 1986, foi un fisiólogo húngaro, galardoado co Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina en 1937.

O seu pai, Miklós Szent-Györgyi era terratenente. A súa nai, Jozefin, era filla de József Lenhossék e irmá de Mihály Lenhossék, ambos profesores de anatomía na Universidade de Budapest.

Os traballos de Szent-Györgyi estiveron relacionados coa química da respiración. Na Universidade de Szeged, empregou o pemento como fonte de vitamina C (o L-enantiómero do ácido ascórbico) e deuse conta da súa actividade contra o escorbuto. Estudou a oxidación celular e descubriu a vitamina C en 1927.

En 1937 recibiu o Premio Nobel de Fisioloxía e Medicina polos seus descubrimentos en relación cos procesos de combustión biolóxica, en especial os referidos á vitamina C e a catalese do ácido fumárico.

Traxectoria

Naceu o 16 de setembro de 1893 na cidade de Budapest, naqueles momentos dentro do Imperio Austrohúngaro e hoxe en día capital de Hungría. Iniciou os seus estudos de medicina na Universidade de Budapest, que combinou coas súas propias investigacións no laboratorio químico do seu tío. Debido á primeira guerra mundial, onde serviu como médico, tivo que interromper os seus estudos. Durante a Gran Guerra disparouse nun pé para abandonar a fronte, feito que lle permitiu finalizar os seus estudos o ano 1917.

Iniciou a súa investigación científica na cidade de Pozsony, hoxe en día Bratislava. Cando a cidade pasou a formar parte de Checoslovaquia en xaneiro de 1919, abandonou a vila xunto á maior parte de poboación de orixe húngara. Posteriormente desenvolveu a súa investigación na Universidade de Groningen, centrándose na química da respiración celular. Grazas a estes traballos e a unha bolsa da Fundación Rockefeller viaxou á Universidade de Cambridge, onde recibiu o doutoramento en 1927 polo seu traballo no illamento do "ácido hexurónico", hoxe en día denominado Vitamina C.

Posteriormente, na Universidade de Szeged utilizou o pemento (Capsicum annuum) como fonte de vitamina C (o L-enantiómero do ácido ascórbico) e deuse conta da súa actividade anti-escorbútica. O ano 1937 foi galardoado co premio Nobel de Medicina e Fisioloxía «polo seu descubrimento relacionado cos procesos de combustión biolóxica, con especial referencia á vitamina C e á catalese dos ácidos fumáricos».

Durante a segunda guerra mundial participou activamente na Resistencia Húngara. Aínda que Hungría se aliara coas potencias do Eixo, o primeiro ministro húngaro Miklós Kállay enviou a Szent-Györgyi á cidade de Istambul o ano 1944 para realizar negociacións secretas cos Aliados.

Adolf Hitler ditou unha orde de detención contra Szent-Györgyi, pero este escapou da Gestapo e permaneceu agochado dous anos. Despois da guerra recuperou o seu posto e mesmo se especulou coa posibilidade de que os soviéticos o nomeasen primeiro ministro, polo que se afiliou ao Partido Comunista de Hungría e foi elixido membro do Parlamento á vez que creou o laboratorio de Bioquímica da Universidade de Budapest e restableceu a Academia de Ciencias de Hungría. Descontento co goberno, emigrou aos Estados Unidos o ano 1947, sendo nomeado cidadán americano o ano 1955.

Durante a súa estancia en norteamérica, creou o seu propio laboratorio na cidade de Woods Hole, situada no estado de Massachusetts e iniciou as súas investigacións sobre o cancro, desenvolvendo teorías sobre física cuántica aplicadas á bioquímica desta enfermidade. Durante a década de 1970 a súa procura conduciuno a deducir que os radicais libres eran unha causa potencial do cancro.

Morreu o 22 de outubro de 1986.