Antonio García Bellido

Antonio García Bellido
Biografía
Nacemento	10 de febreiro de 1903 ; Villanueva de los Infantes, España
Morte	26 de setembro de 1972 (69 anos); Madrid, España
Catedrático
Catedrático de universidade
Datos persoais
Educación	Universidade de Madrid
Actividade
Campo de traballo	Colonización grega
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	arqueólogo clásico, profesor universitario, historiador
Empregador	Universidade Complutense de Madrid
Membro de	The Hispanic Society of America (pt) (1946–); Real Academia de la Historia (1945–); Archaeological Society of Berlin (en) (1940–); Instituto Arqueolóxico Alemán (ordinary member (en) ) (1934–)
Profesores	José Ramón Mélida (pt) , Manuel Gómez Moreno (pt) , Hugo Obermaier, Elías Tormo Monzó e Gerhart Rodenwaldt
Alumnos	José María Blázquez Martínez
Participou en
1933	Cruceiro universitario polo Mediterráneo de 1933
Obra
Doutorando	Antonio Blanco Freijeiro
Familia
Cónxuxe	Carmen García de Diego López
Fillos	Antonio García-Bellido, María Paz García-Bellido
Premios
	(1989) Medalla García-Cabrerizo; (1964) Gran Cruz de Afonso X o Sabio; (1961) honorary doctor of the University of Bordeaux (en) ;
Descrito pola fonte	Diccionario Akal de Historiadores españoles contemporáneos (2002) (en) , (sec:García Bellido Ochando, Antonio, p.273-274)

Antonio García Bellido, nado en Villanueva de los Infantes (Cidade Real) o 10 de febreiro de 1903 e finado en Madrid o 26 de setembro de 1972, foi un arqueólogo español.

Traxectoria

Estudou Filosofía e Letras en Madrid, onde tivo como mestres, entre outros, a José Ramón Mélida, Manuel Gómez Moreno, Hugo Obermaier e Elías Tormo, quen dirixiu a súa tese doutoral sobre os Churriguera e que foi mentor seu para o ingreso na Real Academia da Historia. Esta formación inicial en Historia da Arte tivo a súa importancia metodolóxica para posteriores traballos sobre o urbanismo e a arquitectura do mundo antigo, a cerámica grega ou a escultura romana.

En 1931 obtivo a cátedra de Arqueoloxía Clásica na Universidade de Madrid, e tras a guerra civil iniciou dous novos campos de investigación: a colonización grega, fenicia e púnica en Occidente, e a arqueoloxía dos pobos prerromanos do Norte peninsular, neste caso participando nas escavacións que Juan Uría Riu, da Universidade de Oviedo, promovera no castro de Coaña.

En 1949 sae a súa obra Esculturas romanas de España y Portugal, publicada polo Consello Superior de Investigacións Científicas, institución na que fundaría, dous anos despois, o Instituto de Arqueoloxía Rodrigo Caro, onde sairía, á súa vez, a revista Archivo Español de Arqueología, converténdose, desde entón, ambas as dúas, institución e publicación, no duplo núcleo de toda a actividade de García Bellido, centrada xa fundamentalmente en todos os aspectos do mundo hispanorromano.

Paralelamente producirase o seu recoñecemento internacional polo seu labor como arqueólogo e historiador: doutor honoris causa pola Universidade de Bordeos, ingreso na Academie de Inscriptions et Belles Letres, membro da Hispanic Society of New York e da Comisión histórica da UNESCO, entre outras moitas distincións.

Actualmente considérase a García Bellido coma un dos grandes impulsores dos estudos de Arqueoloxía Clásica en España e coma creador de frutíferas liñas de investigación na Arqueoloxía hispanorromana.