Carlos Martínez-Barbeito
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1913  A Coruña, España |
| Morte | 10 de abril de 1997 (83/84 anos) A Coruña, España |
| Educación | Universidade de Santiago de Compostela |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor |
| Membro de | |
| Familia | |
| Nai | María Barbeito |
| Irmáns | Isabel Martínez-Barbeito |
| Premios | |
| |
   | |
Carlos Martínez-Barbeito Morás, nado na Coruña en 1913 e finado na mesma cidade o 10 de abril de 1997, foi un escritor galego en lingua castelá.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Foi neto do historiador Andrés Martínez Salazar e do tipógrafo e poeta Avelino Barbeito, fillo da pedagoga e escritora María Barbeito e de Juan Martínez Morás e irmán do empresario e construtor Juan María Martínez-Barbeito (n. 1911)[1][2] e mais da arquiveira e bibliotecaria do Concello da Coruña Isabel Martínez-Barbeito (n. 1918).
Cursou estudos de Filosofía e Letras e Dereito na Universidade de Santiago de Compostela, onde coñeceu a Federico García Lorca na visita que fixo a Galicia en 1933. Este encontro convenceuno para trasladarse a Madrid. Alí licenciouse en Dereito e contactou cos principais intelectuais da época.
En abril de 1939, poucos días despois da entrada das tropas franquistas en Madrid e do final da guerra civil, Carlos Martínez Barbeito xunto cos escritores Félix Ros e Carlos Sentís, identificándose como membros do Servicio Nacional de Prensa y Propaganda do novo réxime, entraron no piso de Juan Ramón Jiménez e Zenobia Camprubí, no número 38 da rúa Padilla e intimidaron a persoa que quedara ao coidado da casa, rexistraron e requisaron canto quixeron, sen dar explicacións nin dar rexistro do confiscado, no que foi un verdadeiro saqueo.[3][4] Martínez Barbeito diría que se xuntara con ese grupo "espontáneamente" sen ter que ver co resto do grupo e que a súa participación no suceso era para consevar o requisado «por manos cuidadosas»[5] Entre o roubado figuraba o diario de Marga Gil, que empezara a saír no diario ABC en febreiro de 1997[6], meses antes da morte de Martínez Barbeito; aínda segue desaparecido o orixinal do debuxo que Daniel Vázquez Díaz fixo en 1916 de Juan Ramón Jiménez e que en 1980 ilustraría o billete de 2000 pesetas.[7]
Despois da guerra civil española traballou como crítico literario de Radio Nacional de España en Barcelona e foi secretario xeral da Metro-Goldwyn-Mayer en España. De volta en Madrid, desempeñou cargos relacionados coa cultura en Televisión Española. En 1968 foi nomeado director do Museo de América, cargo que ocupou ata 1980.
Regresou á Coruña, onde foi presidente da Real Academia Galega de Belas Artes entre 1984 e 1988. Foi tamén membro correspondente da Real Academia Galega.[8] En 1974 ingresou na Real Academia Galega de Xurisprudencia e Lexislación cun discurso sobre a fundación do Ilustre Colexio de Avogados da Coruña no ano 1760 no inicio do reinado de Carlos III[9]
A súa paixón pola lectura levouno a reunir unha biblioteca de 13.000 obras. Na actualidade a Biblioteca Carlos Martínez Barbeito está despositada na Fundación Barrié: conta con algo máis de 11.000 volumes de obras relativas a Galicia, impresas en Galicia ou de autor galego, e cronoloxicamente a biblioteca abrangue títulos dos séculos XVI a mediados do XX.[10]
Vida persoal
[editar | editar a fonte]En 1946 casou con Ana María Álvarez de Sotomayor y Castro, filla do pintor Fernando Álvarez de Sotomayor.[11][12]
Distincións
[editar | editar a fonte]Obras
[editar | editar a fonte]Poesía
[editar | editar a fonte]- Cuartilla, 1932.
Novela
[editar | editar a fonte]- El bosque de Ancines, 1947 (finalista do Premio Nadal 1945).[13] Levada ao cinema por Pedro Olea, con guión do propio director e de Juan Antonio Porto, co título de El bosque del lobo (estreada no ano 1971).
- Las pasiones artificiales, 1950 (finalista no Premio Nadal 1948).
Ensaio
[editar | editar a fonte]
- Consideraciones sobre lo humano, lo clásico y lo lírico en la poesía de Lope de Vega, 1940.
- Unos parentescos insospechados (entre Rosalía de Castro, Concepción Arenal y Emilia Pardo Bazán), 1950.
- Macías el Enamorado y Juan Rodríguez del Padrón, Editorial de los Bibliófilos Gallegos, 1951.
- Galicia, Ediciones Destino, 1957.
- Noticia genealógica de D. José Cornide, 1959.
- Informaciones genealógicas del Archivo Municipal de La Coruña, 1959.
- Escudos reales, municipales y nobiliario de La Coruña y su tierra, 1967.
- Vida y leyenda de San Pedro de Mezonzo, 1968.
- Colmeiro, 1975.
- Mariñán; San Salvador de Bergondo; Bergondo, 1978.
- Torres, pazos y linajes de la provincia de La Coruña, 1978 (434 páxinas).
- El auto gallego en la historia, en los tratadistas y en la práctica forense, 1984.
- El escudo de La Coruña, 1985 (artigo na Revista del Instituto José Cornide de Estudios Coruñeses).
- Torres, pazos y linajes de la provincia de La Coruña, 1986 (807 páxinas).
- Historias de familia: (Líneas Reales), 1990.
- Bibliografía gallega de genealogía y heráldica, 1995.
- La Coruña a vista de gaviota y a ras de tierra, 1998 (editado postumamente con fotografías de Carlos Picallo).
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Carlos Fernández (11 de novembro de 2002). "El constructor de A Coruña". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 2023-02-14.
- ↑ Alonso, Jose Carlos (2018-02-19). "Viviendas de Claudio y cine en la calle Vales Villamarín de A Coruña – Años 60 – Juan María Martínez-Barbeito, ingeniero". As Xubias Os Castros A Gaiteira (en castelán). Consultado o 2023-02-23.
- ↑ Alarcón Sierra, R. (2006). "Juan Ramón ante la guerra". En Javier Blasco e Antonio Piedra. Juan Ramón Jiménez. Premio Nobel 1956 (PDF). Madrid: Residencia de Estudiantes/Sociedad Estatal de Conmemoraciones Culturales. p. 357. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 09 de febreiro de 2023. Consultado o 09 de febreiro de 2023.
- ↑ Fernández, Víctor (10 de febreiro de 2022). "Juan Ramón Jiménez y los tres ladrones: el misterio del cuadro desaparecido". La Razón (en castelán). Consultado o 2023-02-09.
- ↑ González Ródenas, Soledad (2005). Juan Ramón Jiménez a través de su biblioteca: lecturas y traducciones en lengua francesa e inglesa (1881-1936) (en castelán). Universidad de Sevilla. ISBN 978-84-472-0866-1.
- ↑ Palau de Nemes, Graciela (2004). "Nuevos datos inéditos sobre el suicidio de la escultora Marga Gil Roësset (1908-1932) por amor a Juan Ramón Jiménez". En Juan de la Cuesta. Actas del XIV Congreso de la Asociación Internacional de Hispanistas: New York, 16-21 de julio de 2001 (PDF). Madrid: Centro Virtual Cervantes. pp. 413–418.
- ↑ "El retrato de Juan Ramón Jiménez que se perdió para siempre por Víctor Fernández • Mirador de les arts,". Mirador de les arts, (en castelán). 2020-08-24. Consultado o 2023-02-16.
- ↑ "Membros correspondentes". Real Academia Galega.
- ↑ "La fundación del Ilustre Colegio de Abogados de La Coruña" (PDF). Real Academia Galega de Xurisprudencia e Lexislación. Consultado o 16 de febreiro de 2023.
- ↑ "Fundación Barrié". fundacionbarrie.org. Consultado o 2023-02-14.
- ↑ "Ana María, hija del pintor" Museo do Prado (en castelán).
- ↑ Siro (8/9/2013). "Sotomayor" La Voz de Galicia.
- ↑ En 2004 foi incluída na Biblioteca Gallega de Autores en Castellano de La Voz de Galicia
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- "Martínez-Barbeito Morás, Carlos". Dicionario biográfico de Galicia 2. Ir Indo Edicións. 2010-2011. p. 289.
- "Martínez-Barbeito Morás, Carlos". Enciclopedia Galega Universal. Ir Indo. 1999-2002. ISBN 84-7680-288-9.
- "Martínez-Barbeito y Morás, Carlos". Gran Enciclopedia Galega (DVD). El Progreso. 2005. ISBN 84-87804-88-8.
- Couceiro Freijomil, A. (1952). "Martínez Barbeito, Carlos". Diccionario bio-bibliográfico de escritores (en castelán) 2. Santiago de Compostela: Bibliófilos Gallegos. p. 382-383.
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- J. M. Gutiérrez (2010). "Carlos Martínez-Barbeito y Morás: El intelectual más polifacético" blogs.laopinioncoruna.es (en castelán)
- Germán Masid Valiñas. "Carlos Martínez-Barbeito y Morás (1913-1997) Socio núm. 23" Real Biblioteca. Patrimonio Nacional (en castelán).
