Elpidio Villaverde
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 5 de novembro de 1887 Vilagarcía de Arousa, España |
Morte | 17 de novembro de 1962 (75 anos) Buenos Aires, Arxentina |
Deputado nas Cortes republicanas | |
24 de febreiro de 1936 – 2 de febreiro de 1939 Lexislatura: III lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Pontevedra | |
Alcalde de Vilagarcía de Arousa | |
1931 – 1934 ← Valentín Viqueira Torrente – Carlos Francisco Poyán González → | |
Actividade | |
Lugar de traballo | Madrid |
Ocupación | político, industrial |
Partido político | Izquierda Republicana |
Membro de | |
Familia | |
Fillos | Mariví Villaverde |
Irmáns | Jesús Villaverde Rey |
Cronoloxía | |
27 de xullo de 1936-28 de xullo de 1936 | evasión do San José n.º 2 |
Elpidio Villaverde Rey, nado en Vilagarcía de Arousa o 5 de novembro de 1887 e finado en Buenos Aires o 17 de novembro de 1962, foi un político galego.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Primeiros anos
[editar | editar a fonte]Fillo de Jesús Villaverde Buceta e Rosalía Rey Barreiro (natural da Arxentina), tivo nove irmáns. En Vilagarcía fixo os seus primeiros estudos e traballou nos negocios paternos, a fábrica de salgado, o serradoiro e o Cine Fantasio. Marchou a Buenos Aires en 1904 coincidindo na viaxe co poeta Antonio Zapata, co que encabezou un motín contra os abusos e desatencións de que eran obxecto os emigrantes galegos por parte do capitán. Na Arxentina traballou en diversas oficinas comerciais e en 1906 regresou de novo a Galicia, onde se dedicou ás tarefas comerciais da súa familia.
Actividades diversas
[editar | editar a fonte]Nomeado Presidente da Cámara de Comercio o 24 de novembro de 1922. Destacou pola contribución á creación da Xunta de Obras do Porto e pola creación da comisión administrativa do Porto (1923). Cooperou para que se executasen as obras da estrada da vila a Cornazo (1924). Tamén realizou xestións para a instalación do servizo telefónico interurbano (1926). Puxo a primeira pedra para a Praza de Abastos (maio de 1926). O 17 de outubro de 1930 renunciou á presidencia da Cámara.
Política e galeguismo
[editar | editar a fonte]Militou nas Irmandades da Fala e posteriormente na ORGA, sendo elixido alcalde de Vilagarcía ao proclamarse a II República, ata que foi destituído en agosto de 1934. No seu mandato construíuse a actual Escola de Música e o antigo balneario. Durante o bienio negro foi perseguido e encarcerado en Cambados. Nas eleccións xerais de 1936 foi electo deputado por Pontevedra por Izquierda Republicana na candidatura da Fronte Popular, situación na que o colleu o inicio da guerra civil.
Saíu de Galicia en barco desde A Pobra do Caramiñal o 27 de xullo[1] de 1936 xunto co tenente de alcalde de Boiro José Martínez Virel na lancha San José n.º 2, dirixíndose a Portugal onde o embaixador español Claudio Sánchez Albornoz o axudou para que puidese embarcar nun buque inglés camiño de Francia, desde onde pasou a Madrid, para integrarse no bando republicano.
Exilio
[editar | editar a fonte]Rematada a Guerra Civil, exiliouse en Francia e posteriormente trasladouse a Buenos Aires, cidade na que se dedicou aos negocios, rexentando o restaurante La Casa de la Troya.
Acompañou a Castelao a Montevideo para fundar o 15 de novembro de 1944 o Consello de Galiza, xunto a Ramón Suárez Picallo e Antón Alonso Ríos. Falou no acto de constitución representado a Galicia. Elpidio pertenceu ao Consello ata a súa morte. Acudiu ás Cortes no exilio reunidas en México e á toma de posesión dos Presidentes das Repúblicas de Chile e do Uruguai.
Tomou parte no primeiro Congreso da Emigración Galega celebrado en Buenos Aires en 1956.
Pasamento
[editar | editar a fonte]Logo do seu repentino pasamento o 17 de novembro de 1962 foi velado no Centro pontevedrés e soterrado no Mausoleo do Centro Gallego, do que era socio desde a súa chegada á Arxentina. As súas cinzas foron traídas a Vilagarcía en 1988.
Vida persoal
[editar | editar a fonte]Casou en outubro de 1916 con Rosina Otero. Foi o pai de Mariví Villaverde e sogro de Ramón de Valenzuela. Outra das súas fillas, Rosina Villaverde, casou con Sandalio Alonso de la Riva. O seu fillo máis novo foi Francisco Villaverde Otero.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Pereira, D. e Fernández, E.: O movemento libertario en Galiza (1936-1976). A Nosa Terra, 2006, páxina 13
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada (DVD). El Progreso. 2005. ISBN 84-87804-88-8.
- Elpidio Villaverde - Memorias de un exiliado republicano Arquivado 03 de outubro de 2019 en Wayback Machine.
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]
Predecesor: Valentín Viqueira Torrente |
Alcalde de Vilagarcía de Arousa 1931 - 1934 |
Sucesor: Carlos Francisco Poyán González |