Saltar ao contido

Helsingin Jalkapalloklubi

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «HJK Helsinki»)
HJK
NomeHelsingin Jalkapalloklubi
Alcume(s)Klubi (en galego O club)
Fundación19 de xuño de 1907 (117 anos)
EstadioBolt Arena,
Helsinqui, Finlandia
Inauguración2000
Capacidade10 770
PresidenteFinlandia Olli-Pekka Lyytikäinen
AdestradorFinlandia Toni Koskela
LigaVeikkausliiga
20243.°
VestimentaAdidas
Patrocinadorapu
Na rede
https://www.hjk.fi
Facebook: hjkhelsinki1907 Twitter: hjkhelsinki Instagram: hjkhelsinki Youtube: UCm9p5KnMlh7N4wb5rgcIZ2A Editar o valor en Wikidata
Titular
Alternativo
Terceiro

O Helsingin Jalkapalloklubi ou HJK é un equipo de fútbol da cidade de Helsinqui, Finlandia. De acordo coa cantidade de campionatos de Finlandia acadados, trátase do equipo máis exitoso do país nórdico. Dende 1964 xoga na máxima categoría do fútbol finlandés, a Veikkausliiga, da cal en 2021 se proclamou campión por 31ª vez na súa historia e por segundo ano consecutivo. É o único equipo finlandés que xogou a fase de grupos da Liga de Campións ou da Europa League. Disputa os seus partidos como local no Bolt Arena, un estadio con capacidade para 10 770 persoas situado no distrito de Taka-Töölö, na área de Töölö. Anteriormente o HJK xogou no Töölön pallokenttä e no Estadio Olímpico de Helsinqui.

Franz Fredrik Wathén tivo a idea de crear o club, fundado oficialmente en 1907, e gañou o seu primeiro campionato finlandés en 1911. Inicialmente o club adicouse á práctica do fútbol, mais posteriormente creáronse as seccións de bandy e hóckey sobre xeo, nas que o club se proclamou campión de Finlandia nas décadas de 1920 e 1930. Ademais no HJK practicouse tamén os birlos, a patinaxe artística sobre xeo e o balonmán. Dende o ano 1976 o club centrouse na práctica do fútbol.

O HJK ten tamén un equipo reserva, o Klubi 04, que xoga na Ykkönen, a segunda categoría do fútbol finlandés. O equipo naceu en 2004, cando o club comprou o equipo de fútbol de Jokerit. O equipo feminino é tamén o equipo finlandés máis exitoso en termo de títulos.

Historia

[editar | editar a fonte]
Artigo principal: Historia do Helsingin Jalkapalloklubi.

Primeiros anos

[editar | editar a fonte]
Primeiro equipo do HJK no ano 1907.
Primeiro equipo campión de Finlandia no ano 1911.

Logo de que o fútbol chegase a Finlandia xurdiu a idea de crear un club de fútbol na capital finlandesa. A principios de 1907 Franz Fredrik Wathén presentou a súa idea en público, e en maio dese mesmo ano tomouse a decisión de crear o Helsingin Potkupalloklubi ou Helsingfors Sparkbollsklubb. En xuño a reunión oficial de creación do club tivo lugar en Kaisaniemi e nomeouse ao novo club Helsingin Jalkapalloklubi ou Helsingfors Fotbollsklubb.[1] O primeiro partido de fútbol do HJK xogouse ese mesmo ano en Tammisaari fronte ao equipo da fábrica local.[2] O HJK fora un club bilingüe, mais no ano 1908 escolleuse o finés como lingua oficial. Un ano despois o programa deportivo do club incluíu o bandy.[3] O primeiro campionato finlandés do HJK chegou no ano 1911, cando derrotou o Åbo IFK por un marcador de 7–1. Ademais en 1912 celebrou o seu segundo campionato finlandés consecutivo, cando o seu rival local, o HIFK caeu por 7–1. Ao final da década o HJK gañou tres campionatos consecutivos entre 1917 e 1919. En 1917 o equipo gañou na final ao ÅIFK por 4–2 e nos dous anos seguintes ao Viipurin Reipas, o primeiro ano 1918 por 3–0 e o ano seguinte por 1–0.[4] Noutras seccións o club conseguiu o seu primeiro campionato finlandés de bandy. O HJK gañou a final do Campionato Finlandés de bandy de 1921 ao Vipurin Sudet.[5] En 1924 incluíronse os birlos ao programa do club, mais estes foron abandonados axiña[6] A seguinte vez que se expandiron as seccións do club foi en 1928, cando o HJK comezou coa práctica do hóckey sobre xeo. O ano seguinte o club celebrou o campionato da nova sección.[7]

En fútbol comezou a tempada de liga en 1930, mais HJK participou por primeira vez na nova Mestaruussarja foi en 1931. En 1936 e 1938 o club gañou a liga.[8] No hóckey sobre xeo o HJK gañou dous campionatos nacionais na década de 1930.[9] Logo da guerra o HJK incluíu o balonmán entre as súas seccións, e os birlos regresaron ás actividades do club. Anteriormente o club considerara incluír o baloncesto no seu programa, mais a idea foi desbotada. No balonmán o club foi subcampión finlandés no ano 1944.[10] As actividades femininas comezaron a realizarse no HJK no ano 1946, cando comezou tamén o balonmán feminino.[11] O período sen medallas no fútbol finalizou en 1954, cando o equipo gañou o bronce.[8] As operacións do club víronse obstaculizadas a causa dos problemas económicos, e non lle foi posible investir nas seccións como os clubs especializados.[12]

Cara a un club exclusivo de fútbol

[editar | editar a fonte]

En 1960 elixiuse como presidente o propietario do xornal Apu Olli Lyytikäinen, que axudou o club tanto de xeito financeiro como ofrecéndolles traballo aos xogadores.[13] As actividades do club comezaron a reducirse e en 1963 suprimiuse a sección de bandy.[14] No fútbol, o HJK volveu proclamarse campión finlandés baixo a dirección no banco de Aulis Rytkönen en 1964.[15] Como campión finlandés o club clasificouse por primeira vez para disputar a Copa de Europa na tempada 1965–66.[16] Con todo, o HJK perdeu os seus dous partidos da primeira rolda fronte o Manchester United F.C. por 2-3 e 0-6.[17] En 1966 o club gañou por primeira vez a Suomen Cup.[16] Mentres tanto no hóckey sobre xeo o HJK descendera da máxima categoría, mais regresou logo de que o club realizase un grande investimento económico. O equipo de hóckey sobre xeo procurou o ouro, mais o seu mellor resultado foi a prata conseguida na tempada 1971–72 da SM-sarja.[18] A sección de hóckey sobre xeo tivo problemas e económicos e finalmente decidiu fusionarse co equipo dos Karhu-Kissat para formar o Helsingin Jääkiekkoklubi.[19] A sección de patinaxe artística sobre xeo tamén cesou a súa actividade en 1972, deixando o club tan só coas seccións de balonmán e fútbol.[18][20] En 1971 o fútbol feminino comezou a desenvolverse no HJK, gañando axiña o seu primeiro campionato finlandés ese mesmo ano.[21] Paavo Einiö converteuse no financiador do equipo masculino, que volveu proclamarse campión na tempada 1973.[22] En 1976 o HJK converteuse nun club centrado exclusivamente no fútbol logo de que cesase a súa actividade no balonmán.[23]

Liga de Campións e século XXI

[editar | editar a fonte]
Equipo inicial no partido fronte ao PSV.

Na tempada 1981 chegou a primeira dupla do equipo cando gañou a copa e a liga.[24] Nos anos 1985, 1987 e 1988, o equipo adestrado por Jyrki Heliskoskii gañou de novo a liga.[25] Na primeira tempada da Veikkausliiga o HJK gañou de novo o campionato logo dunha tempada en branco, mais as actividades do club víronse obstaculizadas pola recesión da década de 1990. A principios do ano 1991, logo dun programa de reestruturación e unha reforma organizativa, constituíuse HJK-Klubi Oy, que se empregou para atraer investidores. Na tempada 1992 o HJK gañou o título de liga, mais o club continuaba a sufrir problemas financeiros, polo que se chegou a considerar a quebra.[26][27] Os anos seguintes as graves preocupacións financeiras disipáronse e pechouse HJK-Klubi Oy.[28] Na tempada 1996 o HJK despediu o seu adestrador por primeira vez cando Tommy Lindholm foi despedido por un mal inicio na liga. O equipo clasificouse para xogar a promoción, onde finalmente gañou cun global de 2–1 ao Hangö IK.[29] Debido á mala tempada a maior parte dos xogadores do equipo mudaron e o HJK volveu proclamarse campión de liga.[30] O club clasificouse para as eliminatorias da Liga de Campións, onde derrotou primeiro o FC Jerevan armenio e logo o FC Metz francés. Deste xeito o HJK converteuse no primeiro equipo finlandés en disputar a fase de grupos da Liga de Campións.[31] O equipo finalizou na derradeira posición do seu grupo, mais conseguiu derrotar o Benfica.[32]

HJK mudouse ao Finnair Stadium durante a tempada 2000 e conseguiu o título de copa.[33] O primeiro campionato de liga da década do equipo chegou en 2002. Tamén no ano 2003 o HJK gañou o campionato finlandés, ademais do título de copa. No inverno de 2004 o club mercou o equipo de fútbol FC Jokerit e converteuno no seu equipo filial, que se chamou Klubi 04. En 2007 o HJK celebrou o seu centenario, mais só puido finalizar sétimo a liga. Ao final da tempada o equipo foi dirixido por Antti Muurinen. O título de liga regresou ás vitrinas do HJK na tempada 2009. Tamén o ano seguinte o equipo gañou a Veikkausliiga, e ademais chegou á rolda de play-off da UEFA Europa League.[34][35] O HJK gañou o seu terceiro campionato consecutivo en 2011 e o cuarto chegou en 2012, o que marcou un récord finlandés en canto a número de campionatos de fútbol gañados de xeito consecutivo.[8] Na tempada 2013 o equipo gañou o seu quinto campionato finlandés de xeito consecutivo.[36].

Na tempada 2014-15 o HJK converteuse no primeiro equipo finlandés en acceder á fase de grupos da Europa League logo de vencer na derradeira eliminatoria ao Rapid Wien.[37] Ademais o club gañou a súa sexta liga consecutiva.[38] A serie de vitorias na liga finalizou na tempada 2015, cando o Seinäjoen Jalkapallokerho coroouse campión e o HJK gañou o bronce. O HJK volveu ser campión na tempada 2017, cando gañou tamén a Suomen Cup, e na tempada 2018 gañou o segundo título de liga consecutivo. En 2020 o club capitalino proclamouse campión de liga por 30ª vez logo de que o KuPS se fixese co título en 2019. Ese mesmo ano o HJK proclamouse tamén campión de copa.[39][40] O HJK revalidou o título na tempada 2021,[41] no que foi o seu 30º campionato de liga, e o primeiro de tres títulos consecutivos co campionato finlandés. Na tempada 2022, o HJK cedeu a algunhas das súas novas adquisicións como Conor Hazard, Nassim Boujellab, Bojan Radulović e Malik Abubakari, e conseguiu o seu 11º título en 15 anos.[42] En 2023 o HJK conseguiu un novo campionato de liga.[43]

Cores e escudos

[editar | editar a fonte]
1907–1908
1909–1972, 1986–
1977
1982
1985


Joitakin HJK:n kotipeliasuja vuosien varrelta.[44][45][46]

Dende a fundación do club a cor escollida para o uniforme foi o branco. Esta cor foi empregada ata 1909, cando as cores da camisola mudaron ás raias brancas e azuis.[47] As cores foron un compromiso coa movemento Fennoman.[47] Ao longo dos anos o HJK empregou diversos uniformes como local, mais as cores seguen sendo as mesmas. Desde 1986 o equipamento é de novo a raias azuis e brancas.[46]

O escudo do HJK data de 1913 e deseñouno por Osmo Korvenkontio.[48] No ano do seu centenario o equipo empregou un escudo especial no que había dúas estrelas sobre o escudo oficial sinalando os 20 campionatos do club e substituíndo o ano por "1907–2007".[49] Xunto co escudo tradicional o HJK empregou a mediados da década de 1990 un escudo distinto no que se podía ver un balón de fútbol con chamas sobre o texto HJK.[50]

Estadio

[editar | editar a fonte]
Artigo principal: Bolt Arena.
Tres dos estadios empregados polo HJK: o Estadio Olímpico (na parte superior), Töölön pallokenttä (á dereita) e o Bolt Arena (abaixo).

Actualmente o HJK disputa os seus partidos como local no Bolt Arena ou Töölön jalkapallostadion (en galego Estadio de Fútbol de Töölö), no que ten xogado dende o ano 2000.[27] O estadio foi construído por Hjallis Harkimo e HJK era copropietario da empresa que administraba o mesmo.[51]

A construción do Bolt Arena finalizou no ano 2000, cando os dereitos do nome do estadio vendéronse a Finnair. Por este motivo o estadio foi coñecido ata 2010 polo nome de Finnair Stadium.[52] No ano 2010 os dereitos do nome expiraron e TeliaSonera adquiriunos ata o ano 2013. Inicialmente o nome era Sonera Stadium[53] e dende 2017 ata principios de 2020 Telia 5G Areena. Actualmente o HJK posúe o estadio por completo.[54] A principios de 2020 o nome do estadio volveu mudar cando o HJK chegou a un acordo coa empresa Bolt.Works, pasando a coñecerse polo seu nome actual.[55]

A superficie do estadio era orixinalmente de herba natural, mais na primavera de 2003 substituíuse por céspede artificial.[56] A utilización do céspede artificial xustifícase pola idoneidade para o seu uso durante todo o ano.[57] O céspede artificial encontrou oposición, mais ao mesmo tempo as horas de uso do estadio incrementáronse.[58][59]

O primeiro estadio do HJK foi o Töölön pallokenttä, finalizado en 1915.[60] O segundo estadio empregado con frecuencia como terreo de xogo foi o Estadio Olímpico. Durante a Veiikkausliiga o HJK xogou no Töölön pallokenttä entre 1992 e 1994 e en 1997 e 1998, mentres que no Estadio Olímpico nos períodos 1990-1991, 1995-1996, e en 1999.[27] Os maiores datos de asistencia do HJK tiveron lugar precisamente no Estadio Olímpico. O récord de asistencia a un partido da máxima categoría do fútbol finlandés foi rexistrado no partido que os locais xogaron fronte a MyPa en 1996 e ao que asistiron 23 382 persoas,[61] e na Liga de Campións o partido HJK-PSV Eindhoven reuniu a 34 146 persoas.[62]

Estadios do HJK[63]

Afección

[editar | editar a fonte]
Xogadores do HJK agradecendo á afección logo dun partido.

O Helsingin Jalkapalloklubi ten a afección máis activa,[64] e é o equipo máis seguido en Finlandia. Dos 15 partidos máis vistos da máxima categoría do fútbol finlandés, 12 teñen sido partidos como local do HJK.[65] De acordo cun estudo realizado polo xornal Helsingin Sanomat en 2012, o HJK é o equipo de fútbol finlandés máis exitoso e popular. Foi apoiado por unha de cada catro persoas que declararon o seu equipo favorito; en Uusimaa a porcentaxe non foi inferior ao 59 %.[66]

O HJK representa á poboación burguesa de fala finesa de Helsinqui, a pesar disto o club mantivo a súa tradición de estar aberto a toda a cidadanía, sen importar a lingua, raza ou status social.[67] Foi amplamente apoiado, por exemplo, entre o estudantado do Helsingin normaalilyseo e o Ressun lukio, ademais do alumnado de lingua finesa, o HJK foi popular entre, por exemplo, os comerciantes.[68][69] O núcleo da afección do equipo procedía do centro da cidade, mais ao longo das décadas o club tamén caracteristicamente nun club de Töölö, onde desenvolve principalmente a súa actividade.[70][71] A pesar de que o HJK foi visto durante moito tempo como un equipo burgués de Töölö, esta percepción desapareceu. Na actualidade as persoas que apoian o equipo proceden de distintas clases sociais e mesmo o foco en Töölö diminuíu. Isto debeuse en parte á desaparición doutros clubs de Helsinqui cunha forte identidade na liga principal, así como á poboación mesturada pola inmigración, ademais o HJK comezou a principios da década de 1960 e 1970 a crear equipos xuvenís nos suburbios.[72] Por exemplo durante os partidos da fase de grupos da Liga de Campións o HJK converteuse no representante de case toda Finlandia.[73] Por outra banda, o Helsingin Jalkapalloklubi é un club moi odiado tanto en Helsinqui como no resto de Finlandia.[74]

O HJK ten organizado á afección dende a década de 1930 e esta ten organizado viaxes e noites de club. Con todo, a actividade decaeu logo das guerras debido en boa parte á delicada situación económica xeral.[75] A primeira peña oficial do HJK fundouse en 1984 baixo o nome Tölikän Raiku,[76] mais a sáa actividade con todo reduciuse. As actividades da afección organizáronse de novo en 1999, cando se fundou Forza HJK inspirada pola Liga de Campións. É unha das asociacións de fans en funcionamento máis antigas de Finlandia. O número de persoas que integran Forza creceu constantemente e chegou ao seu máximo en 2003, cando estaba integrada por unhas 300 persoas. Forza HJK dividiuse en 2006, debido a conflitos internos que resultaron no nacemento de Sakilaiset. A principios de 2011 Forza tiña 175 integrantes, mentres que Sakilaiset contaba cuns 30. Entre as peñas, Forza HJK ten un carácter máis familiar e amigable, mentres que as actividades de Sakilaisten son máis anáquicas e salvaxes. Actualmente, a pouco organizada Klubipääty actúa como agrupación paraugas para todas as persoas que seguen o equipo, esta peña anima dende o extremo sur do Bolt Arena.[64]

"Hoo-Jii-Koo", escrita por Vexi Salmen e baseada na canción "Blue Is the Colour" dos ingleses Daniel Boone e Rod McQueen, converteuse na melodía característica do club. A versión orixinal inglesa é unha coñecida canción de apoio ao Chelsea FC. O equipo representativo de HJK cantouna e gravouna antes da tempada 1973.[77][78]

Rexistros de asistencia aos partidos de fútbol e hóckey sobre xeo de HJK dende a década de 1950:[79][80]

Fútbol
Década 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9
1950 Div1 Div1 Div1 2669 2818 2440 2259 2210 1834
1960 1260 2302 2323 Div1 3952 7381 7150 7197 6271 8058
1970 5177 3188 2560 3781 3481 3489 2886 2438 2757 3889
1980 2930 3058 3001 3243 5049 6789 6770 5106 4033 5034
1990 4673 3493 3250 3572 3224 3418 4159 3112 3460 2919
2000 3976 3818 2672 3646 3594 4683 5580 4848 4516 3661
2010 3544 3610 3757 5097 4017 5281 5101 4779 3779 5007
2020 2117 - 4002 5631
Hóckey sobre xeo
Tempada Media Tempada media
1957-58 731 1965-66 1799
1958-59 1045 1966-67 2812
1959-60 954 1967-68 556
1960-61 1675 1968-69 319
1961-62 2015 1969-70 377
1962-63 1479 1970-71 4448
1963-64 1687 1971-72 5500
1964-65 1554 1972-73* 3652

En cursiva na segunda categoría

Rivalidades

[editar | editar a fonte]
O "Stadin derby" entre HIFK e HJK o 23 de maio de 2017.

Ao longo da súa historia, o HJK tivo varios competidores significativos. A principios do século XX os principais rivais eran outros equipos da máxima categoría tamén da cidade de Helsinqui, HIFK, HPS e Kiffen, cos que o HJK, con poucas excepcións, compartiu os campionatos antes da primeira guerra mundial.[44] A situación viuse reforzada pola ás veces feroz competencia dos xogadores.[81] Especialmente na década de 1960 houbo unha rivalidade feroz para polo espazo vital, cando na máxima categoría do fútbol finlandés rogaban cinco equipos da capital. Finalmente só o HJK permaneceu na máxima categoría logo de que os outros competidores foran descendendo a categorías inferiores ou deseaparecendo.[82][83]

Fóra de Helsinqui o rival máis importante do HJK é o FC Haka de Valkeakoski. Ambos clubs son dous dos máis exitosos do fútbol finlandés.[84] e os partidos disputados entre ambos son considerados clásicos, xa que frecuentemente ambos loitan polos postos altos da táboa na liga.[85][86][87] Por exemplo, na tempada 1999 o campión de liga decidiuse a favor do Haka no derradeiro partido de liga disputado en Valkeakoski, cando lograron derrotar a HJK, que se encontraba por diante na clasificación cun punto de vantaxe, por 1–0.[88] Os partidos entre ambos teñen contado con grandes audiencias e catro dos once partidos con maiores audiencias da máxima categoría do fútbol finlandés corresponden precisamente a partidos entre HJK e Haka.[65]

Nas décadas de 1990 e 2000 os máximos rivais do HJK, amais do Haka, foron outros equipos da rexión da capital.[83] En particular o FC Jokerit, que xogou no mesmo estadio, ascendeu axiña á máxima categoría coas importantes achegas de Harry Harkimo, e foi un importante rival durante a súa curta historia. Jokerit adquiriu a xogadores como Shefki Kuqi, entre outros, procedentes do HJK e elevouse para desafiar a supremacía do HJK na capital.[89] Logo de ascender á Veikkausliga, o FC Honka de Espoo converteuse no rival local máis importante dende a tempada 2006.[90] Os mellores rexistros de audiencia no estadio actual do HJK teñen sido precisamente fronte a Jokerit e Honka. Os partidos fronte a ambos os equipos teñen reunido máis de 10 000 persoas nas bancadas.[91][92] Amais de Jokerit e Honka, outros rivais locais foron Finnairin Palloilijat, Atlantis FC e AC Allianssi.[93] Na década de 2010 o HJK ten xogado o ”Stadin derby” fronte a HIFK.[94]

Datos do club

[editar | editar a fonte]

Na liga

[editar | editar a fonte]
Tempada[8][95] Categoría P V E D GF/GC Pts Posición Copa[96][97]
1908 Copa semifinais
1909 Copa semifinais
1910 Copa semifinais
1911 Copa campión
1912 Copa campión
1913 Cup semifinais
1914 non disputada a causa da primeira guerra mundial
1915 Copa cualificación
1916 Copa cuartos de final
1917 Copa campión
1918 Copa campión
1919 Copa campión
1920 Copa cuartos de final
1921 Copa prata
1922 Copa semifinais
1923 Copa campión
1924 Copa cualificación
1925 Copa campión
1926 Copa semifinais
1927 Copa cuartos de final
1928 Copa cuartos de final
1929 Copa cuartos de final
1930 SM-karsinta (cualificación) segundo posto
1931 Mestaruussarja 7 0 3 4 12-16 3 7. (8)
1932 Suomensarja 5 4 0 1 10-4 8 1. (6)
1933 Mestaruussarja 14 5 6 3 20-14 16 2. (8)
1934 Mestaruussarja 14 5 4 5 23-18 14 5. (8)
1935 Mestaruussarja 14 6 2 6 32-26 14 4. (8)
1936 Mestaruussarja 14 9 1 4 37-21 19 1. (8)
1937 Mestaruussarja 14 8 4 2 58-24 20 2. (8)
1938 Mestaruussarja 14 8 4 2 43-24 20 1. (8)
1939 Mestaruussarja 13 7 4 2 40-18 18 2. (8)
1940 Non se xogou a Mestaruussarja, semifinalista na SM-cup
1940/41 Mestaruussarja 12 4 2 6 22-30 10 5. (8)
1942 Non se xogou a Mestaruussarja, na SM-cup foi eliminado antes das semifinais
1943/44 Mestaruussarja 7 1 2 4 20-22 4 7. (8)
1945 Mestaruussarja (SPL) 5 2 1 2 11-13 5 5. (6)
1945/46 Suomensarja (SPL) 14 11 0 3 60-25 22 2. (8)
1946/47 Mestaruussarja (SPL) 14 4 3 7 26-41 11 6. (8)
1947/48 Mestaruussarja (SPL) 14 6 2 6 33-27 14 5. (8)
1948 Mestaruussarja 15 6 6 3 32-20 18 4. (16)
1949 Mestaruussarja 22 5 4 13 27-55 14 10. (12)
1950 Suomensarja 18 13 3 2 56-17 29 2. (10)
1951 Suomensarja 18 12 2 4 56-20 26 2. (10)
1952 Suomensarja 18 12 3 3 63-27 27 1. (10)
1953 Mestaruussarja 18 7 3 8 28-22 17 6. (10)
1954 Mestaruussarja 18 9 4 5 31-18 22 3. (10)
1955 Mestaruussarja 18 5 5 8 35-35 15 8. (10)
1956 Mestaruussarja 18 9 3 6 39-28 21 2. (10)
1957 Mestaruussarja 18 5 8 5 26-26 18 6. (10)
1958 Mestaruussarja 18 9 2 7 45-34 20 5. (10)
1959 Mestaruussarja 18 4 5 9 28-39 13 8. (10)
1960 Mestaruussarja 22 5 8 9 44-51 18 9. (12)
1961 Mestaruussarja 22 7 7 8 42-41 21 6. (12)
1962 Mestaruussarja 22 6 4 12 33-57 16 11. (12)
1963 Suomensarja 22 20 1 1 127-18 41 1. (12)
1964 Mestaruussarja 22 14 6 2 42-18 34 1. (12)
1965 Mestaruussarja 22 12 5 5 50-30 29 2. (12)
1966 Mestaruussarja 22 10 7 5 46-30 27 2. (12) Suomen cup
1967 Mestaruussarja 22 11 3 8 59-38 25 5. (12)
1968 Mestaruussarja 22 11 7 4 51-300 29 3. (12)
1969 Mestaruussarja 22 11 5 6 50-32 27 3. (12)
1970 Mestaruussarja 22 9 7 6 37-26 25 5. (12)
1971 Mestaruussarja 26 10 11 5 46-32 31 4. (12)
1972 Mestaruussarja 22 10 1 11 24-32 21 9. (12)
1973 Mestaruussarja 22 14 5 3 36-21 33 1. (12)
1974 Mestaruussarja 22 12 4 6 43-27 28 3. (12)
1975 Mestaruussarja 22 8 2 12 29-37 18 8. (12)
1976 Mestaruussarja 22 12 5 5 40-25 29 3. (12)
1977 Mestaruussarja 22 9 5 8 27-25 23 7. (12)
1978 Mestaruussarja 22 13 7 2 52-29 33 1. (12)
1979 Mestaruussarja (liga regular) 22 10 7 5 34-24 27 3. (12)
Mestaruussarja (liga final) 29 14 7 8 48.36 35 3. (8)
1980 Mestaruussarja (liga regular) 22 12 6 4 39-22 30 3. (12)
Mestaruussarja (liga final) 29 15 9 5 48-29 24 3. (8)
1981 Mestaruussarja (liga regular) 22 12 4 6 40-24 28 2. (12) Suomen cup
Mestaruussarja (liga final) 29 17 5 7 57-32 25 1. (8)
1982 Mestaruussarja (liga regular) 22 11 3 8 53-39 25 5. (12)
Mestaruussarja (liga final) 29 15 4 10 62-47 22 2. (8)
1983 Mestaruussarja (liga regular) 22 10 8 4 42-28 28 5. (12)
Mestaruussarja (liga final) 29 15 9 5 61-37 25 2. (8)
1984 Mestaruussarja (liga regular) 22 10 6 6 49-37 26 5. (12) Suomen cup
1985 Mestaruussarja (liga final) 22 11 6 5 41-23 28 2. (12)
Mestaruussarja (play-offs) 4 2 0 2 7-5 1.
1986 Mestaruussarja 22 10 10 2 42-23 30 3. (12)
1987 Mestaruussarja 22 15 3 4 38-14 33 1. (12)
1988 Mestaruussarja (liga regular) 22 16 2 4 44-22 34 1. (12)
Mestaruussarja (liga final) 27 20 3 4 43 1. (6)
1989 Mestaruussarja (liga regular) 22 10 5 6 28-20 25 5. (12)
Mestaruussarja (liga final) 27 11 7 9 29 5. (6)
1990 Veikkausliiga (liga regular) 22 11 6 5 40-29 28 3. (12)
Veikkausliiga (play-offs) 7 5 0 2 13-7 1.
1991 Veikkausliiga 33 14 9 10 61-44 51 5.
1992 Veikkausliiga 33 20 6 7 59-35 66 1. (12)
1993 Veikkausliiga (liga regular) 22 12 3 7 27-17 39 3. (12) Suomen cup
Veikkausliiga (liga final) 29 15 4 10 34-26 49 3. (8)
1994 Veikkausliiga 26 12 7 7 40-29 43 3. (14) Liigacup
1995 Veikkausliiga 26 14 10 2 44-18 52 3. (14)
1996 Veikkausliiga (liga regular) 22 8 4 10 26-30 28 8. (12) Suomen cup, Liigacup
Veikkausliiga (liga de permanencia) 27 11 5 11 36-37 38 3. (6)
1997 Veikkausliiga 27 18 4 5 53-18 58 1. Liigacup
1998 Veikkausliiga 27 9 11 7 33-31 38 4. (10) Suomen cup, Liigacup
1999 Veikkausliiga (liga regular) 22 14 5 3 43-14 47 2. (12)
Veikkausliiga (liga final) 29 20 5 4 53-18 65 2. (8)
2000 Veikkausliiga 33 16 9 8 51-33 57 4. (12) Suomen cup
2001 Veikkausliiga 33 19 10 4 64-19 67 2. (12)
2002 Veikkausliiga (liga regular) 22 15 3 4 36-16 48 1. (12)
Veikkausliiga (liga final) 29 20 5 4 65 1. (8)
2003 Veikkausliiga 26 17 6 3 51-15 57 1. (14) Suomen cup
2004 Veikkausliiga 26 9 12 5 42-31 39 6. (14)
2005 Veikkausliiga 26 15 7 4 43-26 52 2. (14)
2006 Veikkausliiga 24 13 6 5 45-18 45 2. (14) Suomen cup
2007 Veikkausliiga 26 7 13 6 31-25 34 7. (14)
2008 Veikkausliiga 26 14 5 7 47-29 47 4. (14) Suomen cup
2009 Veikkausliiga 26 14 10 2 45-21 52 1. (14)
2010 Veikkausliiga 26 15 7 4 43-19 52 1. (14)
2011 Veikkausliiga 33 26 3 4 86-23 81 1. (12) Suomen cup
2012 Veikkausliiga 33 19 7 7 63-33 64 1. (12)
2013 Veikkausliiga 33 22 7 4 78-25 73 1. (12)
2014 Veikkausliiga 33 20 9 4 62-25 69 1. (12) Suomen cup
2015 Veikkausliiga 33 16 10 7 52-36 58 3. (12)
2016 Veikkausliiga 33 16 10 7 45-30 58 2. (12)
2017 Veikkausliiga 33 23 7 3 76-17 76 1. (12) Suomen cup
2018 Veikkausliiga 33 24 6 3 61-19 78 1. (12)
2019 Veikkausliiga (liga regular) 22 8 10 4 28-22 34 4. (12)
2019 Veikkausliiga (liga polo campionato) 27 9 10 8 33-29 37 5. (12)
2019 Veikkausliiga (torneo europeo) 2 1 0 1 4-4
2020 Veikkausliiga 22 14 6 2 53-17 48 1. (12) Suomen cup
2021 Veikkausliiga (liga regular) 22 15 4 3 32-12 49 2. (12)
2021 Veikkausliiga (liga polo campionato) 27 18 5 4 41-19 59 1. (6)
2022 Veikkausliiga (liga regular) 22 15 4 3 34-18 49 1. (12)
2022 Veikkausliiga (liga polo campionato) 27 18 4 5 41-23 58 1. (6)
2023 Veikkausliiga (liga regular) 22 12 8 2 39-19 44 1. (12)
2023 Veikkausliiga (liga polo campionato) 27 15 8 4 50-26 53 1. (6)
Selite
P Partidos
V Vitorias
E Empates
D Derrotas
GF/GC Goles a favor/goles en contra
Pts Puntos

En Europa

[editar | editar a fonte]

O HJK ten disputado un total de 178 partidos en competicións europeas, cun rexistro de 60 vitorias, 29 empates e 89 derrotas, o rexistro goleador do equipo é igualmente negativo, tendo encaixado 318 goles fronte aos 211 marcados. A competición na que máis partidos disputou o equipo foi a Liga de Campións, cun total de 80 partidos, aínda que tan só nunha ocasión conseguiu chegar á fase de grupos, na tempada 1998-99. A continuación todos os resultados do equipo en competicións europeas oficiais:[98]

Tempada Competición Fase[a] País Rival Resultado
1965–1966 Copa de Europa Q Inglaterra Manchester United 2–3, 0–6
1967–1968 Recopa de Europa 1R Polonia Wisla Kraków 1–4, 0–4
1974–1975 Copa de Europa 1R Valletta FC 0–1, 4–1
2R Åtvidabergs FF 0–3, 0–1
1975–1976 Copa da UEFA Q Alemaña Hertha Berlin 1–4, 1–2
1979–1980 Copa de Europa 1R Países Baixos Ajax Amsterdam 1–8, 1–8
1982–1983 Copa de Europa 1R Chipre Omonia Nicosia 0–2, 3–0
2R Inglaterra Liverpool FC 1–0, 0–5
1983–1984 Copa da UEFA Q Unión Soviética Spartak Moskova 0–2, 0–5
1984–1985 Copa da UEFA Q Unión Soviética FK Dynamo Minsk 0–4, 0–6
1985–1986 Recopa de Europa 1R KS Flamurtari Vlorë 3–2, 2–1
2R República Democrática Alemá Dynamo Dresden 1–0, 2–7
1986–1987 Copa de Europa 1R Chipre APOEL Nicosia 0–1, 3–2
1988–1989 Copa de Europa 1R Portugal FC Porto 0–3, 2–0
1989–1990 Copa de Europa 1R Italia AC Milan 0–4, 0–1
1991–1992 Copa de Europa 1R Unión Soviética Kiovan Dynamo 0–1, 0–3
1993–1994 Liga de Campións Q Estonia Norma Tallinn 1–1, 1–0
1R Bélxica RSC Anderlecht 0–3, 0–3
1994–1995 Recopa de Europa Q Illas Feroe B71 Sandur 5–0, 2–0
1R Besiktas JK 0–2, 1–1
1995–1996 Copa Intertoto Grupo Francia FC Girondins de Bordeaux 1–1
Grupo Bohemians 3–2
Grupo IFK Norrköping 1–1
Grupo Dinamarca OB Odense 1–2
1996–1997 Copa da UEFA Q FC Pyunik Jerevan 1–3, 5–2
2Q Ucraína Chernomorets Odesa 2–2, 0–2
1997–1998 Recopa de Europa Q Serbia e Montenegro Belgradin Punainen Tähti 1–0, 0–3
1998–1999 Liga de Campións 1Q FC Jerevan 2–0, 3–0
2Q Francia FC Metz 1–0, 1–1
Grupo Países Baixos PSV Eindhoven 1–2, 1–3
Grupo Alemaña 1. FC Kaiserslautern 0–0, 2–5
Grupo Portugal SL Benfica 2–0, 2–2
1999–2000 Copa da UEFA Q Shirak Gyumri 2–0, 0–1
2Q Francia Olympique Lyonnais 0–1, 1–5
2000–2001 Copa da UEFA Q Luxemburgo CS Grevenmacher 4–1, 0–2
1R Escocia Celtic FC 0–2, 2–1
2001–2002 Copa da UEFA Q FK Ventspils 2–1, 1–0
1R Italia AC Parma 0–1, 0–2
2002–2003 Copa da UEFA Q Belarús FC Gomel 0–1, 0–4
2003–2004 Liga de Campións 1Q Glentoran 0–0, 1–0
2Q Hungría MTK Budapest 1–3, 1–0
2004–2005 Liga de Campións 1Q Linfield FC 1–0, 1–0
2Q Maccabi Tel-Aviv 0–0, 0–1
2006–2007 Copa da UEFA Q Drogheda United 1–1, 1–3
2007–2008 Copa da UEFA 1Q Luxemburgo FC Etzella Ettelbruck 2–0, 1–0
2Q Dinamarca Aalborg BK 2–1, 0–3
2009–2010 Europa League 2Q Lituania FK Vėtra 1–0, 1–3
2010–2011 Liga de Campións 2Q Lituania FK Ekranas 0–1, 2–0
3Q FK Partizan 0–3, 1–2
2010–2011 Europa League PO Beşiktaş JK 0–2, 0–4
2011–2012 Liga de Campións 2Q Gales Bangor City FC 3–0, 10–0
3Q Croacia NK Dinamo Zagreb 1–2, 0–1
2011–2012 Europa League PO Alemaña FC Schalke 04 2–0, 1–6
2012–2013 Liga de Campións 2Q Islandia KR Reykjavik 7–0, 2–1
3Q Escocia Celtic FC 1–2, 0–2
2012–2013 Europa League PO España Athletic Bilbao 0–6, 3–3
2013–2014 Liga de Campións 2Q Estonia Nõmme Kalju 0–0, 1–2
2014–2015 Liga de Campións 2Q Macedonia do Norte FK Rabotnički 0–0, 2–1
3Q Chipre APOEL FC 2–2, 0–2
2014–2015 Europa League PO Austria Rapid Wien 2–1, 3–3
Grupo Dinamarca FC Kööpenhamina 2–1, 0–2
Grupo Bélxica Club Brugge 0–3, 1–2
Grupo Italia Torino FC 2–1, 0–2
2015–2016 Liga de Campións 2Q FK Ventspils 3–1, 1–0
3Q FK Astana 0–0, 3–4
2015–2016 Europa League PO FK Krasnodar 0–0, 1–5
2016–2017 Europa League 1Q Lituania FK Atlantas 2–0, 1–1
2Q Bulgaria PFC Beroe Stara Zagora 1–1, 1–0
3Q IFK Göteborg 2–1, 0–2
2017–2018 Europa League 1Q Gales Connah’s Quay Nomads FC 0–1, 3–0
2Q Macedonia do Norte FK Shkëndija 1–3, 1–1
2018–2019 Liga de Campións 1Q Illas Feroe Víkingur Gøta 2–1, 3–1
2Q Belarús FK BATE 0–0, 1–2
2018–2019 Europa League 3Q Eslovenia NK Olimpija Ljubljana 0–3, 1–4
2019–2020 Liga de Campións 1Q Illas Feroe HB Torshavn 3–0, 2–2
2Q Belgradin Punainen tähti 0–2, 2–1
2019–2020 Europa League 3Q Riga FC 1–1, 2–2
2021–2022 Liga de Campións 1Q FK Budućnost Podgorica 3–1, 4–0
2Q Malmö FF 1–2, 2–2
2021–2022 Europa League 3Q Azerbaidján Neftçi Baku PFK 2–2, 3–0
PO Fenerbahçe SK 0–1, 2–5
2021–2022 Liga Conferencia Grupo Austria LASK Linz 0–2, 0–3
Grupo Maccabi Tel Aviv FC 0–5, 0–3
Grupo Alaškert FC 4–2, 1–0
2022–2023 Liga de Campións 1Q FK RFS 1–0, 1–2
JO: 0–0, RP: 5–4
2Q República Checa FC Viktoria Plzeň 1–2, 0–5
2022–2023 Europa League 3Q Eslovenia NK Maribor 2–0, 1–0
PO Dinamarca Silkeborg IF 1–0, 1–1
Grupo Italia AS Roma 0–3, 1–2
Grupo Bulgaria PFK Ludogorets Razgrad 1–1, 0–2
Grupo España Real Betis Balompié 0–2, 0–3
Competición Partidos Vitorias Empates Derrotas Goles a favor Goles en contra
Liga de Campións / Copa de Europa 80 29 13 38 103 125
Recopa de Europa 12 6 1 5 18 24
Europa League / Copa da UEFA 76 22 13 41 78 148
Copa Intertoto 4 1 2 1 6 6
Liga Conferencia 6 2 0 4 5 15
Totais 178 60 29 89 211 318

Xogadores

[editar | editar a fonte]

Cadro 2024

[editar | editar a fonte]
Nº Posto País Xogador
1 POR Finlandia Jesse Öst Capitán
2 DEF Inglaterra Brooklyn Lyons-Foster
4 DEF Finlandia Joona Toivio Capitán
5 DEF España Carlos Moros Gracia
6 DEF Finlandia Aapo Halme
7 DIA Finlandia Santeri Hostikka
8 MED Grecia Geórgios Kanellópoulos
9 DIA Inglaterra Luke Plange
10 MED Finlandia Lucas Lingman Capitán
11 DIA Finlandia Anthony Olusanya
14 MED Hans Nunoo Sarpei
15 DEF Estonia Andreas Vaher
16 MED Finlandia Aaro Toivonen
17 DIA Burkina Faso Hassane Bandé
Nº Posto País Xogador
18 DIA Finlandia Topi Keskinen
19 DIA Finlandia David Ezeh
20 DIA Finlandia Johannes Yli-Kokko
21 MED Finlandia Niilo Kujasalo
22 MED Finlandia Liam Möller
24 DEF Finlandia Michael Boamah
27 DEF Finlandia Kevin Kouassivi-Benissan
28 DEF Finlandia Miska Ylitolva
30 DEF Finlandia Noah Pallas
37 MED Xapón Atomu Tanaka
41 DIA Finlandia Samuel Anini Jr.
45 DEF Finlandia Diogo Tomas
46 MED Finlandia Oliver Pettersson
81 POR Finlandia Elmo Henriksson

Estatísticas dos xogadores

[editar | editar a fonte]

O xogador que máis partidos ten vestido a camisola do Helsingin Jalkapalloklubi é Reijo Jalava, que xogou durante a súa carreira 304 partidos na máxima categoría do fútbol finlandés e tamén varios na Suomensarja.[b][100] Pola súa banda Aarno Turpeinen é o xogador que máis partidos xogou na Veikkausliiga.[101]

O máximo goleador do Helsingin Jalkapalloklubi é Aatos Lehtonen, que xogou no club durante toda a súa carreira. Marcou 109 goles, o que o sitúa como o 16º máximo goleador da máxima categoría.[102] Juho Mäkelä é o máximo goleador na Veikkausliiga.[101]

Datos actualizados a 2019

Xogadores con máis partidos disputados
Pos. Xogador Anos Partidos Ref.
1 Reijo Jalava 1949–1969 304 [100]
2 Sebastian Sorsa 2004–2007, 2009–2016 270 [103]
3 Markku Kanerva 1983–1990, 1994–1998 266 [104]
4 Ville Wallén 2000–2001, 2003, 2005–2013 263 [101][105]
5 Henry Forssell 1968–1980 247 [106]
6 Juha Dahllund 1972–1976, 1978–1985 236 [107]
7 Lauri Lehtinen 1943–1962 231 [108]
8 Jari Europaeus 1981–1984, 1990–1995 226 [109]
9 Aarno Turpeinen 1995–2004 225 [110]
10 Erfan Zeneli 2005–2008, 2010-2015, 2019 208 [111]
Máximos goleadores
Pos. Xogaodr Anos Goles Partidos
1 Aatos Lehtonen 1934–1947 109 101 [112]
2 Pentti Styck 1954–1962 98 133 [113]
3 Atik Ismail 1975–1976, 1978–1979, 1981–1984 97 165 [114]
4 Sulo Salo 1932–1949 75 148 [115]
5 Kai Pahlman 1965–1969 74 102 [116]
5 Juho Mäkelä 2003–2005, 2008–2010, 2012 74 156 [101]
7 Pekka Talaslahti 1965–1971 68 119 [117]
8 Ismo Lius 1991–1992, 1994–1996 62 79 [118]
9 Mika Kottila 1994–1995, 1997–1998, 2002–2004 56 158 [119]
10 Akseli Pelvas 2007–2013, 2016–2019 52 143 [120]


Córpo técnico

[editar | editar a fonte]

Actual

[editar | editar a fonte]

Antigos adestradores

[editar | editar a fonte]

Ao longo da súa historia o club tivo numerosos adestradores, principalmente de nacionalidade finlandesa. O primeiro estranxeiro en dirixir o equipo foi o inglés George Duke, quen chegou ao banco do equipo branquiazul en 1948.[121][122][123][124]

Organización e finanzas

[editar | editar a fonte]

A organización do Helsingin Jalkapalloklubi constitúese en HJK Oy e varias asociacións. A osakeyhtiö (Oy) é responsable do primeiro equipo, así como dos equipos de rapaces A e B. HJK ry é o núcleo do equipo e actualmente é responsable do equipo feminino, equipos de rapazas, así como dos equipos masculinos máis novos. Outras aactividades da base están a cargo de HJK-Juniorit ry e o filial Klubi-04 é responsabilidade de Talenttiklubi ry. O principal propietario da osakeyhtiö é Olli-Pekka Lyytikäinen, que posúe os dous terzos das accións a través da súa irmá e a súa compañía familiar A-lehdet. Lyytikäinen é tamén o presidente do goberno da sociedade.[127][128]

Presidentes de HJK

[editar | editar a fonte]

Presidentes de Liiga-HJK ry

Presidentes da sociedade de accións (2001–)

[124][129][130]

HJK Oy

[editar | editar a fonte]

Na súa forma actual, o HJK incorporuse no ano 2000. A incorporación tentárase mesmo antes en relación co programa de reorganización iniciado durante a época de dificultades económicas do club a principios da década de 1990. HJK-Klubi Oy naceu en 1991, mais a emisión de accións fracasou e non chegaron moitos novos investidores ao club. HJK ry posuía no momento a maior parte do club no momento. HJK-Klubi Oy disolveuse en 1996, por motivos entre outros, e o equipo representativo volveu ser administrado por HJK ry.[28]

Na década de 2000 a facturación do HJK mantívose arredor dos dous millones de euros. Na década de 2010, con todo, produciuse un gran crecemento e a facturación media do HJK ascendeu a case seis millones de euros. A facturación do club acadou o seu máximo na tempada 2014, cando xogou a UEFA Europa League. Entón a facturación medrou case ata os nove millóns de euros.[131] Os ingresos de HJK consisten en asociacións corporativas, exercicios corporativos e o alugueiro do estadio de fútbol de Töölö para eventos.[132] Os premios en metálico das competicións europeas e a venda de xogadores tamén producen ingresos considerables que varían dependendo do ano. O HJK, como outros equipos da Veikkausliiga, recibe unha pequena parte dos ingresos polo contrato televisivo da Veikkausliiga.[133] O HJK tiña a principios da década de 2000 o seu propio contrato televisivo con MTV3.[134]

Os principais patrocinadores de HJK son Apu, Adidas, Silja Line, Stadium, Carlsberg, Punamusta, Lumme Energia, Bolt.Works, OP, Mehiläinen, Foodora e Ilmarinen[135]

Indicadores económicos

[editar | editar a fonte]
Indicadores 2005–2018
Período contable Ingresos* Gastos*
2005 1,59 –0,04 [136]
2006 2,46 0,09 [137]
2007 2,20 –0,15 [137]
2008 2,13 –0,25 [137]
2009 1,81 –0,49 [137]
2010 3,22 0,05 [138]
2011 5,60 1,50 [139]
2012 3,755 0,088 [140]
2013 3,705 –0,149 [136]
2014 8,725 0,338 [136]
2015 5,740 0,494 [136]
2016 5,025 0,257 [136]
2017 4,842 0,253 [136]
2018 4,606 0,159 [136]
2019 4,160 0,058 [136]
2019 4,160 0,058 [136]
2020 3,196 0,046 [136]
2021 7,097 0,751 [136]
*) millóns de euros

Salón da Fama

[editar | editar a fonte]
Equipo das estrelas 1907–2007.

Adestrador, Aulis Rytkönen.

O Salón da Fama do HJK naceu en relación co 90º aniversario do club, cando se nomearon 16 persoas para o mesmo. Dende aquela ampliouse varias veces.[141][142] En 2007, ano do centenario do HJK, publicouse un libro de celebración no que se escolleron as estrelas de todos os tempos de HJK. As seleccións centráronse na carreira dos xogadores no club, partidos xogados, logros, estatísticas e importancia para o club. O adestrador seleccionado foi Aulis Rytkönen.[143][144]

En 2022 había 37 personalidades no Salón da Fama de HJK:[145]

Palmarés

[editar | editar a fonte]

Mozos:

A-masculino

  • Campión finlandés (14): 1942, 1959, 1974, 1980, 1981, 1982, 1984, 1990, 1997, 2001, 2004, 2005, 2006, 2010

B-masculino

  • Campión finlandés (22): 1977, 1978, 1979, 1980, 1982, 1986, 1991, 1992, 1993, 1994, 1997, 2002, 2004, 2005, 2006, 2008, 2009, 2010, 2011, 2014, 2015, 2017[149]

Outros equipos

[editar | editar a fonte]

Filial

[editar | editar a fonte]
Artigo principal: Klubi 04.

O Klubi 04 fundouse en 2004, cando o HJK mercou o FC Jokerit.[34] Xa que o HJK non podía contar con dous equipos na liga, as actividades do Klubi 04 comezaron no terceiro nivel do fútbol finlandés, a Kakkonen.[150] O equipo ascendeu á Ykkönen na tempada 2006 logo de derrotar na promoción o VG-62 da Naantali. En 2006 o Klubi 04 finalizou sexto, mais na tempada seguinte o equipo finalizou na derradeira posición e descendeu, se ben na tempada 2009 volveu lograr o ascenso. Con todo en 2010 descendeu novamente.[95] Na tempada 2018 o Klubi 04 ascendeu unha vez máis, mais descendeu logo de finalizar na derradeira posición.

O HJK tivo tamén acordos con outros clubs que funcionaron como o seu equipo filial. Entre outros, entre os anos 1994 e 1997 o FC Honka de Espoo foi o filial do HJK.[151]

Categorías inferiores

[editar | editar a fonte]
Partido do Klubi 04 durante a tempada 2007.

O HJK ten equipos de formación en todas as categorías masculinas. Ademais tamén ten actividade en categoría feminina.[152] O club ten os seus propios equipos de distrito e, en total, hai en torno a 3 500 nenas, nenos, mozas e mozos.[153] HJK Juniorit on pääkaupunkiseudun suurin jalkapalloseura.[154]

HJK é o equipo máis exitoso en categoría masculina A e B, tanto en títulos como na clasificación histórica.[155] En 2009 o equipo conseguira 13 campionatos A masculinos e 17 B. En categoría B feminina tamén é o equipo máis exitoso con 10 campionatos.[156]

De acordo cun estudo publicado polo centro internacional de investigación deportiva CIES en febreiro de 2015, HJK era o club de formación máis grande de Finlandia e os países nórdicos e o 20º maior de Europa. O estudo abrangueu 468 clubs das 31 maiores ligas de Europa, e contou a xogadores que representaron o club canto menos tres anos entre os 15 e os 21 anos. Un total de 36 xogadores formados no HJK xogaron na máxima categoría.[157][158]

Equipo feminino

[editar | editar a fonte]
Artigo principal: Helsingin Jalkapalloklubi (feminino).

O club comezou a práctica do fútbol feminino en 1971, cando comezou a SM-sarja feminina. O equipo gañou axiña o campionato finlandés no primeiro ano.[21] HJK dominou os primeiros anos do fútbol feminino en Finlandia, gañando os cinco primeiros campionatos. Entre os anos 1979 e 1989 o equpo gañou sete campionatos. O HJK foi tamén o mellor equipo feminino na década de 1990, cando gañou sete campionatos. Na década de 2000 o equipo feminino gañou o campionato finlandés os anos 2000, 2001 e 2005.[159] O equipo feminino de HJK tamén tivo éxito a nivel internacional e participouu na Liga de Campioas da UEFA recentemente fundada na tempada 2001–02. O equipo chegou ata as semifinais, onde foi derrotado polo Umeå IK sueco. Despois do campionato moitas xogadoras deixaron o club, polo que o HJK non tivo tanto éxito na competición doméstica coma en anos anteriores.[160]

Palmarés
[159][161]
  • Campioas finlandesas (23): 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1979, 1980, 1981, 1984, 1986, 1987, 1988, 1991, 1992, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2005, 2019
  • Campioas da Suomen Cup (18): 1981, 1984, 1985, 1986, 1991, 1992, 1993, 1998, 1999, 2000, 2002, 2006, 2007, 2008, 2010, 2017, 2019, 2024
  • Campioas da Liigacup (2): 2009, 2012

Fútbol adaptado

[editar | editar a fonte]

O HJK Hurrikaanit xoga en fútbol en cadeira motorizada. O deporte chegou a Finlandia en 2012 e o equipo de HJK comezou en 2015.[162]

O club conta cun equipo, o HJK Bluestars, destinado a persoas adultas, nenas e nenos con parálise cerebral ou outras discapacidades físicas.[163]

En 2018 o club creou o HJK Pallotaiturit, un equipo destinado a nenas e nenos dende os seis ata os 17 anos que precisen un apoio especial, cun programa de adestramentos que atenda ás súas capacidades e necesidades.[164]

O HJK Special é un equipo para persoas novas e adultas con discapacidade de desenvolvemento. Fundado en 2004 adestra xunto co HJK Bluestars e participa no campionato de equipos especiais.[165]

Outras seccións

[editar | editar a fonte]

Xunto co fútbol, o Helsingin Jalkapalloklubin tivo seccións oficiais de bandy, hóckey sobre xeo, tenis, patinaxe artística sobre xeo, balonmán e birlos. Ademais no club téñense practicado o atletismo, a patinaxe sobre xeo, o remo, o rugby e o hóckey sobre herba, aínda que non houbo ningunha sección destes deportes e frecuentemente estes eran practicados só durante pouco tempo ou de xeito experimental.[166][167]

Bandy

[editar | editar a fonte]
Artigo principal: Helsingin Jalkapalloklubi (bandy).

No HJK xogouse ao bandy dende 1909[47] ata 1963. O club tivo moito éxito especialmente na década de 1920, cando xogou sete veces a final.[168] Na década de 1930 o éxito reduciuse e logo da segunda guerra mundial estivo entre a liga e a Suomi sarja, e finalmente caeu ata as divisións provinciais.[169] As súas actividades cesaron cando o club eliminou a sección en 1963 a causa das dificultades económicas.Aalto (2007), p. 61–63 HJK gañou en total cinco campionatos, tres pratas e dous bronces na modalidade.[168] Ao longo da historia da sección 22 xogadores do club xogaron na selección finlandesa.[170]

Palmarés:

Tempadas no campionato finlandés (non xogou 1940, 1942) (40):

  • 1912, 1915-1948, 1950, 1952-1957

Tempadas na Suomi sarja (7):

  • 1949, 1951, 1958-1962

Tempadas nas divisións provinciais (1):

  • 1963

Hóckey sobre xeo

[editar | editar a fonte]
Artigo principal: Helsingin Jalkapalloklubi (hóckey sobre xeo).
Partido de hóckey sobre xeo entre Ilves e HJK en decembro de 1949.

A sección de hóckey sobre xeo de HJK permaneceu activa entre 1928 e 1972. Antes do inicio da segunda guerra mundial tivo moito éxito, conseguindo tres campionatos e conseguindo outras sete medallas.[171] Despois da guerra o éxito da sección foi máis modesto ata que o club investiu significativamente no deporte nas décadas de 1960 e 1970. Con todo, o club atravesou dificultades financeiras e a sección fusionouse con Karhu-Kissat en 1972 formando o Helsingin Jääkiekkoklubi.[7][19]

Palmarés:

Tempadas na SM-sarja (non xogou 1930, 1940, 1942) (36):

  • 1928-1947, 1949-1955, 1957-1966, 1971-1972

Tempadas na Suomi sarja (6):

  • 1948, 1956, 1967-1970

Tenis

[editar | editar a fonte]

A práctica do tenis no HJK desenvolveuse dende 1916 ata principios da década de 1920.[172]

Patinaxe artística sobre xeo

[editar | editar a fonte]

A patinaxe artística sobre xeo formou parte do programa de HJK entre os anos 1966 e 1972. A sección tivo bastante éxito, xa que as patinadoras do club gañaron en total seis campionatos finlandeses. A patinaxe artística sobre xeo tamén cesou a sửa actividade a causa da crise económica, cando as súas actividades foron transferidas ao Helsingin Taitoluisteluklubi.[18][20]

  • Campións finlandeses:[173]
    • Pia Wingisaar: 1966, 1967
    • Anuliisa Numminen: 1970
    • Tarja Säde: 1971
    • Tarja Näsi: 1972

Balonmám

[editar | editar a fonte]

O balonmán xogouse en HJK entre 1943 e 1976.[10][23] O equipo masculino de HJK xogou na máxima categoría durante oito tempadas e o feminino vinte. Ademais o equipo combinado UK-HJK xogou na máxima categoría masculina unha tempada e dúas na feminina. A sección gañou unha prata e dous bronces en categoría masculina, mentres que na feminina o seu mellor resultado foi a curta posición.[174][175]

Palmarés:

Tempadas na SM-sarja (8+1):[176]

  • 1944-1946, 1950, 1952, 1954, 1974, 1976, 1978

Tempadas na SM-sarja feminina (20+2):[175]

  • 1953-1954, 1956-1957, 1959-1960, 1962-1977

Birlos

[editar | editar a fonte]

Os birlos formaron parte do programa de HJK en 1924-1925, e en 1943.[177] Os xogadores de birlos uníronse en 1925 ao Helsingin Keilaajat, que fora fundado en boa parte por xogadores que deixaran o club a principios do ano.[178][67]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ Os resultados do HJK van sempre en primeiro lugar:
    • Q: Cualificación
    • 1R: Primeira rolda (e sucesivas)
    • P: play-off
  2. ↑ A Suomensarja foi o nome da segunda categoría do fútbol finlandés.
  3. ↑ Niilo Tammisalo foi introducido tamén no "Salón da Fama" do equipo de hóckey sobre xeo de Ilves, denominado "Ilves Hockey Legends", como fundador do equipo e o seu labor como xogador e adestrador.[146] Tammisalo foi tamén o primeiro presidente da Federación Finlandesa de Baloncesto e foi introducido no Salón da Fama do Baloncesto Finlandés en 2019,[147] así como no Salón da Fama do Fútbol Finlandés o ano da súa creación, 1993.[148]
Referencias
  1. ↑ Tuhkunen 1957, p. 6–7.
  2. ↑ Tuhkunen 1957, p. 9–10.
  3. ↑ Tuhkunen 1957, p. 12–14.
  4. ↑ Virtamo, Keijo (1970). Fokus-Urheilu 2. Otava. p. 168. 
  5. ↑ Tuhkunen 1957, p. 38–39.
  6. ↑ Tuhkunen 1957, p. 45–49.
  7. ↑ 7,0 7,1 Tuhkunen 1957, p. 57–58.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Pietarinen, Heikki. "Finland - List of League First Level Tables" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 3 de xullo de 2022. 
  9. ↑ Tuhkunen 1957, p. 68–78.
  10. ↑ 10,0 10,1 Tuhkunen 1957, p. 100–103.
  11. ↑ Tuhkunen 1957, p. 114.
  12. ↑ Tiitta 2007, p. 46–47.
  13. ↑ Alaja 2009, p. 195–196.
  14. ↑ Aalto 2007, p. 61–63.
  15. ↑ Aalto 2007, p. 54–67.
  16. ↑ 16,0 16,1 Aalto 2007, p. 68.
  17. ↑ Ross, James M. "European Competitions 1965-66" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 4 de xullo de 2022. 
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 Aalto 2007, p. 91–100.
  19. ↑ 19,0 19,1 Aalto 2007, p. 103–104.
  20. ↑ 20,0 20,1 Aalto 2007, p. 108.
  21. ↑ 21,0 21,1 Aalto 2007, p. 114–115.
  22. ↑ Aalto 2007, p. 118–121.
  23. ↑ 23,0 23,1 Sulkava 2007, p. 130.
  24. ↑ Sulkava 2007, p. 148–150.
  25. ↑ Sulkava 2007, p. 163–168.
  26. ↑ Sulkava 2007, p. 180–184.
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 "Helsingin Jalkapalloklubi (HJK)" (en finés). Urheilumuseo. Arquivado dende o orixinal o 20 de xullo de 2011. Consultado o 3 de xullo de 2022. 
  28. ↑ 28,0 28,1 Sulkava 2007, p. 186–187.
  29. ↑ Lehtola 2007, p. 215–221.
  30. ↑ Lehtola 2007, p. 225.
  31. ↑ Lehtola 2007, p. 231–233.
  32. ↑ Ross, James M.; Stokkermans, Karel. "European Competitions 1998-99" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 5 de xullo de 2022. 
  33. ↑ Lehtola 2007, p. 262.
  34. ↑ 34,0 34,1 "HELSINGIN JALKAPALLOKLUBI (HJK) (sivu 3)" (en finés). Urheilumuseo. Arquivado dende o orixinal o 20 de xullo de 2011. Consultado o 5 de xullo de 2022. 
  35. ↑ "Muurinen jatkaa HJK:n puikoissa myös ensi kaudella". Urheilulehti (en finés). 15 de setembro de 2010. Arquivado dende o orixinal o 18 de setembro de 2010. Consultado o 5 de xullo de 2022. 
  36. ↑ Talja, Juho (26 de outubro de 2013). "Näin päävalmentaja Boström summasi HJK:n mestaruuskauden". YLE.fi (en finés). Consultado o 5 de xullo de 2022. 
  37. ↑ "HJK Eurooppa-liigan lohkovaiheeseen" (en finés). Veikkausliiga. 28 de agosto de 2014. Consultado o 5 de xullo de 2022. 
  38. ↑ McKeough, Alex (28 de setembro de 2014). "HJK on jälleen kerran Suomen mestari!". YLE.fi (en finés). Consultado o 5 de xullo de 2022. 
  39. ↑ Kosunen, Janne; Rajamäki, Marko (19 de outubro de 2019). "Tässä on Veikkausliigan kauden 2019 mestarijoukkue! IS esittelee kulta-KuPSin pelaaja pelaajalta". Ilta Sanomat  (en finés). Consultado o 5 de xullo de 2022. 
  40. ↑ Kuisma, Joonas (1 de novembro de 2020). "HJK on Suomen mestari! IFK Mariehamn kaatui murskaluvuin". Ilta Sanomat  (en finés). Consultado o 5 de xullo de 2022. 
  41. ↑ Halonen, Mika; Karinkanta, Janne; Visuri, Roope (31 de ooutubro de 2021). "Pokaali ilmaan – HJK on jalkapallon Suomen mestari 2021! Musta silmä ei haitannut suurinta sankaria: "Ihan huikea fiilis"". YLE.fi  (en finés). Consultado o 5 de xullo de 2022. 
  42. ↑ "HJK jälleen mestari – kolmas peräkkäinen ja kautta aikain jo 32:s Suomen mestaruus ratkesi Tehtaan kentällä". Turun Sanomat (en finés). 9 de outubro de 2022. Arquivado dende o orixinal o 28 de novembro de 2023. Consultado o 24 de abril de 2024. 
  43. ↑ "HJK on Suomen mestari vuosimallia 2023!" (en finés). HJK.fi. 21 de outubro de 2023. Consultado o 24 de abril de 2024. 
  44. ↑ 44,0 44,1 Tiitta 2007, p. 14.
  45. ↑ Sulkava 2007, p. 138.
  46. ↑ 46,0 46,1 Sulkava 2007, p. 174.
  47. ↑ 47,0 47,1 47,2 Tuhkunen 1957, p. 14.
  48. ↑ Tiitta 2007, p. 18.
  49. ↑ "HJK juhlii myös logon myötä" (en finés). Veikkausliiga. 28 de xaneiro de 2007. Arquivado dende o orixinal o 20 de xullo de 2011. Consultado o 30 de xuño de 2022. 
  50. ↑ Sulkava 2007, p. 202.
  51. ↑ Lehtola 2007, p. 248.
  52. ↑ "Sonera Stadium – Historia" (en finés). HJK. Arquivado dende o orixinal o 24 de febreiro de 2011. Consultado o 3 de xullo de 2022. 
  53. ↑ Laitila, Johannes (10 de agosto de 2010). "Töölön jalkapallostadion sai uuden nimen". Helsingin Sanomat (en finés). 
  54. ↑ Aaltonen, Jarmo (10 de decembro de 2009). "HJK:lla nyt vapaat kädet uudistaa Finnair Stadiumin toimintaa". Helsingin Sanomat (en finés). 
  55. ↑ Taipale, Juuso (29 de xaneiro de 2020). "Töölön jalkapallostadionin nimi jälleen uusiksi – sopimuksessa erikoinen porkkana pelaajille". Ilta Lehti (en finés). 
  56. ↑ Okkonen, Taneli (primavera de 2014). "HJK Sonera Stadium – Jalkapallostadionin brändäys taiteellisin keinoin" (PDF). Pakkausmuotoilun ja grafiikan opinnäytetyö (en finés). Lahden ammattikorkeakoulu. Consultado o 3 de xullo de 2022. 
  57. ↑ "Finnair Stadium nyt HJK:n oma stadion" (en finés). Veikkausliiga. 11 de decembro de 2009. Consultado o 3 de xullo de 2022. 
  58. ↑ "Onko vammariski tekonurmella suurempi?" (PDF) (en finés). Fysilehti. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 20 de xullo de 2011. Consultado o 3 de xullo de 2022. 
  59. ↑ "Finnair-stadionin tekonurmi saa päälleen siirtonurmen". Helsingin Sanomat (en finés). 1 de xuño de 2009.  [Ligazón morta]
  60. ↑ Tiitta 2007, p. 23.
  61. ↑ Lehtola 2007, p. 217.
  62. ↑ Lehtola 2007, p. 241.
  63. ↑ Tähtien tarina: Helsingin jalkapalloklubi 100 vuotta
  64. ↑ 64,0 64,1 Kallström, Kim (2011). "Fanikulttuuria on myös Suomessa" (en finés) (1). 90 min. p. 20–25. Archived from the original on 02 de xullo de 2016. Consultado o 04 de xullo de 2022. 
  65. ↑ 65,0 65,1 Aalto ym 2007, p. 334.
  66. ↑ http://www.hs.fi/urheilu/HS-gallup+HIFK+on+jalkapallossakin+suositumpi+kuin+Honka/a1305583198001
  67. ↑ 67,0 67,1 Tuhkunen 1957, p. 49.
  68. ↑ Tähtien tarina, Helsingin jalkapalloklubi 100 vuotta
  69. ↑ Tuhkunen 1957, p. 9.
  70. ↑ Alaja 2009, p. 201–202.
  71. ↑ Kumpulainen, Harri. Jalkapallopääkaupunki (en finés). p. 195. ISBN 978-952-67796-2-1. 
  72. ↑ Tähtien tarina: HJK 100 vuotta
  73. ↑ Lehtola 2007, p. 238.
  74. ↑ Väliverronen, Jari (23 de maio de 2007). "Tienraivaamista ja taloudellisia tappioita". Helsingin Sanomat (en finés). 
  75. ↑ Tuhkunen 1957, p. 157-159.
  76. ↑ Sulkava 2007, p. 175.
  77. ↑ "Hoo-Jii-Koo" (en finés). fono.fi. Consultado o 8 de xullo de 2022. 
  78. ↑ "Blue is the Colour" (en finés). fono.fi. Consultado o 8 de xullo de 2022. 
  79. ↑ 1950-1964 HS e UL. 1965-1990 jalkapallokirjat. 1991- http://www.european-football-statistics.co.uk/attn.htm
  80. ↑ 1957-1960 Helsingin Sanomat. 1960-1973 Jääkiekkokirjat
  81. ↑ Tiitta 2007, p. 35, 43.
  82. ↑ Aalto 2007, p. 52–55, 68.
  83. ↑ 83,0 83,1 Wallen, p. 154–159
  84. ↑ Pietarinen, Heikki (20 de decembro de 2019). "Finnish League Premier Division: All-Time Tables 1930-2010" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 6 de xullo de 2022. 
  85. ↑ Järviö, Timo (18 de xuño de 1995). "HJK:n ja Hakan yleisöennätys 30-vuotias". Helsingin Sanomat (en finés). 
  86. ↑ "HJK:n pakko voittaa Haka". Urheilulehti (en finés). 10 de setembro de 2005. Arquivado dende o orixinal o 20 de xullo de 2011. Consultado o 6 de xullo de 2022. 
  87. ↑ "HJK ja Haka jakoivat pisteet" (en finés). Veikkausliiga. 27 de xullo de 2009. Consultado o 6 de xullo de 2022. 
  88. ↑ "Haka nousi mestariksi". Helsingin Sanomat (en finés). 17 de outubro de 1999. 
  89. ↑ Lehtola 2007, p. 255, 290.
  90. ↑ Lehtola 2007, p. 299.
  91. ↑ Miettinen, Heikki (7 de xullo de 2006). "HJK pani pystyyn maalijuhlat täydellä stadionilla". Helsingin Sanomat (en finés). 
  92. ↑ Lehtola 2007, p. 263.
  93. ↑ Lehtola 2007, p. 303.
  94. ↑ "Stadin derby lähes täynnä – eteläpäätyyn vielä lippuja" (en finés). Veikkausliiga. 10 de agosto de 2016. Consultado o 6 de xullo de 2022. 
  95. ↑ 95,0 95,1 Pietarinen, Heikki (15 de xaneiro de 2010). "Finland – List of League Second Level Tables" (en inglés). RSSSF. Consultado o 19 de xuño de 2023. 
  96. ↑ Pietarinen, Heikki (6 de novembro de 2009). "Finnish Cup Finals" (en inglés). RSSSF. Consultado o 19 de xuño de 2023. 
  97. ↑ Pietarinen, Heikki (7 de maio de 2010). "Finland – League Cup Finals" (en inglés). RSSSF. Consultado o 19 de xuño de 2023. 
  98. ↑ "Results of European Competitions 1955-2023" (en inglés). rsssf.org. Consultado o 19 de xuño de 2023. 
  99. ↑ "HJK Miehet" (en finés). HJK.fi. Consultado o 24 de abril de 2024. 
  100. ↑ 100,0 100,1 Vuorinen & Kasila 2007, p. 101.
  101. ↑ 101,0 101,1 101,2 101,3 "Veikkausliigan pelaajatilastot" (en finés). Veikkausliiga. Consultado o 9 de xullo de 2022. 
  102. ↑ Pietarinen, Heikki. "Finland - Premier Division All-Time Topscorers" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 9 de xullo de 2022. 
  103. ↑ "Sorsa, Sebastian" (en finés). Veikkausliiga. Consultado o 9 de xullo de 2022. 
  104. ↑ Vuorinen & Kasila 2007, p. 117.
  105. ↑ "Ville Wallén" (en finés). Helsingin Jalkapalloklubi. Arquivado dende o orixinal o 19 de setembro de 2011. Consultado o 9 de xullo de 2022. 
  106. ↑ Vuorinen & Kasila 2007, p. 49.
  107. ↑ Vuorinen & Kasila 2007, p. 37.
  108. ↑ Vuorinen & Kasila 2007, p. 176.
  109. ↑ Vuorinen & Kasila 2007, p. 45.
  110. ↑ Vuorinen & Kasila 2007, p. 351.
  111. ↑ "#26 Erfan Zeneli" (en inglés). transfermarkt.com. Consultado o 9 de xullo de 2022. 
  112. ↑ Vuorinen & Kasila 2007, p. 178.
  113. ↑ Vuorinen & Kasila 2007, p. 327.
  114. ↑ Vuorinen & Kasila 2007, p. 99.
  115. ↑ Vuorinen & Kasila 2007, p. 306.
  116. ↑ Vuorinen & Kasila 2007, p. 249.
  117. ↑ Vuorinen & Kasila 2007, p. 336.
  118. ↑ Vuorinen & Kasila 2007, p. 191.
  119. ↑ Vuorinen & Kasila 2007, p. 150.
  120. ↑ "Akseli Pelvas" (en inglés). transfermarkt.com. Consultado o 9 de xullo de 2022. 
  121. ↑ Aalto 2007, p. 56.
  122. ↑ Aalto ym 2007, p. 335.
  123. ↑ "Veikkausliigan valmentajat" (en finés). Veikkausliiga. Consultado o 3 de xullo de 2022. 
  124. ↑ 124,0 124,1 Helsingin Jalkapalloklubi 1907-1957
  125. ↑ "HJK:n historia" (en finés). Helsingin Jalkapalloklubi. Consultado o 3 de xullo de 2022. 
  126. ↑ Tuhkunen 1957, p. 122.
  127. ↑ Lehtola, Erkka (17 de decembro de 2005). "HJK on jalkapalloilun maatuskanukke". Helsingin Sanomat (en finés). 
  128. ↑ "Helsingin Jalkapalloklubi" (en finés). HJK. Consultado o 8 de xullo de 2022. 
  129. ↑ Tähtien Tarina - HJK 100 vuotta
  130. ↑ Klubi 80: kirjoitus Helsingin Jalkapalloklubin 80-vuotiaasta toiminnasta: Helsingin Jalkapalloklubi, 1987.
  131. ↑ "HJK huimassa kasvuvauhdissa: Tulos kasvoi lähes 140 prosenttia" (en finés). yrittajat.fi. 20 de abril de 2015. Arquivado dende o orixinal o 31 de marzo de 2017. Consultado o 8 de xullo de 2022. 
  132. ↑ "HJK:n toiminta on voitollista ja jalkapallossa se on harvinaista – myös Töölön jalkapallostadionin nimi muuttuu". Helsingin Sanomat (en finés). 30 de marzo de 2017. Consultado o 8 de xullo de 2022. 
  133. ↑ "Kaikki liigaseurat halusivat telkkariin". Helsingin Sanomat (en finés). 24 de setembro de 2009. 
  134. ↑ "Jalkapalloa kolmelta kanavalta". Helsingin Sanomat (en finés). 28 de abril de 2002. 
  135. ↑ "Helsingin Jalkapalloklubi" (en finés). HJK. Consultado o 8 de xullo de 2022. 
  136. ↑ 136,00 136,01 136,02 136,03 136,04 136,05 136,06 136,07 136,08 136,09 136,10 "HJK Oy: Tunnuslukutiivistelmä" (en finés). Finder. Arquivado dende o orixinal o 29 de outubro de 2016. Consultado o 8 de xullo de 2022. 
  137. ↑ 137,0 137,1 137,2 137,3 "HJK Oy" (en finés). Finder. Arquivado dende o orixinal o 20 de xullo de 2011. Consultado o 8 de xullo de 2022. 
  138. ↑ "HJK Oy:n tulos nousi plussalle liikevaihdon voimakkaan kasvun myötä". kauppalehti.fi (en finés). 12 de abril de 2011. Arquivado dende o orixinal o 24 de outubro de 2015. Consultado o 8 de xullo de 2022. 
  139. ↑ "HJK Oy:n liikevaihto ja tulos voimakkaassa kasvussa". Kauppalehti (en finés). 21 de abril de 2012. Arquivado dende o orixinal o 24 de outubro de 2015. Consultado o 8 de xullo de 2022. 
  140. ↑ "HJK Oy" (en finés). Finder. Arquivado dende o orixinal o 20 de xullo de 2011. Consultado o 8 de xullo de 2022. 
  141. ↑ Lehtola 2007, p. 226.
  142. ↑ "HJK nimesi 11 uutta Hall of Fame -pelaajaa". Helsingin Sanomat (en finés). 16 de xuño de 2007.  (require subscrición)
  143. ↑ Aalto ym. 2007, p. 305–307.
  144. ↑ "HJK:n Hall of Fame sai neljä uutta jäsentä" (en finés). HJK. 13 de decembro de 2013. Consultado o 1 de xullo de 2022. 
  145. ↑ "HJK Hall of Fame" (en finés). HJK. Consultado o 1 de xullo de 2022. 
  146. ↑ "ILVES HOCKEY LEGENDS" (en finés). Ilves Hockey. Consultado o 19 de agosto de 2021. 
  147. ↑ "Finnish Basketball Hall of Fame täydentyi kahdeksalla koripallolegendalla" (en finés). Federación Finlandesa de Baloncesto. 1 de agosto de 2019. Consultado o 3 de xullo de 2022. 
  148. ↑ "Hall of Fame" (en finés). Museo do Fútbol Finlandés. Arquivado dende o orixinal o 17 de abril de 2021. Consultado o 3 de xullo de 2022. 
  149. ↑ Pietarinen, Heikki. "Finland - List of Youth Champions" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 3 de xullo de 2022. 
  150. ↑ "FC Jokerit" (en finés). Urheilumuseo. Arquivado dende o orixinal o 20 de xullo de 2011. Consultado o 3 de xullo de 2022. 
  151. ↑ "FC Honka" (en finés). Urheilumuseo. Arquivado dende o orixinal o 20 de xullo de 2011. Consultado o 3 de xullo de 2022. 
  152. ↑ "AKATEMIAJOUKKUEET" (en finés). HJK. Consultado o 3 de xullo de 2022. 
  153. ↑ "ON VAIN YKSI KLUBI" (en finés). HJK. Consultado o 3 de xullo de 2022. 
  154. ↑ "SEURA" (en finés). Pallo-Pojat. Consultado o 3 de xullo de 2022. 
  155. ↑ Soininen & Eskola 2010, p. 353, 359.
  156. ↑ Soininen & Eskola 2010, p. 381–383.
  157. ↑ "Ajax tops the European list of the most training orientated clubs" (en inglés). CIES. 24 de febreiro de 2015. Arquivado dende o orixinal o 7 de febreiro de 2016. Consultado o 3 de xullo de 2022. 
  158. ↑ "Top 100 Training Clubs in Europe" (PDF). Big-5 Weekly Post (en inglés). CIES Football Observatory. 24.2.2015. Consultado o 3 de xullo de 2022. 
  159. ↑ 159,0 159,1 Pietarinen, Heikki. "Finland – List of Women League First Level Tables" (en inglés). rsssf. Consultado o 30 de xuño de 2022. 
  160. ↑ Lehtola 2007, p. 281–284.
  161. ↑ Pietarinen, Heikki. "Finland – List of Women Cup Finals" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 8 de xullo de 2022. 
  162. ↑ "HJK Hurrikaanit" (en finés). HJK. Consultado o 1 de xullo de 2022. 
  163. ↑ "HJK Bluestars" (en finés). HJK. Consultado o 9 de xullo de 2022. 
  164. ↑ "HJK Pallotaiturit" (en finés). HJK. Consultado o 9 de xullo de 2022. 
  165. ↑ "HJK Special" (en finés). HJK. Consultado o 9 de xullo de 2022. 
  166. ↑ Tuhkunen 1957, p. 13.
  167. ↑ Kumpulainen, Harri (2014). Jalkapallopääkaupunki: kertomus helsinkiläisestä jalkapallosta (en finés). Markkinointiviestintä kärki. ISBN 978-952-67796-2-1. 
  168. ↑ 168,0 168,1 "Mitalijoukkueet kautta aikojen" (en finés). Suomen Jääpalloliitto. Arquivado dende o orixinal o 30 de maio de 2010. Consultado o 30 de xuño de 2022. 
  169. ↑ Tuhkunen 1957, p. 120–127.
  170. ↑ "Suomen maajoukkuepelaajat" (PDF) (en finés). Suomen Jääpalloliitto. Consultado o 30 de xuño de 2022. 
  171. ↑ "SM-mitalijoukkueet kautta aikojen" (en finés). SM-liiga. Arquivado dende o orixinal o 14 de abril de 2008. Consultado o 30 de xuño de 2022. 
  172. ↑ Tuhkunen 1957, p. 25.
  173. ↑ Aalto ym 2007, p. 321.
  174. ↑ "Miesten SM-sarjan maratontaulukko" (en finés). Suomen Käsipalloliitto. 16 de xaneiro de 2011. Arquivado dende o orixinal o 9 de febreiro de 2011. Consultado o 30 de xuño de 2022. 
  175. ↑ 175,0 175,1 "SM-SARJAN SIJATAULUKOT 1946-2022" (en finés). Suomen Käsipalloliitto. 23 de abril de 2022. Consultado o 30 de xuño de 2022. 
  176. ↑ "SM-SARJAN SIJATAULUKOT 1946-2022" (en finés). Suomen Käsipalloliitto. 18 de maio de 2022. Consultado o 30 de xuño de 2022. 
  177. ↑ Tuhkunen 1957, p. 100.
  178. ↑ Tuhkunen 1957, p. 46.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Aalto ym, Seppo (2007). Tähtien tarina: Helsingin jalkapalloklubi 100 vuotta (en finés). Helsingin Jalkapalloklubi. ISBN 978-952-92-2062-5. 
    • Tiitta, Allan (2007). "1907–1959". Tähtien Tarina (en finés). 
    • Aalto, Seppo (2007). "1960–1975". Tähtien Tarina (en finés). 
    • Sulkava, Esa (2007). "1976–1995". Tähtien Tarina (en finés). 
    • Lehtola, Erkka (2007). "1996–2007". Tähtien Tarina (en finés). 
  • Alaja, Erkki (2009). Monsieur Magic – Aulis Rytkönen (en finés). Helsinqui: Teos. ISBN 978-951-851-185-7. 
  • Ismail, Atik (2006). Klubin kundit: 20 vuotta koukussa (en finés). LampLite Ltd. ISBN 952-99723-0-X. 
  • Lautela, Yrjö; Wallén, Göran (2007). Rakas jalkapallo (en finés). Hämeenlinna: Teos. ISBN 978-951-851-068-3. 
  • Lehtola, Erkka V.; Pakkanen, Mitri; Riihilahti, Aki; Tiittula, Markus (1999). HJK Mestarien liigassa (en finés). WSOY. ISBN 951-0-23643-8. 
  • Soininen, Heidi; Eskola, Jussi (2010). Jalkapallokirja 2010 (en finés). Helsinqui: Suomen Palloliitto. ISSN 0787-7188. 
  • Tuhkunen, Yrjö (1957). Helsingin Jalkapalloklubi 1907–1957 (en finés). Helsinqui: Laatupaino Oy. 
  • Vuorinen, Juha; Kasila, Markku (2007). Pelimiehet. Suomen jalkapallon pelaajatilastot 1930–2006 (en finés). Suomen urheilumuseosäätiö. ISBN 978-952-99075-9-5. 
  • HJK Mestarien liigassa. Klubi 80: kirjoitus Helsingin Jalkapalloklubin 80-vuotiaasta toiminnasta (en finés) (Helsingin Jalkapalloklubi). 1987. 
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Helsingin_Jalkapalloklubi&oldid=6876119»