Saltar ao contido

Jacob Obrecht

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaJacob Obrecht

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacementoc. 1457 Editar o valor en Wikidata
Gante, Bélxica Editar o valor en Wikidata
Morte1 de agosto de 1505 Editar o valor en Wikidata (47/48 anos)
Ferrara, Italia Editar o valor en Wikidata
Causa da mortepeste Editar o valor en Wikidata
RelixiónIgrexa católica Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupacióncompositor Editar o valor en Wikidata
Xénero artísticoMúsica sacra (pt) Traducir e Música renacentista Editar o valor en Wikidata
Descrito pola fonteSalmonsens Konversationsleksikon (en) Traducir
Nordisk familjebok
Dicionario Musical Riemann (1901–1904) Editar o valor en Wikidata
Spotify: 0e7j7UZLXvRC62EozoSTc5 Musicbrainz: 3be35854-0141-49e8-bb43-f0655c15d675 Discogs: 833934 IMSLP: Category:Obrecht,_Jacob Deezer: 1617431 Editar o valor en Wikidata

Jacob Obrecht, nado na cidade flamenga de Gante, nos Países Baixos Borgoñóns, en 1457 ou 1458, e finado en Ferrara, Italia, en xullo de 1505, foi un compositor do Renacemento encadrado na escola francoflamenga.[1]

Obrecht foi durante a súa vida o compositor de misas máis afamado da Europa de finais do século XV, superado só, tras o seu falecemento, por Josquin des Prés, e compuxo ademais numerosos motetes e cancións.[2]

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Nado entre os anos 1457 e 1458, foi o único fillo de Willem Obrecht, un trompetista da cidade de Gante, e de Lijsbette Gheeraerts, que morreu en 1460, á idade de 20 anos. O seu suposto retrato, pintado en 1496 e atribuído a Hans Memling ou a un pintor próximo a el, dá a súa idade (38 anos), o que confirma, aproximadamente, a súa data de nacemento.[3]

Retrato anónimo de Jacob Obrecht, atribuído a Hans Memling

Coñécense poucos datos acerca da súa formación, alén de que aprende a tocar a trompeta, probablemente, co seu pai. Aprende tamén (seguramente no coro dunha igrexa) a arte de contrapunto e da improvisación sobre un cantus firmus. É moi probablemente que Obrecht coñecese a Antoine Busnois, que traballaba na corte de Borgoña. En calquera caso, coñece con seguridade a súa música, xa que a súa primeira misa presenta coincidencias estilísticas moi significativas coas de Busnois.[4]

Entre 1472, aproximadamente, e 1479 realizou os seus estudos de Teoloxía, sen que hoxe se coñeza onde.

Entre 1479 e 1484, aproximadamente, Obrecht traballa para a igrexa de Santa Xertrude en Berg op Zoom. Pouco tempo antes de ser contratado, foi ordenado sacerdote e dixo que a súa primeira misa.[5]

O 28 de xullo de 1484 o cabido da catedral de Cambrai nomeouno mestre de capela. Ensínalles, xa que logo, aos nenos o canto litúrxico, a técnica do canto polifónico e, máis xeralmente, as diferentes disciplinas musicais. Pero Obrecht comeza a ser acusado de neglixencia no seu traballo e vese forzado a presentar a súa dimisión. O 21 de outubro de 1485 foi destituído polo cabido.[6]

A partir de aí, parece que Obrecht puido ter unha serie de traballos de pouca duración e pasar por dificultades financeiras, sen que iso fose óbice para gozar dunha boa reputación no contexto musical da súa época. Valla como exemplo que Johannes Tinctoris, estando en Nápoles, o distinguiu nunha curta listaxe de grandes compositores do momento.[7][8]

Aínda que a maioría das encargas feitas a Obrecht proviñan de Flandres, fixo, polo menos, dúas viaxes a Italia, unha vez en 1487 e unha segunda en 1505 por invitación do duque de Ferrara, Hércules I d'Este, que apreciaba moito a súa música, moi coñecida na época por toda Italia. Mais a morte do duque ese mesmo ano fai que Obrecht se atope novamente sen emprego. Non se coñece en que concicións queda na cidade ata a súa morte, ocasionada pola epidemia de peste do verán de 1505.[9][10]

Obra

[editar | editar a fonte]

Obrecht escribiu sobre todo música relixiosa (misas e motetes), aínda que tamén se lle coñecen algunhas composicións profanas[11][12]. Discípulo de Johannes Ockeghem, Jacob Obrecht foi, xunto con Josquin des Prés, un dos principais representantes da polifonía francoflamenga na fin da Idade Media e no inicio do Renacemento. Nas súas misas e nos seus motetes utilizou sempre a técnica do cantus firmus, pola que escribía, sobre unha melodía adoito preexistente, as restantes voces das composicións polifónicas.[13]

Adheriuse á innovación do estilo holandés. Adiantouse ao seu tempo, especialmente nos eidos da harmonía e da variación nos métodos de tratar unha melodía preexistente, e estes méritos fóronlle recoñecidos polos seus coetáneos.[14] [15]

Na seguinte listaxe recóllense as súas obras conservadas ata hoxe:

Misas

[editar | editar a fonte]
  • Missa Adieu mes amours.
  • Missa Ave regina celorum.
  • Missa Beata víscera.
  • Missa Caput.
  • Missa Cela sans plus.
  • Missa De Sancto Donatiano.
  • Missa De Sancto Martino.
  • Missa De tous biens playne.
  • Missa Fors seulement.
  • Missa Fortuna desperata.
  • Missa Grecorum.
  • Missa Je ne demande.
  • Missa L'homme armé.
  • Missa Libenter gloriabor.
  • Missa Malheur me bat.
  • Missa Maria zart.
  • Missa O lumen ecclesie.
  • Missa Petrus Apostolus.
  • Missa Pfauenschwanz.
  • Missa Pluriorum carminum (I).
  • Missa Pluriorum carminum (II).
  • Missa Rosa playsante.
  • Missa Salve diva parens.
  • Missa Scaramella (fragmento).
  • Missa Sicut spina rosam.
  • Missa Si dedero.
  • Missa Sub tuum en praesidium.
  • Missa Veci la danse barbari.

Misas que se lle atribúen

[editar | editar a fonte]
  • Missa Gracuuly et biaulx.
  • Missa De Sancto Johanne Baptista.
  • Missa Je ne seray plus.
  • Missa N'aray-je jamais.
  • Missa Sine nomine.
  • Missa Beata progenies.

Motetes relixiosos

[editar | editar a fonte]
  • Alma Redemptoris mater.
  • Ave Maris stella.
  • Ave Regina coelorum.
  • Beate es, Maria.
  • Benedicamus in laude Jhesu.
  • Cuius sacrata víscera (I).
  • Cuius sarata víscera (II).
  • Factor orbis / Veni, Domine.
  • Haec deum caeli.
  • Inter praeclarissimas virtutes.
  • Laudemus nunc dominum.
  • Laudes Christo redemptori.
  • Mater Patris, nati nata.
  • Mile quigentis / Requiem.
  • O Beate basili / O beate pater.
  • Omnis spiritus laudet.
  • O preciosissime sanguis.
  • Parce domine.
  • Quis numerare queat.
  • Regina celi.
  • Salve crux, arbor vite / O cerne lignum;
  • Salve Regina (I).
  • Salve Regina (II).
  • Salve Regina (III).
  • Salve sancta facies / Homo quidam.
  • Se bona suscepimus.
  • Se sumpsero.

Motetes de atribución cuestionable

[editar | editar a fonte]
  • Discubuit Jesus.
  • Judea et Jerusalem.
  • Magnificat.
  • Nec mihi, nec tibi.

Cancións profanas neerlandesas

[editar | editar a fonte]
  • Als al de weerelt.
  • Den haghel ende morrer calde snee.
  • Hebbe gheen ghelt.
  • Ic draghe de mutse clutse.
  • Ic hoerde de clocskins luden.
  • Ic ret my itu spacieren.
  • Ic weinsche alle scoene vrouwen.
  • Lacen adieu.
  • Laet u genoughen.
  • Meskin es hu (adiu, adiu).
  • Moet mij laten u vriendelic schijn.
  • Rompeltier.
  • Sullen wij langhe in drucke.
  • T'Andernacken.
  • T'meisken foi'jonck (tusche in Busche).
  • Tsat een (cleen) meskin.
  • Waer sij di han.
  • Wat willen wij metten.
  •  Weet ghy wat mijnder jonghen herten.

Cancións profanas francesas

[editar | editar a fonte]
  • Fors seule.
  • Helas mon bien.
  • J'ai pris amours.
  • Ma menche vel m buche.
  • Marion la doulce.
  • Se bien fait.
  • Tant que nostre argentdura.

Outras

[editar | editar a fonte]
  • La Tortorella.
  • Fuga.
  • Pezas instrumentais.

Discografía

[editar | editar a fonte]
  • Flemish Masters, Virginia Arts Recordings, VA-04413, interpretación de Zephyrus. Inclúe a misa de Obrecht Missa Sub tuum presidium, así como motetes de Willaert, Clemens non Papa, Ockeghem, Josquin des Prés, Mouton e Nicolas Gombert.
  • Missa Maria zart, Gimell CDGIM 032, interpretación de Tallis Scholars, baixo a dirección de Peter Phillips.
  • Jacob Obrecht. Chansons, Songs, Motets. Interpretación de Capilla Flamenca e Piffaro, 2005 (Eufoda 1361).
  • Missa Sub Tuum Praesidium. The Clerks Group, Gaudeamus.
  • Missa Malheur Me Bat. The Clerks Group, Gaudeamus 1998.
  • Missa Sancto de Donatiano. Capella Pratensis, Fineline 2009.
  • "Jacob Obrecht. The Sound and the Fury". ORF 2009.

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ Rob C. Wegman. "Obrecht, Jacob". Grove Music Online.
  2. ↑ Sparks, Edgar H. 1975. Cantus Firmus in Mass and Motet: 1420–1520. Nova York. Da Capo Press. Páxina 477.
  3. ↑ Wegman, Rob C. Born for the Muses: The Life and Masses of Jacob Obrecht. Oxford. Clarendon Press. 1994. Páxinas 21, 36, 39 e 147. [ISBN 0-19-816382-7]
  4. ↑ Wegman, Rob C. “Obrecht, Jacob”. En New Grove Music Online Dictionary.
  5. ↑ Atlas, Allan W. Renaissance Music. Nova York: W.W. Norton. 1998. Páxina 295.
  6. ↑ Sparks, Edgar H. Cantus Firmus in Mass and Motet: 1420–1520. Nova York. Da Capo Press. 1975. Páxina 477.
  7. ↑ Atlas, Allan W. Renaissance Music. Nova York. W.W. Norton. 1998. Páxina 294.
  8. ↑ Reese, Gustav, Music in the Renaissance. Nova York. W.W. Norton. 1959. Páxina 107.
  9. ↑ Wegman, Rob C. Born for the Muses: The Life and Masses of Jacob Obrecht. Oxford. Clarendon Press. 1994. Páxinas 81, 82, 139. [ISBN 0-19-816382-7]
  10. ↑ Atlas, Allan W. Renaissance Music. Nova York. W.W. Norton. 1998. Páxina 295.
  11. ↑ Sparks, Edgar H. Cantus Firmus in Mass and Motet: 1420–1520. Nova York. Da Capo Press. 1975. Páxina 478.
  12. ↑ Sternfeld, F.W. Music from the Middle Ages to the Renaissance. Nova York. Preager Publishers. 1973. Páxina 198.
  13. ↑ Sparks, Edgar H. Cantus Firmus in Mass and Motet: 1420–1520. Nova York. Da Capo Press. 1975. Páxinas 477, 478 e 482.
  14. ↑ Sparks, Edgar H. Cantus Firmus in Mass and Motet: 1420–1520. Nova York. Da Capo Press. 1975. Páxinas 312-313.
  15. ↑ Sternfeld, F.W. Music from the Middle Ages to the Renaissance. Nova York. Preager Publishers. 1973. Páxinas 197-198.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jacob_Obrecht&oldid=6641178»