Joe Dassin
 (1970)  | |
| Nome orixinal | (fr) Joseph Dassin |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | (en) Joseph Ira Dassin 5 de novembro de 1938 Brooklyn (Estados Unidos de América) |
| Morte | 20 de agosto de 1980 (41 anos) Papeete (Francia) |
| Causa da morte | infarto agudo de miocardio |
| Lugar de sepultura | Hollywood Forever Cemetery (pt)  |
| Educación | University of Michigan College of Literature, Science, and the Arts (en) |
| Altura | 1,84 m |
| Actividade | |
| Ocupación | cantante, cantautor, guitarrista |
| Período de actividade | 1964 - 1980 |
| Xénero artístico | Chanson |
| Tesitura | Barítono |
| Instrumento | Guitarra, piano, violín, Banjo, Acordeón, voz e Helicón |
| Selo discográfico | Sony Music Entertainment RCA Records Columbia Records CBS Disques (en) |
| Familia | |
| Pais | Jules Dassin e Béatrice Launer |
| Irmáns | Julie Dassin Richelle Dassin |
| Descrito pola fonte | Obálky knih,  Moskovskaia entsiklopedia: Litsa Moskvi |
                | |
Joseph Ira Dassin, máis coñecido como Joe Dassin, nado en Nova York o 5 de novembro de 1938 e finado en Papeete (Tahití) o 20 de agosto de 1980, foi un músico estadounidense e francés particularmente coñecido nos países francófonos.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Dassin foi fillo de Jules Dassin, actor e director norteamericano xudeu, autor de obras do chamado "cine negro", e de Beatrice Launer, virtuosa violinista de orixe húngara. Pasou a súa infancia en Nova York e Os Ánxeles, (California) e, sendo aínda neno, acompañóu aos séus pais ao exilio en Europa vítimas da política anticomunista do senador Joseph McCarthy.
Despois de estudar no Instituto Le Rosey en Suíza e o bachalerato en Grenoble, Dassin regresou aos Estados Unidos para estudar etnoloxía na Universidade de Míchigan (Ann Arbor, Míchigan). Acabaría regresando novamente a Francia, onde traballou como técnico para o seu pai, aparecendo incluso nalgunas das súas películas. Por intercesión de Catherine Régnier, amiga da súa primeira muller Maryse Massiera, conseguiu que a compañía discográfica americana CBS empezase a gravar as súas cancións.
Na década de 1960 acadou os seus primeiros éxitos grazas a temas como "Les Dalton", "Guantanamera", "Siffler sur la colline" ou "Les Champs-Élysées". Na década de 1970 as cancións de Dassin alcanzaron a cúspide das listas de éxito en Francia e levárono definitivamente á fama. É a época de "L'Amérique", "Le Moustique", "Si tu t'appelles mélancolie", "Le café des trois colombes" e especialmente "L'été indien".
Probablemente como un recoñecemento aos seus pais de ideoloxía de esquerda, as gravacións de Dassin foron permitidas na Unión Soviética. Foi tamén un talentoso políglota, gravando cancións en alemán, castelán, italiano e grego, ademais por suposto en francés e en inglés.
Ao longo dos anos tamén actuou como compositor, escribindo cancións para outros cantantes da época, como Carlos, Mélina Mercouri (esposa do seu pai), France Gall ou Marie Laforêt.
Trala morte do seu primeiro fillo (Joshua), separouse de Maryse e casou con Christine Delvaux, con quen tivo dous fillos: Jonathan e Julien.
Morreu aos 41 anos dun ataque cardíaco, durante as súas vacacións en Tahití, o 20 de agosto de 1980. Foi sepultado no Hollywood Forever Cemetery en Hollywood, California.
De entre os compositores xa falecidos, Joe Dassin é o que xera máis ingresos por dereitos de autor en Francia.[Cómpre referencia]
Discografía
[editar | editar a fonte]- À New York (1966)
- Les Deux Mondes de Joe Dassin (1967)
- Le Chemin de papa (1969)
- L'Amérique (1970)
- Elle était oh!... (1971)
- Joe (1972)
- 13 nouvelles chansons (1973)
- À l'Olympia (live) (1974)
- Le Costume blanc (1975)
- Le Jardin du Luxembourg (1976)
- Les Femmes de ma vie (1978)
- 15 ans déjà (1979)
- Blue Country (1979)
- Little Italy (1982)
- Éternel (2005; póstumo con algunhas cancións inéditas)
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Puisque tu veux tout savoir ! - Claude Lemesle - Éditions Albin Michel (2005) (en francés)
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Páxina de Claudie Bouyer dedicada a Joe Dassin (en francés)
- Páxina dedicada a Joe Dassin (en francés)
- Sitio non oficial de Joe Dassin (en francés)
- Sitio oficial Joe Dassin (en francés)
