Lista de composicións de Jean Sibelius
Aparencia
A seguinte lista presenta todas as composicións do finlandés Jean Sibelius ordenadas por número de opus. A lista mostra o ano aproximado de composición da obra, así como a data da súa estrea, no caso de que estas datas sexan coñecidas. Os títulos das composicións son os orixinais e na descrición indícanse as características da obra, datos sobre o lugar, a estrea e os directores e/ou intérpretes da estrea, así como posibles revisións ou adaptacións da obra.
Engádese tamén unha lista das composicións sen número de opus, principalmente obras de xuventude e composicións menores ordenadas cronoloxicamente.
Composicións por número de opus
[editar | editar a fonte]Op. | Período de composición | Título | Data de estrea | Descrición |
---|---|---|---|---|
1 | 1897 a 1913 | Viisi Joululaulua | Cinco cancións de Nadal sobre textos de Zacharias Topelius | |
2 | 1888 | Dúas pezas para violín e piano | Nº 1 Romance en Si menor (primeira versión de 1888, a obra foi revisada en 1911) Nº 2 Epilogue (primeira versión Perpetuum mobile de 1888, a obra foi revisada en 1911) | |
3 | 1911 | Arioso para soprano e orquestra de corda | 30 de marzo de 1914 | Texto de Johan Ludvig Runeberg. A súa estrea tivo lugar en Turku coa soprano Ida Ekman e a Turun Soitannollinen Seura baixo a batuta de Karl Ekman. A obra foi arranxada para voz e piano en 1911. |
4 | 1890 | Cuarteto de corda en Si bemol maior | 17 de febreiro de 1894 (en versión orquestral) | Composta por catro movementos: Allegro, Andante sostenuto, Presto e Allegro. O terceiro movemento foi adaptado en 1894 para orquestra de corda e estreado en Turku ese mesmo ano pola Turun Soitannollinen Seura. |
5 | 1893 | Seis impromptus para piano | 17 de febreiro de 1894 (en versión orquestral) | O primeiro e o segundo están en Sol menor, o terceiro en La menor, o cuarto en Mi menor, o quinto en Si menor, e o sexto en Mi maior. Os impromptus V e VI foron adaptados polo propio compositor en 1894 para orquestra de corda, sendo estreados pola Turun Soitannollinen Seura en Turku ese mesmo ano. |
6 | 1904 (1ª versión) 1905 (versión revisada) |
Cassazione | 8 de febreiro de 1904 | A primeira versión, de 1904, estreouse en Helsinqui coa Helsingin Soitannollinen Seura baixo a dirección de Sibelius. A obra foi revisada en 1905, mais indica "Bör omarbetas" (Debe ser revisada). |
7 | 1892 | Kullervo | 28 de abril de 1892 | Poema sinfónico para soprano, barítono, coro masculino e orquestra sobre textos do Kalevala. Ten cinco movementos: I. Johdanto II. Kullervon nuoruus III. Kullervo ja hänen sisarensa IV. Kullervon sotaanlähtö V. Kullervon kuolema A súa estrea tivo lugar en Helsinqui coa soprano Emmy Achté e o barítono Abraham Ojanperä coa Helsingin Soitannollinen Seura baixo a dirección do propio compositor, tendo unha grande acollida por parte da crítica.[1] Parte da música foi arranxada para barítono e piano en 1893 (revisada en 1917-18), e barítono e orquestra en 1957. |
8 | 1909 | Ödlan | 6 de abril de 1910 | Música para a obra homónima de Mikael Lybeck, a primeira representación tivo lugar no Svenska Teatern de Helsinqui dirixida polo propio compositor. |
9 | 1892 | En Saga | 16 de febreiro de 1893 (1ª versión) 3 de novembro de 1902(versión final) |
A primeira versión deste poema sinfónico data de 1892 e foi estreada ao ano seguinte en Helsinqui con Sibelius á fronte da Helsingin Soitannollinen Seura. Posteriormente a obra foi revisada a raíz da invitación de Ferruccio Busoni a Berlín para dirixila e estreada en 1902 pola Helsingin Soitannollinen Seura baixo a batuta de Robert Kajanus.[2] |
[10/11] | 1893 | Música Karelia | 13 de novembro de 1893 (música escénica) | Composta sobre a música escénica para unha "lotería organizada pola Asociación de Estudantes de Viipuri para promocionar o ensino popular na provincia de Viipuri". Consta dunha overtura (ver Op. 10) e oito partes (arranxadas como suite, ver Op. 11). |
10 | 1893 | Obertura Karelia | 13 de novembro de 1893 (música escénica) | Música escénica para unha "lotería organizada pola Asociación de Estudantes de Viipuri para promocionar o ensino popular na provincia de Viipuri". A primeira representación tivo lugar nun acto social da Asociación de Estudantes de Viipuri, posiblemente coa Helsingin Soitannollinen Seura baixo a dirección de Sibelius. |
11 | 1894[3] | Suite Karelia | 13 de novembro de 1893 (música escénica) 23 de novembro de 1893 (os tres movementos da Suite xunto coa Obertura) |
Composta sobre a base da música escénica para unha "lotería organizada pola Asociación de Estudantes de Viipuri para promocionar o ensino popular na provincia de Viipuri" (1893). Consta de tres movementos: I. Intermezzo II. Ballade III. Alla marcia Posteriormente realizou unha adaptación para piano do primeiro e segundo posiblemente en 1897. |
12 | 1893 | Sonata para piano en Fa Maior | Composta por tres movementos: I. Allegro molto II. Andantino III. Vivacissimo | |
13 | 1891-92 | Sete cancións sobre textos de Runeberg | Nº 1: Under strandens granar Nº 2: Kyssens hopp Nº 3: Hjärtats morgon Nº 4: Våren flyktar hastigt Nº 5: Drömmen Nº 6: Till Frigga Nº 7: Jägargossen | |
14 | 1912 | Rakastava | 16 de marzo de 1912 | Obra para orquestra de corda composta sobre a base dunha composición co mesmo nome para coro masculino dese mesmo ano. Foi estreada en Helsinqui pola Helsingin kaupunginorkesteri baixo a batuta do propio compositor. |
15 | 1894-95 | Skogsrået | 17 de abril de 1895 | Poema sinfónico (balada) para orquestra baseado nun poema homónimo de Viktor Rydberg. A súa estrea tivo lugar en Helsinqui da man da Helsingin kaupunginorkesteri baixo a batuta do propio compositor. En 1895 realizouse un arranxo melodramático para narrador, piano, dous cornos ingleses e cordas, e ese mesmo ano adaptouse a parte final para piano (Ur “Skogsrået”). |
16 | 1894 | Vårsång | 21 de xuño de 1894 | A primeira versión (Improvisation), que actualmente está perdida, data de 1894 e foi estreada en Vaasa baixo a batuta do propio Sibelius. Unha segunda versión (Kevätlaulu) foi realizada en 1895 e estreouse en Helsinqui o 17 de abril dese mesmo ano con Sibelius ao mando da Helsingin kaupunginorkesteri. A versión final foi estreada o 12 de decembro de 1903 na capital finlandesa pola Helsingin kaupunginorkesteri dirixida por Robert Kajanus. |
17 | 1891-1904 | Sete Cancións | Nº 1: Se'n har jag ej frågat mera (1891-92, arranxada para voz e orquestra en 1903) Nº 2: Sov in! (1891-92) Nº 3: Fågellek (1891) Nº 4: Vilse (primeira versión de 1898, versión final de 1902) Nº 5: En slända (1904) Nº 6: Illalle (1898) Nº 7: Lastu lainehilla (1902) | |
18 | 1893-1901 | Seis cancións para coro masculino | Nº 1: Sortunut ääni (1898, arranxada ese mesmo ano para coro mixto) Nº 2: Terve kuu (1901) Nº 3: Venematka (1893, arranxada para coro mixto en 1914) Nº 4: Saarella palaa (1895, arranxada para coro mixto en 1898) Nº 5: Metsämiehen laulu (1899) Nº 6: Sydämeni laulu (1898, arranxada para coro mixto en 1904) | |
19 | 1902 | Impromptu para coro feminino e orquestra | 8 de marzo de 1902 | A letra é obra de Viktor Rydberg, traducida ao finés por Severi Nuormaa (Pojat ja neidot, armas on elämä). A súa primeira versión foi estreada en Helsinqui pola Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección do propio compositor. A versión final, completada 1910 foi estreada na capital finlandesa cos mesmos protagonistas que na estrea o 29 de marzo dese mesmo ano. En 1910 realizou tamén unha redución para piano. |
20 | 1900 | Malinconia | Para violonchelo e piano. O título orixinal da obra é Fantasia. | |
21 | 1896 | Natus in curas | Himno para coro masculino con letra de Fridolf Gustafsson. | |
22 | Principios dos anos 1890 | Suite Lemminkäinen | Ver artigo | Orixinalmente concibida como unha ópera mitolóxica sobre o Kalevala (Veneen luominen) similar ás de Richard Wagner, mais mudou os seus plans para convertela nunha peza orquestral de catro movementos: I. Lemminkäinen ja saaren neidot II. Tuonelan joutsen III. Lemminkäinen tuonelassa IV. Lemminkäisen kotiinpaluu O segundo movemento adoita escoitarse por separado. |
23 | Arranxo, ca. 1898 | Cancións para coro mixoto da Cantata para a Cerimonia dos Graduados e Mestres de 1897 | Nº 1: Me nuoriso Suomen Nº 2: Tuuli tuudittele Nº 3: Oi toivo, toivo sä lietomieli Nº 4: Montapa elon merellä Nº 5: Sammuva sainio maan Nº 6a: Soi kiitokseksi Luojan Nº 6b: Tuule, tuuli, leppeämmin Nº 7: Oi lempi, sun valtas ääretön on Nº 8: Kuin virta vuolas Nº 9: Oi kallis Suomi, äiti verraton | |
24 | 1895-1903 | Dez pezas para violín e piano | Nº 1: Impromptu (1895) Nº 2: Romance (en La Maior, 1895) Nº 3: Caprice (1898) Nº 4: Romance (en Re menor, ca. 1896) Nº 5: Valse (Waltz) (ca. 1898) Nº 6: Idyll (ca. 1898, versión final de 1904) Nº 7: Andantino (ca. 1899, versión final de 1899) Nº 8: Nocturno (1900) Nº 9: Romance (en Re bemol menor, 1901) Nº 10: Barcarola (1903) | |
25/26 | 1899 | Música para as celebracións da prensa | 4 de novembro de 1899 | Cadros musicais para as celebracións da prensa finlandesa. Os cadros son obra de Kaarlo Bergbom, mentres que os textos son de Eino Leino e Jalmari Finne. Consta dunha abertura e seis cadros. A súa estrea tivo lugar no Svenska Teatern de Helsinqui coa Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección do propio Sibelius. Foi revisada posteriormente nos Op. 25 e 26. |
25 | 1911 | Scènes historiques I | 11 de outubro de 1911 | Versións revisadas da Música para as celebracións da prensa (tomou os movementos All’overtura, Scèna e Quasi bolero da música de 1899). A súa estrea foi realizada pola Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección do compositor. |
26 | 1899 1900 (revisión) |
Finalandia | 2 de xullo de 1900 | Versión revisada da música para as celebracións da prensa finlandesa. A súa estrea tivo lugar en Helsinqui coa Helsingin Soitannollinen Seura dirixida por Robert Kajanus. En 1900 revisouna para piano, en 1938 para coro masculino (Finlandia hymni; letra de (a) Wäinö Sola, (b) Veikko Antero Koskenniemi), e en 1948 para coro mixto (Finlandia hymni; letra de V. A. Koskenniemi) |
27 | 1898 | Kung Kristian II | 24 de febreiro de 1898 | Música para a obra teatral de Adolf Paul. Está composta de sete números, e a estrea dos catro primeiros números tivo lugar no Svenska Teatern de Helsinqui coa Helsingin kaupunginorkesteri dirixida por Sibelius. Os números do 5 ao 7 incluídos foron rematados con posterioridade. |
27 | 1898 | Kung Kristian II | Suite tirada da música para a obra de Adolf Paul, do propio compositor. En 1898 realizou tamén un arranxo para piano, o cuarto movemento ten texto cantado. Os movementos que a integran son: I Elegie, II Menuetto, III Musette, IV The Song of the Cross-Spider. | |
28 | 1898 (primeira versión) | Sandels | 16 de marzo de 1900 (primeira versión) 14 de decembro de 1915 (versión final) |
Improvisación para coro masculino e orquestra con texto de Johan Ludvig Runeberg. A estrea da primeira versión tivo lugar en Helsinqui co Sällskapet Muntra Musikanter e a Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección de Gösta Sohlström, posteriormente foi revisada, estreándose a versión final na capital finlandesa co Sällskapet Muntra Musikanter e a Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección de Georg Schnéevoigt. |
29 | 1900 | Snöfrid | 20 de outubro de 1900 (primeira versión) 9 de abril de 1902 (revisión) |
Improvisación para narrador, coro mixto e orquestra sobre un texto de Johan Ludvig Runeberg. A súa estrea tivo lugar na capital finlandesa coa Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección de Robert Kajanus. Foi revisado e cambiou o texto do coro final (Ylistys taiteelle, con texto de Volter Kilpi), sendo estreado na capital finlandesa pola Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección de Robert Kajanus. |
30 | 1899 | Islossningen i Uleå älv | 21 de outubro de 1899 | Improvisación escrita para narrador, coro masculino e orquestra, é unha obra dun marcado carácter nacionalista sobre texto de Zacharias Topelius, que non puido ser prohibida por estar composta en honor ao tsar Alexandre II. A súa estrea tivo lugar en Helsinqui coa Helsingin kaupunginorkesteri dirixida polo propio Sibelius. En 1913 arranxou unha parte da obra para coro de nenos. |
31, Nº 1 | ca. 1896 | Laulu Lemminkäiselle | 12 de decembro | Para coro masculino e orquestra sobre texto de Yrjö Veijola. Foi estreada en Helsinqui polos Helsinki Student Singers, a Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección de Jalmari Hahl. |
31, Nº 2 | 1904 | Har du mod? | 8 de febreiro de 1904 | Composta para coro masculino e orquestra sobre texto de Josef Julius Wecksell. A súa estrea tivo lugar na capital finlandesa coa Sällskapet Muntra Musikanter e a Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección do propio compositor. En 1904 fixo unha versión para piano que revisaría (con texto) en 1911-12. |
31, Nº 3 | 1899 | Atenarnes sång | 26 de abril de 1899 | Escrita para coro de nenos, coro masculino e orquestra sobre texto de Viktor Rydberg, esta obra pode interpretarse como unha declaración contra a opresión rusa e alcanzou un grande éxito entre o público que converteu a Sibelius nunha das principais figuras da resistencia nacional. A súa estrea tivo lugar en Helsinqui co Akademiska Sångföreningen e a Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección de Sibelius. En 1899 fixo un arranxo para coro de nenos, coro masculino e harmonio ad libitum, e ese mesmo ano un arranxo para piano con texto. |
32 | 1910 (versión final) | Tulen synty | 9 de febreiro de 1902 (primeira versión) | Esta obra sobre textos do Kalevala está escrito para barítono, coro masculino e orquestra. A primeira versión estreouse en Helsinqui con Abraham Ojanperä, “Jubilee Choir”, e a Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección do propio compositor. A obra foi revisada e a súa versión final, así como a redución para piano apareceron no 1910. |
33 | 1897 | Koskenlaskijan morsiamet | 1 de novembro de 1897 | Balada para barítono, mezzosoprano e orquestra sobre texto de A. Oksanen. Foi estreada en Helsinqui con Abraham Ojanperä e a Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección do propio compositor. Posteriormente fixo un arranxo para coro masculino e orquestra que se estreou na capital finlandesa o 22 de abril de 1945 con Laulu-Miehet e a Radion sinfoniaorkesteri baixo a dirección de Martti Turunen. |
34 | 1913-1916 | Dez Bagatelas para piano | Nº 1: Valse (1914) Nº 2: Air de danse (1914) Nº 3: Mazurka (1914) Nº 4: Couplet (1914) Nº 5: Boutade (1914) Nº 6: Rêverie (1913) Nº 7: Danse pastorale (1916) Nº 8: Joueur de harpe (1916) Nº 9: Reconnaissance (1916) Nº 10: Souvenir (1916) | |
35 | 1907-08 | Dúas cancións | Nº 1: Jubal (letra de Ernst Josephson, 1907-08) Nº 2: Teodora (letra de Bertel Gripenberg, 1907-08) | |
36 | 1899-1900 | Seis Cancións | Nº 1: Svarta rosor (letra de Ernst Josephson, 1899) Nº 2: Men min fågel märks dock icke (letra de Johan Ludvig Runeberg, 1899) Nº 3: Bollspelet vid Trianon (letra de Gustav Fröding, 1899) Nº 4: Säv, säv, susa (letra de Gustav Fröding, 1900 -existe unha versión anterior, Andantino, sen palabras-) Nº 5: Marssnön (letra de Josef Julius Wecksell, 1900) Nº 6: Demanten på marssnön (letra de Josef Julius Wecksell, 1900 -arranxada para voz e orquestra en 1916-17-) | |
37 | 1900-1902 | Cinco Cancións | Nº 1: Den första kyssen (letra de Johan Ludvig Runeberg, 1900) Nº 2: Lasse liten (letra de Zacharias Topelius, 1902) Nº 3: Soluppgång (letra de Tor Hedberg, 1902 -existe unha versión anterior sen palabras-) Nº 4: Var det en dröm (letra de Johan Julius Wecksell, 1902) Nº 5: Flickan kom ifrån sin älsklings möte (letra de Johan Ludvig Runeberg, 1901) | |
38 | 1903-1904 | Cinco Cancións | Nº 1: Höstkväll (letra de Viktor Rydberg, 1903 -arranxada para voz e orquestra (Herbstabend / Höstkväll) en 1904, e para voz solista e orquestra de cordas (Herbstabend) en 1904-) Nº 2: På verandan vid havet (letra de Viktor Rydberg, 1903 -arranxada para voz e orquestra en 1903-) Nº 3: I natten (letra de Viktor Rydberg, 1903 -arranxada para voz e orquestra en 1903-) Nº 4: Harpolekaren och hans son (letra de Viktor Rydberg, 1904) Nº 5: Jag ville jag vore i Indialand (letra de Gustav Fröding, 1904) | |
39 | 1898 | Sinfonía nº 1 en Mi menor | 26 de abril de 1899 | A obra foi revisada entre a primavera e o verán de 1900, realizándose a estrea da versión revisada o 18 de xullo dese mesmo ano en Berlín coa Helsingin kaupunginorkesteri dirixida por Robert Kajanus. A primeira sinfonía de Sibelius caracterízase pola utilización de solos de instrumentos de corda e vento. Consta de catro movementos. |
40 | 1912-1916 | Dez Pensées lyriques para piano | Nº 1: Valsette (1912) Nº 2: Chant sans paroles (1913) Nº 3: Humoresque (1913) Nº 4: Menuetto (1913) Nº 5: Berceuse (1913) Nº 6: Pensée mélodique (1914) Nº 7: Rondoletto (1914) Nº 8: Scherzando (1915) Nº 9: Petite sérénade (1915) Nº 10: Polonaise (1916) | |
41 | 1904 | Kyllikki | Tres pezas líricas para piano. * Nº 1: Largamente - Allegro * Nº 2: Andantino * Nº 3: Comodo | |
42 | 1904 | Romance en Do Maior para orquestra de corda | 26 de marzo de 1904 | Foi estreada baixo o nome de Andante en Turku pola orquestra da Turun Soitannollinen Seura baixo a dirección do propio Sibelius. |
43 | 1902 | Sinfonía nº 2 en Re maior | 8 de marzo de 1902 | Sibelius comezou a súa segunda sinfonía no inverno de 1900 en Rapallo (Italia), e a súa elaboración se prolongou ata 1902 co compositor xa na súa Finlandia natal. A obra foi revisada polo compositor logo da súa estrea e a nova versión revisada foi estreada o 10 de novembro de 1903 en Estocolmo baixo a dirección de Armas Järnefelt. |
44 | 1903 | Morte | 2 de decembro de 1905 | Música para a obra teatral de Arvid Järnefelt. Consta de seis partes e foi estreada no Teatro Nacional de Helsinqui baixo a dirección de Jean Sibelius. Posteriormente foi revisada e renumerada cos números 1 e 2 do Op 44, así como o Op 62. |
44 | 1904-1906 | Dúas pezas para orquestra da obra teatral "Morte" | 25 de abril de 1904 (Op 44 Nº 1) 14 de decembro de 1906 (Op 44 Nº 2) |
Nº 1: Valse triste (versión revisada da música composta para a primeira escena da obra de Arvid Järnefelt. Foi estreada no Svenska Teatern de Helsinqui coa Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección do propio compositor. En 1904 realizou tamén unha versión para piano) Nº 2: Scene with Cranes (versión revisada da música composta para as escenas 3 e 4 da obra de Arvid Järnefelt. A estrea tivo lugar en Vaasa coa Vaasa Orchestra Society baixo a dirección de Jean Sibelius) |
45 | 1904-1910 | Dúas pezas para orquestra | 8 de outubro de 1910 (Op 45 Nº 1) 5 de marzo de 1904 (Op 45 Nº 2) |
Nº 1: Dryaden (composta en 1910, este poema sinfónico foi estreado en Oslo pola Musikforeningen baixo a dirección do propio compositor, tamén realizou un arranxo para piano denominado Die Dryade ese mesmo ano) Nº 2: Musik zu einer Szene (música incidental composta en 1904 e estreada na capital finlandesa, no mesmo ano da súa composición realizou un arranxo para piano denominado Tanz-Intermezzo) Nº 2: Dance Intermezzo (composta en 1907, é un arranxo para orquestra a partir do arranxo para piano da anterior) |
46 | 1905 | Pelléas och Mélisande | 17 de marzo de 1905 | Son unha serie de aberturas para cada un dos cinco actos, así como cinco pezas máis para a obra teatral de Maurice Maeterlinck, traducida ao sueco por Bertel Gripenberg. Foi estreada no Ruotsalainen teatteri de Helsinqui co propio compositor como director. |
46 | 1905 | Pelléas och Mélisande | Suite orquestral baseada na música incidental para a obra homónima de Maurice Maeterlinck, composta por oito movementos: * 1. Vid slottsporten (Na porta do castelo) * 2. Mélisande, 2a. På stranden vid havet (Na beira do mar) * 3. En källa i parken (Unha primavera no parque) * 4. De trenne blinda systrar (Tres irmás cegas) * 5. Pastorale * 6. Mélisande vid sländan (Mélisande na rueca) * 7. Mellanaktsmusik (Entr'acte) * 8. Mélisandes död (Morte de Mélisande) Ese mesmo ano realizou un arranxo para piano sen o segundo movemento, así como un arranxo para piano e voz sen o cuarto. | |
47 | 1905 (versión final) | Concerto para violín en Re menor | 8 de febreiro de 1904 (1ª versión) 19 de outubro de 1905 (versión final) |
A primeira versión do concerto foi estreada en Helsinqui pola Helsingin kaupunginorkesteri, dirixida polo propio compositor e con Viktor Novácèk como solista. Posteriormente foi revisado e a estrea da versión definitiva tería lugar en Berlín con Karl Halír ao violín, e a Staatskapelle Berlin dirixida por Richard Strauss. En 1905 realizouse a redución para piano. Consta de tres movementos: * 1. Allegro moderato * 2. Adagio di molto * 3. Allegro ma non tanto |
48 | Vapautettu kuningatar | 12 de maio de 1906 | Balada para coro mixto e orquestra sobre versos de Paavo Cajander. Foi estreada en Helsinqui pola orquestra e coro da Helsingin Soitannollinen Seura baixo a dirección do propio compositor. En 1910 Sibelius realizou un arranxo para coro masculino e orquestra que foi estreado o 28 de novembro de 1913 pola orquestra e o coro da Unión de Estudantes baixo a dirección de Heikki Klemetti. | |
49 | 1906 | Pohjolan tytär | 29 de decembro de 1906 | Foi estreada no Teatro Marinsky de San Petersburgo coa orquestra do teatro dirixida polo propio compositor. A obra tivo unha boa acollida que lle valeu ao compositor as loanzas do magazine Rusj. |
50 | 1906 | Seis Cancións | Nº 1: Lenzgesang (letra de A. Fitger) Nº 2: Sehnsucht (letra de Emil Rudolf Weiss) Nº 3: Im Feld ein Mädchen singt (letra de Margarete Susman) Nº 4: Aus banger Brust (letra de Richard Dehmel) Nº 5: Die stille Stadt (letra de Richard Dehmel) Nº 6: Rosenlied (letra de Anna Ritter, canción a solo) | |
51 | 1906 | Belsazars gästabud | 4 de novembro de 1906 | Música incidental para a obra teatral de Hjalmar Procopé en dez partes. Foi estreada no Ruotsalainen teatteri de Helsinqui baixo a dirección de Sibelius. En 1939 realizou un arranxo da parte 2b para voz e piano (Solitude), así como unha suite para orquestra en 1907 (ver Op. 51). |
51 | 1907 | Belsazars gästabud | 25 de setembro de 1907 | Suite orquestral baseada na música incidental para a obra homónima de Hjalmar Procopé, estreada en Helsinqui pola Helsingin Soitannollinen Seura dirixida polo propio Sibelius. Está composta por catro movementos: * 1. Orientalisk marsch * 2. Solitude * 3. Nocturne * 4. Khadras dans En 1907 realizou un arranxo para piano. |
52 | 1907 | Sinfonía nº 3 en Do maior | 25 de setembro de 1907 | A terceira sinfonía de Sibelius representa un punto de inflexión no estilo compositivo de Sibelius. Esta sinfonía encóntrase entre a intensidade romántica e patriótica das súas primeiras dúas sinfonías e a austeridade e a complexidade das obras tardías. É a máis compacta das súas sinfonías con tres movementos. |
53a | 1906 | Pan och Echo | 24 de marzo de 1906 | Intermezzo para orquestra. Foi estreado en Helsinqui pola Helsingin Soitannollinen Seura baixo a dirección do propio compositor. En 1907 realizou un arranxo para piano. |
54 | 1908 | Svanevit | 8 de abril de 1908 | Música en 13 partes para a obra de teatro homónima de August Strindberg. Foi estreada no Ruotsalainen teatteri de Helsinqui baixo a dirección de Sibelius e adaptada a suite orquestral en 1909 (ver Op. 54). |
54 | 1909 | Svanevit | Suite orquestral baseada na música incidental para a obra homónima de August Strindberg. Consta de sete movementos: * 1. Påfågeln (O pavo real) * 2. Harpan (A arpa) * 3. Tärnorna med rosor (As doncelas con rosas) * 4. Hör rödhaken slå (Hark, o Robin) * 5. Prinsen allena (O príncipe solitario) * 6. Svanevit och prinsen (Cisne branco e o príncipe) * 7. Lovsång (Unha canción do paraíso) | |
55 | 1908 | Öinen ratsastus and auringonnousu | 23 de xaneiro de 1909 | Estreada en San Petersburgo baixo a batuta de Alexander Siloti. |
56 | 1909 | Cuarteto en Re menor (Voces intimae) | 1. Andante - Allegro molto moderato 2. Vivace 3. Adagio di molto 4. Allegretto (ma pesante) 5. Allegro | |
57 | 1909 | Catro cancións sobre textos de Ernst Josephson | Nº 1 Älven och snigeln Nº 2 En blomma stod vid vägen Nº 3 Kvarnhjulet Nº 4 Maj Op. 57 Nº 5 Jag är ett träd Nº 6 Hertig Magnus Nº 7 Vänskapens blomma Nº 8 Näcken A Op. 57 Nº 5 Jag är ett träd foi arranxada para voz e orquestra en 1912. | |
58 | 1909 | Dez pezas para piano | Nº 1 Rêverie Nº 2 Scherzino Nº 3 Air varié Nº 4 Der Hirt Nº 5 Des Abends Nº 6 Dialogue Nº 7 Tempo di minuetto Nº 8 Fischerlied Nº 9 Ständchen Nº 10 Sommerlied | |
59 | 1909 (primeira versión) 1910 (versión final) |
In Memoriam | 8 de outubro de 1910 | Marcha fúnebre para orquestra. Foi estreada en Oslo pola Musikforeningen baixo a batuta de Sibelius. |
60 | 1909 | Dúas cancións acompañadas por piano ou guitarra | 12 de novembro de 1909 | Dúas cancións escritas sobre textos de The Twelfth Night de Shakespeare, traducidos ao sueco por Carl August Hagberg. A súa estrea tivo lugar no Ruotsalainen teatteri de Helsinqui. As dúas cancións titúlanse: * Nº 1 Kom nu hit, död (Marcha, Morte!) * Nº 2 Hållilå, uti storm och i regn (Hey, Ho, O vento e a choiva) A Op. 60 Nº 1 Kom nu hit, död foi arranxada para voz, arpa e cordas en 1957, estreándose o 14 de xuño dese mesmo ano con Kim Borg e a Radion sinfoniaorkesteri dirixida por Jussi Jalas. |
61 | 1910 | Oito cancións | Nº 1 Långsamt som kvällskyn (texto de Karl August Tavaststjerna) Nº 2 Vattenplask (texto de Viktor Rydberg) Nº 3 När jag drömmer (texto de Karl August Tavaststjerna) Nº 4 Romeo (texto de Karl August Tavaststjerna) Nº 5 Romans (texto de Karl August Tavaststjerna) Nº 6 Dolce far niente (texto de Karl August Tavaststjerna) Nº 7 Fåfäng önskan (texto de Johan Ludvig Runeberg) Nº 8 Vårtagen (texto de Bertel Gripenberg) | |
62 | 1906-1911 | Dúas pezas para orquestra | 8 de marzo de 1911 | * Op. 62a Canzonetta (Rondino der Liebenden) * Op. 62b Valse romantique (Waltz intermezzo) A Op 62a foi composta sobre a base da música composta para a obra de teatro de Arvid Järnefelt A Morte, a versión inicial desta peza foi escrita en 1906 e foi revisada na versión definitiva de 1911. A Op 62b foi composta para a obra de Arvid Järnefelt A Morte en 1911. As dúas foron estreadas no Suomen Kansallisteatteri baixo a dirección de Alexey Apostol á fronte da Apostolin konserttiorkesteri. |
63 | 1910-1911 | Sinfonía nº 4 en La menor | 3 de abril de 1911 | O tritono domina o material harmónico e melódico da obra, mais dun xeito distinto que a súa Terceira Sinfonía. Esta sinfonía tivo brévemente o sobrenome de "Lucus a non lucendo".[4] |
64 | 1913 (1ª versión) 1914 (versión final) |
Barden | 27 de marzo de 1913 (1ª versión) 9 de xaneiro de 1916 (versión final) |
Poema sinfónico. A primeira versión foi estreada pola Helsingin Soitannollinen Seura baixo a batuta de Sibelius, e a versión definitiva foi estreada xa pola Helsingin kaupunginorkesteri e dirixida tamén polo compositor. |
65 | 1911-1912 | Dúas cancións para coro mixto | * Op. 65a Män från slätten och havet. Comoposta en 1911 sobre letra de Ernst V. Knape. * Op. 65b A campá melodiosa da igrexa de Kallio. O arranxo da canción homónima do propio compositor para coro mixto, foi composta en 1912 sobre un texto de Julius Engström, así como do texto de Heikki Klemetti Päättyy työ, joutuu yö. Ese mesmo ano Sibelius realizou un arranxo para piano da canción. | |
66 | 1912 | Scènes historiques II | 29 de marzo de 1912 | Esta suite orquestral foi estreada en Helsinqui pola Helsingin Soitannollinen Seura baixo a batuta do propio compositor. Consta de tres movementos: * 1. Metsästys (A caza) # 2. Minnelaulu 3. Nostosillalla (Na ponte levadiza) |
67, Nº 1 | 1912 | Sonatina para piano en Fa sostido menor | En tres movementos: * 1. Allegro * 2. Largo * 3. Allegro moderato | |
67, Nº 2 | 1912 | Sonatina para piano en Mi Maior | En tres movementos: * 1. Allegro * 2. Andantino * 3. Allegro | |
67, Nº 3 | 1912 | Sonatina para piano en Si bemol menor | En dous movementos: * 1. Andante molto - Allegro moderato * 2. Andante - Allegretto | |
68 | 1912 | Dous rondinos para piano | * Nº 1 en Sol díese menor * Nº 2 en Dó díese menor | |
69 | 1912-1913 | Dúas serenatas para violín e orquestra | 8 de decembro de 1915 | A serenata Nº 1 en Re Maior foi composta en 1912, mentres que a serenata Nº 2 en Sol menor foi composta ao ano seguinte. Ambas as dúas foron estreadas no mesmo concerto, dirixido por Sibelius coa Helsingin kaupunginorkesteri, e sendo o violín solista Richard Burgin. |
70 | Luonnotar | 10 de setembro de 1913 | Poema sinfónico para soprano e orquestra sobre textos do Kalevala. A súa estrea tivo lugar no Gloucester Music Festival (Inglaterra) con Aino Ackté e The Festival Orchestra dirixidos por Herbert Brewer. En 1915 realizou un arranxo para piano e voz. | |
71 | 1913 | Scaramouche | 12 de maio de 1922 | Esta música para a pantomima tráxica de Poul Knudsen foi estreada no Det Kongelige Teater de Copenhaguen baixo a batuta de Georg Høeberg. Posteriormente, en 1914, realizou dous arranxos para piano dalgunhas partes (Danse élégiaque e Scène d'amour), así como un arranxo para violín e piano de Scène d'amour en 1925. |
72 | 1907 a 1915 | Seis cancións | Nº 1 Vi ses igen (composta en 1914 sobre letra de Zacharias Topelius, está perdida) Nº 2 Orions bälte (composta en 1914 sobre letra de Viktor Rydberg, está perdida) Nº 3 Kyssen (composta en 1915 sobre letra de Johan Ludvig Runeberg) Nº 4 Kaiutar (composta en 1915 sobre letra de Larin-Kyösti) Nº 5 Der Wanderer und der Bach (composta en 1915 sobre letra de Martin Gref) Nº 6 Hundra vägar (composta en 1907 sobre letra de Johan Ludvig Runeberg) | |
73 | 1914 (versión final) | Aallottaret | 2002 (1ª e 2ª versión) 1914 (versión final) |
Poema sinfónico para orquestra encargado polo Norfolk Festival de Connecticut (Estados Unidos). A obra foi revisada varias veces polo compositor, existindo tres versións: da primeira versión perdeuse o primeiro movemento e a estrea do 2º e 3º movementos tivo lugar en Lahti o 19 e 20 de setembro de 2002 coa Sinfonia Lahti baixo a batuta de Osmo Vänskä, a segunda versión (conservada por completo) foi estreada un mes máis tarde, o 24 de outubro cos mesmos protagonistas, finalmente, a versión final foi estreada en Norfolk o 4 de xuño de 1914 baixo a batuta do propio compositor. |
74 | 1914 | Catro pezas líricas para violín e piano | Nº 1 Ekloge Nº 2 Sanfter Westwind Nº 3 Auf dem Tanzvergnügen Nº 4 Im alten Heim | |
75 | 1914 a 1919 | Cinco pezas para piano | Nº 1 När rönnen blommar (1914) Nº 2 Den ensamma furan (1914) Nº 3 Aspen (1914) Nº 4 Björken (1914) Nº 5 Granen (a primeira versión data, ao igual que as demais pezas, de 1914, mais posteriormente a revisou e a versión final data de 1919) | |
76 | 1911 a 1919 | Trece pezas para piano | Nº 1 Esquisse (1917) Nº 2 Etude (1911) Nº 3 Carillon (1914) Nº 4 Humoresque (1916) Nº 5 Consolation (1919) Nº 6 Romanzetta (1914) Nº 7 Affettuoso (1917) Nº 8 Pièce enfantine (1916) Nº 9 Arabesque (1914) Nº 10 Elegiaco (1916) Nº 11 Linnaea (1918) Nº 12 Capriccietto (1914) Nº 13 Harlequinade (1916) | |
77, Nº 1 | 1914 | Laetare anima mea | 30 de marzo de 1916 | Orixinalmente para violonchelo e orquestra, a súa estrea tivo lugar en Helsinqui con Ossian Fohström como solista, e a Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección de Sibelius. En 1915 realizou un arranxo para violín ou violonchelo con piano (Cantique). |
77, Nº 2 | 1915 | Devotion (Ab imo pectore) | 30 de marzo de 1916 | Orixinalmente para violonchelo e orquestra, a súa estrea tivo lugar en Helsinqui con Ossian Fohström como solista, e a Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección de Sibelius. Ese mesmo ano realizou un arranxo para violín ou violonchelo con piano (Cantique). |
78 | 1915 a 1917 | Catro pezas para violín ou violonchelo e piano | Nº 1 Impromptu (1915) Nº 2 Romance en Fa Maior (1915) Nº 3 Religioso (1917) Nº 4 Rigaudon (1915) | |
79 | 1915 a 1917 | Nº 1 Souvenir (1915) Nº 2 Tempo di menuetto (1915) Nº 3 Danse caractéristique (1916) Nº 4 Sérénade (1916) Nº 5 Tanz-Idylle (1917) Nº 6 Berceuse (1917) | ||
80 | 1915 | Sonatina para violín e piano | Consta de tres movementos: I. Lento - Allegro II. Andantino III. Lento - Allegretto | |
81 | 1915 a 1918 | Cinco pezas para violín e piano | Nº 1 Mazurka (1915) Nº 2 Rondino (1917) Nº 3 Valse (1917) Nº 4 Aubade (1918) Nº 5 Menuetto (1918) | |
82 | 1915 | Sinfonía nº 5 en Mi bemol maior | 8 de decembro de 1915 | Foi revisasda por primeira vez en 1916, e novamente en 1919, sendo esta última a máis interpretada na actualidade e estreada o 24 de novembro de 1919. Os acontecementos que se produciron na década de 1910 supuxeron un punto de crise na súa carreira, que quizais o obrigaron a elixir entre cambiar o seu estilo para encher os desexos máis modernos de audiencias ou seguir compoñendo na forma que mellor sentira. Está dividida, ao igual que a Terceira Sinfonía, en tres movementos. |
83 | 1916 | Everyman | 5 de novembro de 1916 | Música en 16 parte para a obra de Hugo von Hofmannsthal. A súa estrea tivo lugar no Suomen Kansallisteatter de Helsinqui. Entre 1925 e 1926 realizou para tres partes da obra (Episodio, Scèna e Canzone). |
84 | 1914 a 1917 | Cinco cancións para coro masculino | Nº 1 Herr Lager och Skön fager (composta en 1914 sobre letra de Gustav Fröding) Nº 2 På berget (composta en 1915 sobre letra de Bertel Gripenberg) Nº 3 Ett drömackord (composta en 1915 sobre letra de Gustav Fröding) Nº 4 Evige Eros (composta en 1915 sobre letra de Bertel Gripenberg) Nº 5 Till havs (composta en 1917 sobre letra de Jonathan Reuter) | |
85 | 1916 a 1917 | Cinco pezas para piano | Nº 1 Bellis (1917) Nº 2 Oeillet (1916) Nº 3 Iris (1916) Nº 4 Aquileja (1917) Nº 5 Campanula (1917) | |
86 | 1916 a 1917 | Seis cancións | Nº 1 Vårförnimmelser (composta en 1916 sobre letra de August Tavaststjerna) Nº 2 Längtan heter min arvedel (composta en 1916 sobre letra de Axel Karlfeldt) Nº 3 Dold förening (composta en 1916 sobre letra de Carl Snoilsky) Nº 4 Och finns det en tanke (composta en 1916 sobre letra de August Tavaststjerna) Nº 5 Sångarlön (composta en 1916 sobre letra de Carl Snoilsky) Nº 6 I systrar, I bröder, I älskande par! (composta en 1917 sobre letra de Mikael Lybeck) | |
87, Nº 1 | 1917 (1ª versión) 1940 (versión final) |
Humoresque Nº 1 en Re menor | 24 de novembro de 1919 (1ª versión) 15 de decembro de 1940 (versión final) |
A estrea da primeira versión da Humoresque Nº 1 para violín e orquestra tivo lugar en Helsinqui con Paul Cherkassky como solista e a Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección de Sibelius. Posteriormente a obra foi revisada e a versión final estreouse tamén na capital finlandesa con Arvo Hannikainen ao violín e a Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección de Toivo Haapanen. |
87, Nº 2 | 1917 | Humoresque Nº 2 en Re Maior | 24 de novembro de 1919 | A estrea da Humoresque Nº 2 para violín e orquestra tivo lugar en Helsinqui con Paul Cherkassky como solista e a Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección de Sibelius. |
88 | 1917 | Seis cancións | Nº 1 Blåsippan (letra de Frans Michael Franzén) Nº 2 De bägge rosorna (letra de Frans Michael Franzén) Nº 3 Vitsippan (letra de Frans Michael Franzén) Nº 4 Sippan (letra de Johan Ludvig Runeberg) Nº 5 Törnet (letra de Johan Ludvig Runeberg) Nº 6 Blommans öde (letra de Johan Ludvig Runeberg) | |
89, Nº 1 | 1917 | Humoresque Nº 3 en Sol menor | 24 de novembro de 1919 | A terceira Humoresque para violín e orquestra estreouse en Helsinqui con Paul Cherkassky ao violín e a Helsingin kaupunginorkesteri baixo a batuta do propio compositor. |
89, Nº 2 | 1917 | Humoresque Nº 4 en Sol menor | 24 de novembro de 1919 | A cuarta Humoresque para violín e orquestra estreouse en Helsinqui con Paul Cherkassky ao violín e a Helsingin kaupunginorkesteri baixo a batuta do propio compositor. |
89, Nº 3 | 1917 | Humoresque Nº 5 en Mi bemol Maior | 24 de novembro de 1919 | A quinta Humoresque para violín e orquestra estreouse en Helsinqui con Paul Cherkassky ao violín e a Helsingin kaupunginorkesteri baixo a batuta do propio compositor. |
89, Nº 4 | 1917 | Humoresque Nº 6 en Sol menor | 24 de novembro de 1919 | A sexta Humoresque para violín e orquestra estreouse en Helsinqui con Paul Cherkassky ao violín e a Helsingin kaupunginorkesteri baixo a batuta do propio compositor. |
90 | 1917 | Seis cancións sobre textos de Runeberg | Nº 1 Norden Nº 2 Hennes budskap Nº 3 Morgonen Nº 4 Fågelfängaren Nº 5 Sommarnatten Nº 6 Vem styrde hit din väg? | |
91a | 1917 | Jääkärien marssi | 19 de xaneiro de 1918 | Marcha para coro masculino e piano sobre texto de Heikki Nurmio. A súa estrea tivo lugar en Helsinqui coa Akademiska sångföreningen e un septeto de metais dirixido por Olof Wallin. En 1918 foi arranxado para orquestra e coro masculino, sendo estreado o 21 de abril de 1919 coa Helsingin kaupunginorkesteri dirixida por Robert Kajanus. |
91b | 1918 | Partiolaisten marssi | Marcha para piano con texto de Jalmari Finne. O mesmo ano da súa composición foi arranxada polo propio compositor para coro mixto e orquestra, en 1921 arranxouna para coro mixto e piano, e en 1951-52 para dúas voces femininas e piano. | |
92 | 1918 | Oma maa | 24 de outubro de 1918 | A estrea desta cantata para coro mixto e orquestra sobre un texto de Kallio tivo lugar en Helsinqui co Kansalliskuoro e a Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección de Armas Maasalo. |
93 | 1919 | Jordens sång | 11 de outubro de 1919 | A estrea desta cantata para coro mixto e orquestra sobre un texto de Jarl Hemmer tivo lugar en Turku coa Turun Soitannollinen Seura dirixida polo propio Sibelius. |
94 | 1914 a 1919 | Seis pezas para piano | Nº 1 Danse (1919) Nº 2 Nouvellette (1914) Nº 3 Sonnet (1919) Nº 4 Berger et bergerette (1919) Nº 5 Mélodie (1919) Nº 6 Gavotte (1919) | |
95 | 1920 | Maan virsi | 4 de abril de 1920 | A estrea desta cantata para coro mixto e orquestra sobre un texto de Eino Leino foi estreada en Helsinqui co Suomen Laulu e a Helsingin kaupunginorkesteri baixo a batuta de Heikki Klemetti. |
96a | 1914 (1ª versión) 1919 (versión final) |
Valse lyrique | 6 de abril de 1922 | A primeira versión desta peza para piano foi denominada Syringa. En 1920 realizou un arranxo para orquestra. A versión orquestral foi estreada no Suomen Kansallisteatter de Helsinqui coa Helsingin kaupunginorkesteri baixo a batuta de Robert Kajanus. |
96b | 1919 | Autrefois (Scène pastorale) | 1 de decembro de 1919 | Esta peza para orquestra e dúas sopranos ad libitum foi estreada en Helsinqui por Sabine Dahlström e Clary Alfthan coa Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección de Sibelius. En 1920 o compositor fixo un arranxo para piano. |
96c | 1921 | Valse chevaleresque for piano | 19 de febreiro de 1923 | Esta peza, orixinalmente para piano, foi arranxada para orquestra en 1921 e estreada en Helsinqui pola Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección do propio compositor. |
97 | 1920 | Seis bagatelas para piano | Nº 1 Humoreske I Nº 2 Lied Nº 3 Kleiner Walzer Nº 4 Humoristischer Marsch Nº 5 Impromptu Nº 6 Humoreske II | |
98a | 1921 | Suite mignonne | 6 de abril de 1922 | Para dúas frautas e orquestra de corda, estreouse en Helsinqui coa Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección de Karl Ekman. Consta de tres movementos: I. Petite scène II. Polka III. Épilogue En 1921 realizou un arranxo para piano. |
98b | 1923 | Suite champêtre | 19 de febreiro de 1923 | Para orquestra de corda, foi estreada en Helsinqui pola Helsingin kaupunginorkesteri baixo a batuta do propio compositor. Consta de tres movementos: I. Pièce caractéristique II. Mélodie élégiaque III. Danse En 1923 realizou un arranxo para piano. |
99 | 1922 | Oito pezas para piano | Nº 1 Pièce humoristique Nº 2 Esquisse Nº 3 Souvenir Nº 4 Impromptu Nº 5 Couplet Nº 6 Animoso Nº 7 Moment de valse Nº 8 Petite marche | |
100 | 1922 | Suite caractéristique | 19 de febreiro de 1923 | Para arpa e orquestra de corda, estreouse en Helsinqui coa Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección de Sibelius. Consta de tres movementos: I. Vivo II. Lento III. Comodo En 1922 realizou un arranxo para piano. |
101 | 1924 | Cinco pezas románticas para piano | Nº 1 Romance Nº 2 Chant du soir Nº 3 Scène lyrique Nº 4 Humoresque Nº 5 Scène romantique | |
102 | 1922 | Novellette | Para violín e piano. | |
103 | 1924 | Cinco impresións características para piano | Nº 1 The Village Church Nº 2 The Fiddler Nº 3 The Oarsman Nº 4 The Storm Nº 5 In Mournful Mood | |
104 | 1919-1923 | Sinfonía nº 6 en Re menor | 19 de febreiro de 1923 | Descrita normalmente como sinfonía en Re menor, aínda que non contén a atribución na clave, está de feio no modo dórico moderno. A sexta sinfonía foi denominada "a Cincenta das sete sinfonías" por parte do musicólogo Gerald Abraham. |
105 | 1914-2 de marzo de 1924 | Sinfonía nº 7 en Do maior | 24 de marzo de 1924 | A última das sinfonías que se conservan completas do compositor finlandés está escrita nun único movemento que se divide en 10 seccións. Foi descrita como "completamente orixinal na forma, sutil no manexo dos tempi, individual no seu tratamento da armadura e totalmente orgánica en crecemento" [5] e como "o logro compositivo máis notable de Sibelius".[6] Sibelius aínda viviu 33 anos trala composición da Sétima Sinfonía, mais esta foi unha das súas últimas composicións. |
106 | 1924 | Cinq danses champêtres | Para violín e piano. | |
108 | 1925 | Dúas cancións para coro masculino | Nº 1 Humoreski (texto de Larin Kyösti) Nº 2 Ne pitkän matkan kulkijat (texto de Larin Kyösti) | |
[109] | 1925 | Stormen | 16 de marzo de 1926 | Música en 36 partes para a obra de William Shakespeare traducida ao dinamarqués por Edvard Lembcke. Foi estreada no Det Kongelige Teater de Copenhaguen baixo a batuta de Johan Hye-Knudsen. Posteriormente fixo unha adaptación da música e creou unha abertura e dúas suites para orquestra (ver Op. 109 Nos 1, 2 e 3). |
109, Nº 1 | 1927 | Overture | Baseada na música para a obra de William Shakespeare Stormen composta en 1926 (ver [Op. 109]) | |
109, Nº 2 | 1927 | Suite Nº 1 | Baseada na música para a obra de William Shakespeare Stormen composta en 1926 (ver [Op. 109]). Consta de nove movementos: I. Der Eichbaum II. Humoreske III. Caliban's Lied IV. Die Herbstmänner V. Canon VI. Scéne VII. Intrada - Berceuse VIII. Zwischenspiel - Ariels Lied IX. Der Sturm Ese mesmo ano realizou un arranxo para piano do sexto movemento. | |
109, Nº 3 | 1927 | Suite Nº 2 | Baseada na música para a obra de William Shakespeare Stormen composta en 1926 (ver [Op. 109]). Consta de oito movementos: I. Chor der Winde II. Intermezzo III. Tanz der Nymphen IV. Prospero V. CanonLied I - Lied II VI. Miranda VII. Die Najaden VIII. Tanz-Episode Ese mesmo ano realizou un arranxo para piano do terceiro e sexto movementos. | |
110 | 1926 | Väinön virsi | 28 de xuño de 1926 | Cantata para coro mixto e orquestra sobre textos do Kalevala. A súa estrea tivo lugar en Sortavala dirixida por Robert Kajanus. |
111 | 1925 a 1931 | Dúas pezas para órgano | Op. 111a Intrada (1925) Op. 111b Surusoitto (música fúnebre composta en 1931) | |
112 | 1926 | Tapiola | 26 de decembro de 1926 | Este poema sinfónico foi estreado en Nova York pola New York Philharmonic baixo a batuta de Walter Damrosch. A primeira gravación foi realizada pola London Symphony Orchestra con Robert Kajanus á fronte o 29 de xuño de 1932.[7] |
113 | 1926 a 1948 | Música ritual para os masóns | Nº 1 Avaushymni (para harmonio só, 1927) Nº 2 Suloinen aate (para voz e harmonio sobre texto de Franz von Schober, 1927) Nº 3 Näätkö kuinka hennon yrtin (para voz e harmonio sobre texto de Pao Chao, 1927) Nº 4 Ken kyynelin (para voz e harmonio sobre texto de Johan Wolfgang von Goethe, 1927) Nº 5 On kaunis maa (para voz e harmonio sobre texto de Aukusti Simelius, 1926) Nº 6 Salem (composta en 1927 para voz e harmonio sobre texto de Viktor Rydberg, en 1938 fixo un arranxo para coro e orquestra, Processional: Onward, Ye Peoples) Nº 7 Varje själ som längtan brinner (para voz e harmonio sobre texto de Viktor Rydberg, 1927) Nº 8 Veljesvirsi (para voz e harmonio sobre texto de Samuli Sario composta en 1946 e revisada en 1948) Nº 9 Ylistyshymni (para voz solista, coro e harmonio sobre texto de Samuli Sario composta en 1946 e revisada en 1948) Nº 10 Marche funèbre (para harmonio só, 1927) Nº 11 Suur' olet Herra (para coro masculino e órgano sobre texto de Simo Korpela composta en 1927 e revisada en 1945, ver tamén Den höga himlen) Nº 12 Finlandia-hymni (composto entre 1899 e 1900, véxase Op. 26) | |
114 | 1929 | Cinco pezas para piano | Nº 1 Maisema Nº 2 Talvikuva Nº 3 Metsälampi Nº 4 Metsälaulu Nº 5 Kevätnäky | |
115 | 1929 | Catro pezas para vioín e piano | Nº 1 Auf der Heide Nº 2 Ballade Nº 3 Humoresque Nº 4 Die Glocken | |
116 | 1929 | Tres pezas para violín e piano | Nº 1 Scène de danse Nº 2 Danse caractéristique Nº 3 Rondeau romantique | |
117 | Suite para violín e orquestra de corda | Véxase Suite para violín e orquestra de corda e Andante festivo. | ||
118 | ca. 1930 | Sinfonía nº 8 | A obra perdeuse, crese que tras moitas probas de traballo, Sibelius queimou todo o que escribira. Consérvanse moi poucos fragmentos. |
NOTA: Non hai ningunha obra co número de opus 107.
Composicións sen número de opus
[editar | editar a fonte]Período de composición | Título | Data de estrea | Descrición |
---|---|---|---|
ca. 1881 | Vattendroppar | A primeira composición de Sibelius está escrita para violín e violonchelo, e se trata dunha miniatura no estilo da escola clásica vienesa, aínda que podería ser simplemente un pequeno exercicio de pizzicato para o propio compositor e seu irmán, que daquela estaba comezando a tocar o violonchelo. Algunhas biografías sosteñen que foi composta contra o 1875 ou 1876, mais a meirande parte dos investigadores cren que foi escrita a principios de 1880.[8] | |
ca. 1881-1882 | Dúo | Para dous violíns, tamén camado Adagio - Allegro. | |
1883 | Menuetto | Para dous violíns e piano. | |
1883 | Piano Trio | Para dous violíns e piano. Posiblemente en Sol maior. Ten tres movementos: I Andante - Allegro, II Adagio, III Vivace | |
ca. 1884 | Andantino | Para violonchelo e piano. | |
1884 | Piano Quartet en Re menor | Para dous violíns, violonchelo e piano. Ten catro movementos: I Andante molto - Allegro moderato, II Adagio, III Menuetto, IV Grave - Rondo (Vivacissimo) | |
1884 | Piano Trio en La menor | Para violín, violonchelo e piano. Ten tres movementos: I Allegro con brio, II Andante, III Menuetto | |
1884 | Sonata para violín e piano en La menor | Ten catro movementos: I Un poco lento - Più mosso quasi presto, II Andantino, III Tempo di Menuetto, IV Rondo (Presto) | |
1884-1885 | Andante grazioso | Para violín e piano. | |
1885 | La Maior | Para piano. | |
1885 | La menor | Para piano. | |
1885 | Con moto | Para piano. | |
1885 | Mi bemol Maior | Para piano. | |
1885 | Cuarteto en Mi bemol Maior | Ten catro movementos: I Allegro - II Andante molto - III Scherzo (Allegretto) - IV Vivace | |
1885 | Molto moderato - Scherzo (Allegretto) | Para cuarteto de corda. En 1886 realizou un arranxo para piano en Mi Maior e Mi menor. | |
1886 | La menor | Para violín e piano. | |
1886 | Allegro | Para violín, violonchelo e piano. | |
1886 | Re Maior | Para violín só. | |
1886 | Mi Maior e Mi menor | Arranxo do Scherzo do cuarteto Molto moderato - Scherzo (1885). | |
1886 | Havträsk trio | Trío para violín, violonchelo e piano en La menor. Consta de catro movementos: I Allegro maestoso - II Andantino - III Scherzo (Vivace)- IV Rondo | |
1886 | Tema con variacións | En Re Maior. Para piano só. | |
1886-87 | La Maior | Para violín e piano. | |
1886-87 | La menor | Para violín e piano. | |
1886-87 | Do Maior | Para violín e piano. | |
ca. 1886-87 | Den lilla sjöjungfrun | Obra para narrador e cuarteto de corda sobre texto de Hans Christian Andersen. A obra está perdida. | |
1886-87 | Mi menor | Para violín e piano. | |
1886-87 | Sol Maior | Para violín e piano. | |
1886-87 | Si bemol menor | Para violín e piano. | |
ca. 1886-87 | Hör du vinden | Para narrador e piano. Parte da obra perdeuse. | |
1887 | La Maior | Para violín e piano. | |
1887 | Andante | Para piano. Arranxo para harmonio e piano (Andante cantabile, ver abaixo). | |
ca. 1887 | Andante cantabile | Para harmonio e piano. Arranxo do Andante para piano dese mesmo ano (ver arriba). | |
1887 | Andante cantabile | Para violín e piano. | |
1887 | Andante molto | Para violonchelo e piano. | |
1887 | Au crépuscule | Para piano. | |
1887 | Dúo | Para violín e violonchelo. | |
1887 | Fa Maior | Para violín e piano. | |
1887 | Si bemol menor | Para violín e piano. | |
1887 | Cuarteto | Para violín, violonchelo, harmonio e piano | |
1887 | Menuetto e Allegro (tamén Allegro e Menuetto) | Para dous violíns e violonchelo. Posiblemente conectada coa Serenata (1887, ver abaixo). | |
1887 | Korppoo trio | Trío para violín, violonchelo e piano en Re Maior. Consta de tres movementos: I Allegro moderato - II Fantasia - III Finale (Vivace) | |
1887 | Scherzo | Para violín, violonchelo e piano a catro mans. Parte da obra perdeuse. | |
1887 | Serenata | Para dous violíns e violonchelo. Posiblemente conectada co Menuetto e Allegro (1887, ver arriba) | |
1887 | Tema con variacións | En Re menor para violonchelo só. | |
1887 | Tempo di valse | En Sol menor para violonchelo e piano. A parte de piano perdeuse. | |
1887 | Trånaden | Para narrador e piano sobre un texto de Erik Johan Stagnelius. Consta de cinco movementos: I Largo - Andante, II Andantino, III Adagio cantabile, IV Andantino etc., V Largo | |
1887-88 | Allegretto | En Mi bemol Maior para violín e piano. | |
1887-88 | Andantino | Para violín, violonchelo e piano. | |
1887-88 | La bemol Maior | Para piano. | |
1887-88 | Mi bemol menor | Para violín ou violonchelo e piano. | |
1887-88 | Moderato - Maestoso | Para violín e piano. | |
1887-88 | Suite para violín e piano en Re menor | Conta con cinco movementos: I Un poco adagio - Andante, II Vivace, III Andantino, IV Vivacissimo, V Quasi presto | |
1888 | La menor | Para piano. | |
1888 | Adagio | En Re Maior para piano. | |
1888 | Alla marcia | Para cuarteto de corda. | |
1888 | Allegretto | En Si bemol menor para piano. | |
1888 | Allegretto | En Do Maior para violín e piano. | |
1888 | Allegretto | En Re Maior para cuarteto de cuerda. | |
1888 | Allegretto | En Sol menor para piano. | |
1888 | Andantino | Para cuarteto de corda. | |
1888 | Andantino | En Mi Maior para piano. | |
1888 | Andantino | En Si Maior para piano. | |
1888 | En visa | Canción para solista sobre texto de Baeckman. | |
1888 | Ensam i dunkla skogarnas famn | Para coro mixto sobre texto de Emil von Quanten. | |
1888 | Si bemol menor | Para violonchelo e piano. Parte da obra perdeuse. | |
1888 | Hur blekt är allt | Para coro mixto sobre texto de Johan Ludvig Runeberg. | |
1888 | Largo | Para piano. | |
1888 | Moderato - Presto | Para piano. | |
1888 | Näcken | 9 de abril de 1888 | Canción acompañada por violín, violonchelo e piano. Adaptación escénica do poema de Gunnar Wennerberg Runa om Necken. A súa estrea tivo lugar no Instituto de Música de Helsinqui. |
1888 | När sig våren åter föder | Para coro mixto sobre texto de Johan Ludvig Runeberg. | |
1888 | O, om du sett | Para narrador e piano sobre texto de Ellen Hackzell. | |
1888 | Loviisa trio | Trío para violín, violonchelo e piano en Do Maior. Consta de tres movementos: I Allegro, II Andante, III Lento - Allegro con brio | |
1888 | Più lento - Tempo di valse | Para piano. | |
1888 | Presto | Para cuarteto de cuerda. | |
1888 | Suite en Mi Maior para violín e piano | Consta de catro movementos: I Allegro molto moderato, II Allegro molto, III Più lento quasi andantino, IV Allegro brillante | |
1888 | Serenad | Canción para solista sobre texto de Johan Ludvig Runeberg. | |
1888 | Tanke, se hur fågeln svingar | Para coro mixto sobre texto de Johan Ludvig Runeberg. | |
1888 | Tema e variacións | En Dó díese menor para cuarteto de corda. Parte da obra perdeuse. | |
1888 | Tema e variacións | En Sol menor para cuarteto de corda. | |
1888 | Upp genom luften | Para coro mixto e piano sobre texto de Per Atterbom. | |
1888 | Vivace | Para piano. | |
1888-89 | Ack, hör du fröken Gyllenborg | Canción popular adaptada para coro mixto. | |
1888-89 | Adagio | En Fa menor para cuarteto de corda. | |
1888-89 | Allegretto | En La Maior para cuarteto de corda. | |
1888-89 | Allegro | Para cuarteto de corda. | |
1888-89 | Allegro | Para violín e piano. | |
1888-89 | Andante - Allegro | Para cuarteto de corda e piano. | |
1888-89 | Andante - Allegro molto | Para cuarteto de corda. | |
1888-89 | Andante molto sostenuto | Para cuarteto de corda. | |
1888-89 | Då världar ännu skapade ej voro | Canción acompañada posiblemente por violonchelo e piano sobre texto dun autor descoñecido. | |
1888-89 | Mi bemol Maior | Para piano. | |
1888-89 | Si bemol menor | Para violonchelo e piano. Parte da obra se perdeu. | |
1888-89 | Moderato - Allegro appassionato | Para cuarteto de corda. | |
1888-89 | Orgier | Canción para solista sobre texto de Lars Stenbäck. | |
1888-89 | Più lento | Para cuarteto de corda. | |
1888-89 | Skogsrået | Canción para solista sobre texto de Viktor Rydberg. | |
1889 | A Betsy Lerche | Para piano. | |
1889 | Allegretto | En Mi Maior para piano. | |
1889 | Allegro | Para septeto de vento e ferriños. | |
1889 | Andantino | Para violín, viola e violonchelo. | |
1889 | Canon | Para violín e violonchelo. | |
1889 | Fantasía | Para violonchelo e piano. A parte de piano perdeuse. | |
1889 | Florestan | Suite para piano en catro movementos: I Moderato, II Molto moderato, III Andante, IV Tempo primo | |
1889 | Fuga för Martin W | Adicada a Martin Wegelius para cuarteto de corda. | |
1889 | Cuarteto en La menor | En catro movementos: I Andante - Allegro, II Adagio ma non tanto, III Vivace, IV Allegro | |
1889 | Ouverture | Para septeto de vento. | |
1889 | Suite en La Maior | Para violín, viola e violonchelo. Dos seus cinco movementos, os dous últimos se perderon: I Prélude (Vivace), II Andante con moto, III Menuetto, IV Air (Andante sostenuto), V Gigue. | |
1889 | Sonata en Fa Maior | Para violín e piano. Consta de tres movementos: I Sen indicación de tempo, II Andante, III Vivace | |
1889 | Lulu waltz | En Fa díese menor para violonchelo e piano. Tempo di valse. | |
1889-90 | Sonat fragment för Becker | Partes dunha sonata para piano. | |
1889-90 | Vi kysser du fader min fästmö här? | Para coro feminino e piano sobre texto de Johan Ludvig Runeberg. | |
1890 | Adagio | En Re menor para cuarteto de corda. | |
1890 | Likhet | Canción para solista con texto de Johan Ludvig Runeberg. | |
1890 | Quinteto con piano en Sol menor | Para cuarteto de corda e piano. Consta de cinco movementos: I Grave - Allegro, II Intermezzo (Moderato), III Andante, IV Scherzo (Vivacissimo), V Moderato - Vivace | |
1890-91 | Cirkusmarsch | Posiblemente para orquestra. A obra perdeuse. | |
1890-91 | Fäktmusik | Perdida. | |
1891 | Obertura en Mi Maior para orquestra | 23 de abril de 1891 | A súa estrea tivo lugar en Helsinqui coa Helsingin Soitannollinen Seura dirixida por Robert Kajanus. |
1891 | “De musikaliska liken” | 1891 | A obra perdeuse. Sábese que a súa estrea tivo lugar en Helsinqui o mesmo ano da súa composición. |
1891 | Cuarteto con piano en Do menor | Para dous violíns, violonchelo e piano. Tamén en Do Maior. | |
1891 | Preludium | Tamén coñecido como Förspel. Para septeto de vento e ferriños. | |
1891 | Scène de ballet | 23 de abril de 1891 | A súa estrea desta obra orquestral tivo lugar en Helsinqui coa Helsingin Soitannollinen Seura dirixida por Robert Kajanus. |
1891 | Tema e variacións | Tema e sete variacións para piano. Perdida. | |
1891-92 | Andantino - Menuetto | Para septeto de vento. | |
1891-92 | Dúo | Para violín e viola. | |
1891-92 | Scherzo | Para piano | |
1892 | Porilaisten marssi | 5 de febreiro de 1892 | Marcha militar. Posiblemente un arranxo para pequena orquestra. A obra perdeuse. |
1892 | Tule, tule, kultani | Arranxo dunha canción popular para voz e piano. | |
1893 | Rondo | Para viola e piano. | |
1893 | Svartsjukans nätter | Para narrador, violín, violonchelo e piano. Textos de Johan Ludvig Runeberg. | |
1893 | Työkansan marssi | Marcha para coro mixto con letra de Juho Heikki Erkko. | |
1893-94 | Soitapas sorea neito | Para tenor solista e coro mixto sobre textos extraídos do Kanteletar. | |
1894 | Cantata | 31 de maio de 1894 | Cantata para a Cerimonia de Graduados e Mestres de 1894 para soprano, barítono, coro mixto e orquestra sobre textos de Kasimir Lönnbohm. A súa estrea tivo lugar en Helsinqui con Aino Ackté, Abraham Ojanperä, posiblemente o Coro Sinfónico e a orquestra da Helsingin Soitannollinen Seura baixo a batuta do propio Sibelius. En 1896 fixo un arranxo para coro mixto titulado Marcha Festiva. |
1894 | Menuetto | 23 de outubro de 1894 | Para orquestra. Foi estreada en Helsinqui pola orquestra da Helsingin Soitannollinen Seura baixo a batuta de Robert Kajanus. |
1894 | Rakastava | Ciclo de cancións para coro masculino con textos do Kanteletar: 1. Miss’ on kussa minun hyväni, 2. Eilaa, eilaa, 3. Hyvää iltaa lintuseni, 4. Käsi kaulaan, lintuseni. Ese mesmo ano fixo un arranxo para coro masculino e orquestra de corda. En 1898 realizou un arranxo para coro mixto (ver Op. 14). | |
1895 | Laulun mahti | Arranxo para coro masculino dunha balada de Jãzeps Vïtols. | |
1895 | Serenad | 17 de abril de 1895 | Para barítono e orquestra sobre textos de Erik Johan Stagnelius. Estreouse en Helsinqui con Abraham Ojanperä e a orquestra da Helsingin Soitannollinen Seura baixo a dirección do propio compositor. |
1895-96 | Allegretto | En Fa Maior para piano. | |
1896 | Marcha Festiva | Arranxo para coro mixto da Cantata para a Cerimonia dos Graduados e Mestres de 1894. Texto de Kasimir Lönnbohm. | |
1896 | Jungfrun i tornet | A única ópera de Sibelius. Trátase dunha ópera nun acto sobre un libreto de Rafael Herzberg. A súa estrea tivo lugar no Ruotsalainen teatteri de Helsinqui con Ida Flodin, Engström, Emmy Achté e Abraham Ojanperä nos papeis cantados, e a orquestra da Helsingin Soitannollinen Seura baixo a dirección do propio compositor. | |
1896 | Cantata | 2 de novembro de 1896 | Cantata para coro mixto e orquestra sobre textos de Paavo Cajander escrita para a coroación do tsar Nicolao II. Foi estreada en Helsinqui, probablemente co Coro Sinfónico e a orquestra da Helsingin Soitannollinen Seura baixo a dirección do propio Sibelius. Tamén se interpreta sen coro, denominándose Kröningsmarsch (Marcha de Coroación). Cara 1913 realizou un arranxo para coro infantil. |
1896-97 | Lento | Para piano. | |
1896-98 | Dolcissimo - Moderato | Para kantele. | |
1897 | Aamusumussa | Para coro mixto con texto de Juho Heikki Erkko. En torno a 1913 realizou un arranxo para coro infantil. | |
1897 | Cantata | 30 de maio de 1897 | Cantata para a Cerimonia de Graduados e Mestres de 1897 para soprano, barítono, coro mixto e orquestra sobre textos de Aukusti Valdemar Forsman. Foi estreada baixo a batuta de Sibelius en Helsinqui o mesmo ano da súa composición. Tan só se conserva a partitura da parte do coro. |
1897 | 18 19/XII 97 | Para piano. | |
1897-98 | Dous arranxos de cancións italianas | Arranxos das cancións Ohi ‘Caroli’ e Trippole, Trappole para coro mixto e instrumentos. As partituras instrumentais perdéronse. | |
1898 | Carminalia | Arranxo de tres cancións en latín para coro infantil e piano ou harmonio. 1. Ecce novum gaudium, 2. Angelus emittitur, 3. In stadio laboris. | |
1898 | Kuutamolla | Para coro masculino con textos de Aino Suonio. | |
1898 | Min rastas raataa | Para coro mixto sobre textos do Kanteletar. | |
1898 | Rakastava | Suite para coro mixto arranxo da canción para coro masculino de 1894 con textos do Kanteletar. | |
1899 | Marche triste | Para piano. | |
1899 | Segelfahrt | Canción para voz solista sobre textos de Johannes Öhquist. | |
1899 | Souda, souda sinisorsa | Canción para voz solista con letra de Aukusti Valdemar Forsman. | |
1899 | Tiera | Septeto para vento e percusión. | |
1899 | Waltz | Para violín e kantele. | |
1900 | Isänmaalle | Para coro feminino con letra de Paavo Cajander. Foi arranxada para coro masculino en 1908. | |
1900 | Kavaljeren | Para piano. | |
1900 | Porilaisten marssi | 4 de xullo de 1900 | Marcha militar. Arranxo para orquestra. A súa estrea tivo lugar en Estocolmo coa orquestra da Helsingin Soitannollinen Seura baixo a batuta de Robert Kajanus. |
1902 | Obertura en La menor para orquestra | 8 de marzo de 1902 | A súa estrea tivo lugar en Helsinqui coa orquestra da Helsingin Soitannollinen Seura baixo a batuta do propio compositor. |
1902 | Kotikaipaus | Para coro feminino sobre texto de Walter von Konow. | |
1902 | Till Thérèse Hahl (Lauloit piennä) | Para coro mixto. Dúas composicións diferentes sobre textos de Nils Wasastjerna. | |
1903 | Arranxos de cancións populares finlandesas | Para piano: 1. Minun kultani , 2. Sydämestäni rakastan, 3. Ilta tulee, ehtoo joutuu, 4. Tuopa tyttö, kaunis tyttö, 5. Velisurmaaja, 6. Häämuistelma | |
1904 | Veljeni vierailla mailla | Para coro masculino sobre letras de Juhani Aho. | |
1905 | Cortège | 30 de abril de 1905 | Obra orquestral. A súa estrea tivo lugar en Helsinqui coa orquestra da Helsingin Soitannollinen Seura baixo a batuta do propio compositor. |
1905 | Ej med klagan | Para coro mixto sobre texto de Johan Ludvig Runeberg. | |
1906 | Erloschen | Canción para solista con letra de Georg-Busse Palma. | |
1906 | Grevinnans konterfej | 6 de xaneiro de 1907 | Para narrador e orquestra de corda sobre texto de Zacharias Topelius. A súa estrea tivo lugar en Vaasa |
1907 | Adagio | Para piano. | |
1908 | Isänmaalle | Para coro masculino sobre letras de Paavo Cajander. É o arranxo dunha canción para coro mixto de 1900. | |
1909 | Hymn to Thaïs, the Unforgettable | Canción para solista con texto de Arthur H. Borgström. | |
1909 | Vänskapens blomma | Canción para solista con texto de Ernst Josephson. Non é a mesma obra que o Op. 57 Nº 7. | |
1910 | Kansakoululaisten marssi | Para coro infantil sobre texto de Onnen Pekka (pseudónimo). | |
1911 | Hochzeitszug | Obra orquestral para a obra de teatro Die Sprache der Vögel, de Adolf Paul. | |
1911 | Cantata (Härliga gåvor) | Para coro feminino con letra de Walter von Konow. | |
1912 | Uusmaalaisten laulu | Para coro mixto con letra de Kaarlo Terhi. | |
ca. 1913 | Aamusumussa | Para coro infantil con texto de Juho Heikki Erkko. É un arranxo da canción para coro mixto de 1896. | |
ca. 1913 | Terve ruhtinatar | Para coro infantil. Arranxo da cantata para a coroación do tsar Nicolao II (1896). | |
1913 | Spagnuolo | Para piano. | |
1913 | Three Songs for American Schools | Para coro e piano. 1. Autumn Song (texto de Richard Dixon 2. The Sun Upon the Lake Is Low (texto de Walter Scott) 3. A Cavalry Catch (texto de Fiona McLeod) | |
1913 | Till trånaden | Para piano. | |
1915 | Tanken | Para dúas sopranos e piano sobre texto de Johan Ludvig Runeberg. | |
1917 | Drömmarna | Para coro mixto sobre texto de Jonatan Reuter. | |
1917 | Fridolins dårskap | Para coro masculino sobre texto de Erik Axel Karlfeldt. | |
1917 | Mandolinato | Para piano. | |
1918 | Brusande rusar en våg | Para coro masculino sobre texto de Gösta Schybergson. | |
1918 | Jone havsfärd | Para coro masculino sobre texto de Erik Axel Karlfeldt. | |
1918 | Ute hörs stormen | Para coro masculino sobre texto de Gösta Schybergson. | |
1919 | Con passine | Para piano só. | |
1919 | Mummon syntymäpäivänä | Canción para solista sobre un texto de autor descoñecido. | |
1919 | Promootiomarssi | 31 de maio de 1919 | Esta obra para orquestra foi estreada en Helsinqui pola Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección de Robert Kajanus. |
1919 | Till O. Parviainen | Obra para piano adicada a Oscar Parviainen. | |
1924-25 | En glad musikant | Para violín só. Baixo as notas hai un texto de Ture Rangström. | |
1920 | Små flickorna | Canción para solista sobre texto de Hjalmar Procopé. | |
1920 | Viipurin lauluveikkojen kunniamarssi | Para coro masculino sobre texto de Eero Eerola. | |
1922 | Andante festivo | Para cuarteto de corda. Arranxo para cordas e timbais ad libitum en 1938. | |
1922 | Likhet | Para agrupación descoñecida sobre un texto de Johan Ludvig Runeberg. | |
1924 | Koulutie | Para coro mixto sobre un texto de Veikko Antero Koskenniemi. | |
1925 | Ett ensamt skidspår | Para narrador e piano sobre texto de Bertel Gripenberg. Foi arranxada para narrador, arpa e cordas en 1957 | |
1925 | A bendición do Señor | Para liturxista e órgano. | |
1925 | Tres responsorios | Sobre textos tomados da Biblia: I O Domingo de Ramos (liturxia e órgano), II No Día de Todos os Santos ou servizos funerarios (liturxista, coro e órgano), III On All Saints' Day or funeral services; liturgist, choir and organ. 3. Nas festividades cristiás xuvenís (liturxista, congregación -coro-, e órgano. | |
1925 | Morceau romantique sur un motif de M Jakob de Julin | 9 de marzo de 1925 | Para orquestra. A súa estrea tivo lugar en Helsinqui coa Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección do propio Sibelius. Posteriormente realizou un arranxo para piano co número de opus 26. |
1925 | Narciss | Canción para solista sobre texto de Bertel Gripenberg. | |
1925 | Skolsång | Para coro mixto sobre texto de Nino Runeberg. | |
1925 | Skyddskårsmarsch | Para coro masculino e piano ad libitum sobre texto de Nino Runeberg. | |
1925-26 | Postludium | Para órgano. | |
1925-26 | Preludium | Para órgano. | |
1927 | Den höga himlen | Para coro mixto ou órgano. Escrita sobre a base da 11ª parte da Música ritual para os masóns Op. 113 (Suur’ olet Herra. Texto de Jacob Tegengren. | |
1928 | Siltavahti | Para coro masculino sobre texto de Wäinö Sola. Ese mesmo ano fixo un arranxo para voz solista e piano. | |
1929 | Jouluna (On lapsonen syntynyt meille) | Para coro mixto. Toma textos de August Verner Jaakkola e outros de Nyt seimelle pienoisen lapsen, de Väinö Ilmari Forsman. | |
1929 | Suite para violín e orquestra | 8 de decembro de 1990 | Orixinalmente co Op. 117. A súa estrea tivo lugar en Lahti moito despois da morte do compositor con John Storgårds como solista e a Sinfonia Lahti baixo a batuta de Osmo Vänskä. Consta de tres movementos: I Escena no campo (Allegretto), II Serenata. Tarde na primavera (Andantino), II No verán (Vivace) |
1929 | Viipurin lauluveikkojen kunniamarssi | Obra para coro masculino sobre texto de Eero Eerola. Trátase doutra obra distinta sobre o mesmo texto que a composta en 1920. | |
1930 | Karjalan osa | Para coro masculino e piano sobre texto de A. Nurminen. | |
1931 | Rakkaalle Ainolle | Para piano a catro mans. | |
1938 | Andante festivo | 1 de xaneiro de 1939 | Para cordas e timbais ad libitum. Arranxo do cuarteto de corda de 1922. Foi estreada e gravada pola Radion sinfoniaorkesteri baixo a dirección do propio compositor. Tamén aparece baixo o opus 117. |
1948 | Ett ensamt skidspår | 19 de decembro de 1948 | Para narrador, arpa e cordas sobre texto de Bertel Gripenberg. Arranxo da obra para narrador e piano de 1925. A súa estrea tivo lugar en Helsinqui coa Helsingin kaupunginorkesteri baixo a dirección de Martti Similä e a narración de Ella Eronen. |
? | Amerikanske mjölnarens sång | Canción para solista sobre texto descoñecido e da cal se descoñece tamén a súa tonalidade. A obra perdeuse. |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Sirén, Vesa (principal editor); et al. (2005-07-03). "Jean Sibelius, The Music - Kullervo;". The Sibelius Project. Arquivado dende o orixinal o 18 de xuño de 2017. Consultado o 2012-10-16.
- ↑ Erik W. Tawaststjerna (trans. Robert Layton), Sibelius, Volume I: 1865-1905, University of California Press (1976), pp. 129-130.
- ↑ "Karelia music" Arquivado 20 de xullo de 2015 en Wayback Machine. en sibelius.fi
- ↑ 1 de marzo de 1913 Musical Times, páxina 193, reportaxe duna interpretación levada a cabo en Copenhagen en 1913.
- ↑ Layton, Robert (2002). "Sibelius". En Wintle, Justin. Makers of Modern Culture. London: Routledge. p. 479. ISBN 0-415-26583-5.
- ↑ Hepokoski, James (2001). "Sibelius". En Sadie, Stanley; Tyrrell, John. The New Grove Dictionary of Music and Musicians. XXIII (Second ed.). London: Macmillan. pp. 319–47. ISBN 0-333-23111-2.. Quoted by Whittall, p. 61
- ↑ CHARM Discography, Centre for the History and Analysis of Recorded Music (www.charm.ac.uk Arquivado 02 de decembro de 2013 en Wayback Machine.)
- ↑ Music becomes a serious pursuit 1881-1885 Arquivado 01 de febreiro de 2015 en Wayback Machine. en www.sibelius.fi
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Dahlström, Fabian: Jean Sibelius: Thematisch-bibliographisches Verzeichnis seiner Werke. Wiesbaden: Breitkopf & Härtel, 2003. ISBN 3-7651-0333-0
- Poroila, Heikki: Yhtenäistetty Jean Sibelius: Teosten yhtenäistettyjen nimekkeiden ohjeluettelo. Neljäs, tarkistettu laitos. Helsinqui: Suomen musiikkikirjastoyhdistys, 2012. ISBN 952-5363-14-7